Henryk Pilch – Wikipedia, wolna encyklopedia

Henryk Pilch
Ilustracja
starszy sierżant starszy sierżant
Data i miejsce urodzenia

26 maja 1889
Nieszkowice Małe

Data i miejsce śmierci

19 sierpnia 1920
Sokołów Podlaski

Przebieg służby
Lata służby

1914–1920

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

2 Pułk Strzelców Podhalańskich

Stanowiska

dowódca plutonu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Tablica pamiątkowa na ścianie frontowej budynku starostwa w Bochni

Henryk Pilch (ur. 26 maja 1889 w Nieszkowicach Małych, zm. 19 sierpnia 1920 w Sokołowie Podlaskim) – starszy sierżant Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej. Kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 26 maja 1889 w Nieszkowicach Małych, w ówczesnym powiecie bocheńskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana i Katarzyny z domu Jawień[1][2]. Absolwent szkoły ludowej. Zmobilizowany w 1914 do armii austriackiej walczył m.in. na froncie francuskim podczas I wojny światowej, także we Włoszech. Od listopada 1918 w odrodzonym Wojsku Polskim. Służył w 3 kompanii karabinów maszynowych 2 pułku strzelców podhalańskich. Walczył na froncie polsko-bolszewickim, gdzie szczególnie zasłużył się w bitwie pod Kockiem 16 sierpnia gdzie "z własnej inicjatywy zorganizował pościg za cofającym się nieprzyjacielem, wywołując panikę w jego szeregach"[1].

Zginął 19 sierpnia 1920 w czasie bitwy pod Sokołowem Podlaskim podczas próby wydostania się z okrążenia. Za dzielną postawę podczas walk odznaczony pośmiertnie Orderem Virtuti Militari.

Żonaty ze Stefanią Żabą. Troje adoptowanych synów i córka[1].

Nazwisko i imię Henryka Pilcha zostało wyryte na kamiennej tablicy „Miasto Bochnia swoim Bohaterom 1920–1930”, umieszczonej na ścianie frontowej budynku starostwa w Bochni[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]