Henry Luce – Wikipedia, wolna encyklopedia

Luce z żoną Clare Boothe Luce (1954)

Henry Robinson Luce (ur. 3 kwietnia 1898 w Penglai w Chinach, zm. 28 lutego 1967 w Phoenix) – amerykański wydawca.

Był antykomunistą; wiek XX nazywał amerykańskim stuleciem. Wprowadził na rynek oraz kontrolował szereg regularnych czasopism, które zmieniły dziennikarstwo i zwyczaje czytania Amerykanów. „Time” podsumowywał i interpretował co tydzień wiadomości; „Life” kreśliło obraz świata polityki, kultury oraz społeczeństwa (czasopismo to dominowało w erze przed rozpowszechnieniem telewizji); dwutygodnik „Fortune” zajmował się światem ekonomii i biznesu; „Sports Illustrated” opisywał to, co poza zawodami dzieje się w świecie sportu, zajmował się strategią i motywacją zespołów oraz sportowców.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Rodzice Luce'a byli protestanckimi misjonarzami. Do Stanów przybył w wieku 14 lat[1]. W 1920 ukończył Yale. Następnie przez rok studiował historię na Uniwersytecie Oksfordzkim. W tym samym czasie pracował jako reporter dla „Chicago Daily News”. W grudniu 1921 rozpoczął pracę w „The Baltimore News”.

W 1923 założył „Time”, w 1930 „Fortune”, w latach 30. XX wieku zakupił „Life”. „Sports Illustrated” zaczął ukazywać się od 1954.

Luce popierał Partię Republikańską i był jednym z najbardziej wpływowych członków tej partii[2]. Kierował się antykomunistycznymi uprzedzeniami, wykorzystywał „Time” do wspierania prawicowych dyktatów w imię walki z komunizmem. Reprezentował tzw. chińskie lobby, odgrywał ważną rolę w sterowaniu amerykańskiej polityki zagranicznej i wspieraniu nacjonalistycznego przywódcy Czang Kaj-szeka oraz jego żony Song Meiling, najpierw przeciwko japońskiej agresji, następnie w ich walce z komunizmem. Czang Kaj-szek oraz jego żona w latach 1927–1955 11-krotnie byli umieszczani na okładce „Time”[3].

W swoich pismach promował ewangelistę Billy’ego Grahama. Podczas krucjaty w Los Angeles w 1949 „Time” i „Life” nazwały Billy’ego Grahama następcą Billy’ego Sundaya[4]. Był jednym ze sponsorów nowojorskiej krucjaty w 1957[5]. Billy Graham był kilkakrotnie umieszczany na okładce „Time” i „Life”[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Janet Maslin. A Magazine Master Builder. „New York Times”, April 19, 2010. [dostęp 2011-12-07]. (ang.). 
  2. ↑ Henry R. Luce: End of a Pilgrimage. „Time”, March 10, 1967. [dostęp 2011-12-0]. 
  3. ↑ Chiang covers at „Time”. „Time”. [dostęp 2011-12-09]. (ang.). 
  4. ↑ David Aikman: Billy Graham: His Life and Influence. Thomas Nelson Inc, 2007, s. 67. ISBN 978-08499-1702-8. (ang.).
  5. ↑ James Burkhart Gilbert: Men in the middle: searching for masculinity in the 1950s. University of Chicago Press, 2005, s. 125. (ang.).
  6. ↑ Billy Graham in Action in Garden. „LIFE”, s. okładka, July 1, 1957. [dostęp 2011-12-17]. 

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Henry_Luce&oldid=69408127”