French
DeutschHenryk Furmanik – Wikipedia, wolna encyklopedia
 Pomnik Alpinistów, Katowice | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 29 sierpnia 1974 |
| Zawód, zajęcie | chemik, alpinista |
| Alma Mater | |
Henryk „Heniolong” Furmanik (ur. 29 września 1937 w Chorzowie, zm. 29 sierpnia 1974 na lodowcu Catedrale) – polski taternik i alpinista, inżynier chemik.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Henryk Furmanik urodził się w Chorzowie 29 września 1937 roku. Był absolwentem Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Był chemikiem, zatrudniony w Hucie Kościuszko w Chorzowie. Należał do Klubu Wysokogórskiego w Katowicach[1].
W latach 1956–1964 wspinał się w Tatrach, gdzie dokonał m.in. pierwszego powtórzenia „drogi Długosza” na Kazalnicy Mięguszowieckiej (2159 m n.p.m.), pierwszego zimowego przejścia „drogi Tadeusza Orłowskiego” na Galerii Gankowej oraz północnej ściany Wielkiej Jaworowej Turni (2291 m n.p.m.). Wspinał się również w Kaukazie (1961, 1963) oraz w Alpach (1962, 1967, 1969), gdzie został ranny podczas wspinaczki na Piz Badile (3308 m n.p.m.). W 1971 roku kierował polską wyprawą w Andy Peruwiańskie (Cordillera Raura, Cordillera Blanca).
W 1974 roku Henryk Furmanik został kierownikiem polskiej wyprawy w góry Alaski i Kanady, która dokonała wejścia na Denali (McKinley) (6194 m n.p.m.). Podczas wspinaczki w kanadyjskich Górach Świętego Eliasza zginął w lawinie śnieżno-lodowej na lodowcu Catedrale u podnóża Mount Poland[a][1]. Jego śmierć została upamiętniona dwoma tablicami: na Tatrzańskim Cmentarzu Symbolicznym pod Osterwą (Słowacja) oraz w Andach Peruwiańskich, jego nazwisko zostało umieszczone również na Pomniku Alpinistów w Katowicach, odsłoniętym 28 października 2015 roku[2].
Pośmiertnie zostały wydane jego wspomnienia pt. W peruwiańskich Kordylierach (1975) oraz W górach Alaski i Kanady (1977).
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Przed 1974 rokiem góra była nienazwana.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Adam Zyzak: Henryk Furmanik – najlepiej czuł się i realizował w górach. wspinanie.pl, 2014-11-17. [dostęp 2023-05-07]. (pol.).
- ↑ Odsłonięto pomnik tragicznie zmarłych alpinistów Klubu Wysokogórskiego w Katowicach. wspinanie.pl, 2015-10-28. [dostęp 2015-12-22]. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Na słynnej ścianie Piz Badile. e-gory.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-11-24)]., www.e-gory.pl [dostęp 2013-03-12]
- Historia Klubu Wysokogórskiego w Katowicach. kw.katowice.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-03)]., www.kw.katowice.pl [dostęp 2013-03-12]