French
DeutschHenryk Kukier – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Pełne imię i nazwisko | Henryk Jerzy Kukier | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 1 stycznia 1930 | ||||||||||||
| Data i miejsce śmierci | 5 grudnia 2020 | ||||||||||||
| Wzrost | 157 cm | ||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Odznaczenia | |||||||||||||
  | |||||||||||||
Henryk Jerzy Kukier (ur. 1 stycznia 1930 w Lublinie, zm. 5 grudnia 2020[1] w Strzelcach Krajeńskich[2]) – polski pięściarz, mistrz Europy, trzykrotny olimpijczyk.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Franciszka. Walczył w wadze muszej. Reprezentował barwy Lublinianki, CWKS Warszawa i Avii Świdnik w latach 1948–1961.
Sześciokrotnie zdobywał tytuł mistrza Polski: w 1953, 1954, 1955, 1956, 1957, 1960, a w 1952 był wicemistrzem.
Czterokrotnie reprezentował Polskę na mistrzostwach Europy. Największy sukces odniósł w pierwszym starcie podczas mistrzostw w Warszawie 1953, kiedy zdobył złoty medal. Dwa lata później w Berlinie Zach. 1955 wywalczył medal brązowy. Występował także na mistrzostwach w Pradze 1957 i w Lucernie 1959, ale bez sukcesów.
Zaliczył trzy starty olimpijskie: w Helsinkach 1952, Melbourne 1956 i Rzymie 1960 nie przyniosły mu powodzenia; za każdym razem odpadał po pierwszej walce[2].
W swojej karierze stoczył 256 walk, 234 wygrał, 1 zremisował i 21 przegrał. W pięściarskiej reprezentacji Polski wystąpił 35 razy, wygrywając 25 walk i 10 walk przegrywając.
W 1953 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi za zasługi i osiągnięcia w dziedzinie kultury fizycznej i sportu[3]. W 2003 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w działalności na rzecz rozwoju polskiego boksu[4]. W 2000 otrzymał Nagrodę im. Aleksandra Rekszy.
Po zakończeniu kariery był trenerem i działaczem sportowym.
Zmarł rano 5 grudnia 2020 w wieku 90 lat. Od kilkunastu lat ciężko chorował i przebywał w prywatnym ośrodku opieki i rehabilitacji pod Lublinem[1]. 10 grudnia 2020 został pochowany na cmentarzu przy ulicy Lipowej w Lublinie[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Zmarł Henryk Kukier. "Krótki film o miłości i zapomnieniu". onet.pl. [dostęp 2020-12-05]. (pol.).
- ↑ a b Henryk Kukier Biographical information. olympedia.org. [dostęp 2023-10-08]. (ang.).
- ↑ M.P. z 1953 r. nr 57, poz. 720
- ↑ M.P. z 2003 r. nr 53, poz. 839.
- ↑ Pożegnaliśmy Henryka Kukiera, mistrza Europy i trzykrotnego olimpijczyka. kurierlubelski.pl. [dostęp 2020-12-10].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Polski Komitet Olimpijski: Henryk Kukier – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl. www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-30)]. (pol.).