Henryk Rewakowicz – Wikipedia, wolna encyklopedia

Henryk Rewakowicz
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1837
Sokolniki

Data i miejsce śmierci

30 września 1907
Lwów

Prezes Polskiego Stronnictwa Ludowego
Okres

od 15 lipca 1897[1]
do 30 września 1907

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Ludowe

Poprzednik

Karol Lewakowski

Następca

Jan Stapiński

Multimedia w Wikimedia Commons

Henryk Karol Rewakowicz (ur. 18 stycznia 1837 w Sokolnikach, zm. 30 września 1907 we Lwowie) – galicyjski działacz ruchu ludowego, polityk, dziennikarz, uczestnik powstania styczniowego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły średniej we Lwowie przez rok pracował jako praktykant podatkowy w Janowie pod Lwowem.

W 1860 został dziennikarzem „Przeglądu Współczesnego”, a w 1861 „Dziennika Polskiego”. W latach 1862–1868 współpracował z „Gazetą Narodową”, w 1869 był współzałożycielem nowego „Dziennika Polskiego”, a od 1884 redagował „Kurier Lwowski”. Kazimierz Chłędowski w swych pamiętnikach pozostawił taką jego charakterystykę: wyglądał jak bandyta; chodził albo w żupanie na modłę roku 1863, albo w zimie w wielkim płaszczu i nosił w ręku ogromną pałkę. Zresztą pozory te nie łudziły bynajmniej, bo w piśmie swym nieraz na różne osobistości sprawiedliwie i niesprawiedliwie uderzał nie przebierając w wyrazach i stał się postrachem ludzi, którzy jakiekolwiek, osobliwie finansowe zajmowali stanowisko. Pomiędzy swymi bliższymi znajomymi Rewakowicz uchodził za dobrego i uczynnego człowieka, majątku nie miał, bo na lwowskim dziennikarstwie choćby na pół „rewolwerowym” fortuny zrobić nie było można. Rewakowicz bardzo był popularnym pomiędzy mieszczanami, niższymi urzędnikami, którzy widzieli w nim swego nieustraszonego przedstawiciela przeciw możnym[2].

W 1894 współtworzył Polskie Towarzystwo Demokratyczne i został członkiem korespondentem Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu[3]. 28 lipca 1895 w Rzeszowie wspólnie z Jakubem Bojką został wiceprezesem nowo powstałego Stronnictwa Ludowego, a po rezygnacji prezesa Karola Lewakowskiego w 1897 został prezesem rady naczelnej partii (od 1903 działającej pod nazwą „Polskie Stronnictwo Ludowe”). Funkcję tę pełnił do śmierci w 1907. W ciągu kariery politycznej bezskutecznie ubiegał się o mandat w Sejmie Krajowym.

Pełnił funkcję sekretarza rady zawiadowczej Krajowego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych w Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem[4]. Był wolnomularzem we Lwowie[5].

W 1895 przeciwstawił się nadaniu obywatelstwa honorowego miasta Lwowa Kazimierzowi Badeniemu.

W marcu 1897 przedstawiciele powszechnego komitetu mieszczańskiego (m.in. dr Jewhen Petruszewycz) poparli kandydatury dra Karola Lewakowskiego i Henryka Rewakowicza podczas wyborów ściślejszych[6].

Zamieszkiwał w domu przy ulicy Łyczakowskiej. Został wdowcem, utracił także syna Jana (komisarza lwowskiego magistratu[7]), a w ostatnich latach życia był prawie zupełnie ociemniały wskutek katarakt. Został pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[8].

Grobowiec rodziny Rewakowiczów, w którym pochowany jest Henryk Rewakowicz

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Do 27 lutego 1903 pod nazwą Stronnictwo Ludowe.
  2. ↑ Kazimierz Chłędowski: Pamiętniki, t. 1 Galicja (1843–1880), Wrocław 1957, s. 397.
  3. ↑ Sprawozdanie z Zarządu Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswylu za Rok ...., 1899, s. 9.
  4. ↑ Krajowy Związek Ochotniczych Straży Pożarnych w Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem 1875–1900. Lwów: 1900, s. 135.
  5. ↑ Leon Chajn: Polskie wolnomularstwo 1920–1938, Warszawa: 1984, s. 100.
  6. ↑ Kronika. „Kurjer Lwowski”. Dodatek do Nr 82, s. 3, 22 marca 189.
  7. ↑ Osobiste. Zmarli. „Kurjer Lwowski”. 424, s. 2, 17 września 1911.
  8. ↑ Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 364. ISBN 83-04-02817-4.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Henryk_Rewakowicz&oldid=69017422”