Heinrich Förster – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	18 października 1853
Konsekrator	Friedrich Josef von Schwarzenberg
Współkonsekratorzy	Daniel Latussek
Konsekrowani biskupi
Adrian Włodarski	1861
Leopold Pelldram	1865
Hermann Gleich	1875
Współkonsekrowani biskupi
Bernard Bogedain	1858

Heinrich Förster
Kraj działania	Królestwo Prus
Data i miejsce urodzenia	24 listopada 1799 ; Głogów
Data i miejsce śmierci	20 października 1881 ; Javorník
Miejsce pochówku	archikatedra św. Jana Chrzciciela we Wrocławiu
	Arcybiskup wrocławski
Okres sprawowania	18 października 1853–20 października 1881
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	17 kwietnia 1825
Sakra biskupia	18 października 1853
	Multimedia w Wikimedia Commons

bp Heinrich Ernst Karl Förster (ur. 24 listopada 1799 w Głogowie – zm. 20 października 1881 w Javorníku) – niemiecki duchowny rzymskokatolicki, biskup wrocławski w latach 1853-1881.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem malarza Jana Kaspra i Marianny z Rittlerów. W 1821–1824 studiował filozofię i teologię na Uniwersytecie Wrocławskim. 17 kwietnia 1825 przyjął święcenia kapłańskie. 1825–1828 wikariusz w Brzeźnicy i Legnicy, 1828–1837 proboszcz parafii Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Kamiennej Górze (niem. Landeshut)^[1].

Oprócz kościoła Świętych Apostołów Piotra i Pawła obsługiwał Kościół Bożego Ciała oraz kościoły wygasłych parafii, przekształcone w świątynie filialne. Dojeżdżał do Marciszowa, Wieściszowic, Pisarzowic i Raszowa. Kamienna Góra i okoliczne wioski należące wówczas do parafii były zaledwie w jednej trzeciej katolickie.

W 1837 został kanonikiem kapituły, a w 1853 wikariuszem generalnym i kapitulnym. Sprzeciwiał się biskupowi Leopoldowi Sedlnickiemu w sporze o małżeństwa mieszane i doprowadził do jego rezygnacji. Został przyjacielem i współpracownikiem biskupa Melchiora Diepenbrocka – przyczynił się do jego wyboru na biskupa wrocławskiego. W 1853 został ordynariuszem wrocławskim. Kontynuował politykę poprzednika dążąc do odnowy religijno-moralnej. Był uczestnikiem Soboru Watykańskiego I.

Sprzeciwiał się ogłoszeniu dogmatu (non placet) o nieomylności papieskiej – jako jeden z 88 przeciwnych. Po soborze zrzekł się biskupstwa wrocławskiego. Rezygnacja nie została przyjęta. Förster był przeciwnikiem starokatolicyzmu. Z okazji 50-lecia kapłaństwa papież Pius IX w 1875 nadał mu paliusz arcybiskupi. W czasie kulturkampfu za obronę praw Kościoła katolickiego pozbawiony w 1875 przez władze pruskie urzędu, musiał rezydować w letniej rezydencji biskupów wrocławskich – w Javorníku w austriackiej części diecezji. W czasie nieobecności ordynariusza diecezją zarządzał biskup pomocniczy Hermann Gleich. Stworzył kolekcję dzieł sztuki, którą po jego śmierci przekazano do różnych śląskich kościołów. Zmarł w Javorniku. Pochowany został w katedrze wrocławskiej.