Historia filmu (nauka) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Historia filmu – dziedzina filmoznawstwa, której przedmiotem są dzieje sztuki filmowej. Historia filmu zajmuje się periodyzacją dziejów kinematografii, opisywaniem związków łączących poszczególne dzieła lub nurty filmowe oraz charakteryzowaniem etapów ewolucji sztuki filmowej, w powiązaniu z uwarunkowaniami społecznymi, kulturowymi i politycznymi[1]. Korzystając z metodologii badań historycznych, historia filmu gromadzi i porządkuje na podstawie materiału źródłowego dane faktograficzne, a następnie dokonuje ich syntetycznego opisu.

Zależnie od badanej kwestii, główne perspektywy rozważań o historii sztuki filmowej to[2]:

  • Historia biograficzna − skupia się na życiorysach poszczególnych osób związanych z kinematografią
  • Historia gospodarcza − bada dzieje filmowych praktyk biznesowych
  • Historia estetyki filmu − kładzie nacisk na rozwój form, stylów i gatunków filmowych
  • Historia techniki filmowej − bada techniczne aspekty produkcji filmowej: materiały, narzędzia, itp.
  • Historia społeczna/kulturowa/polityczna − umieszcza kino w szerszym kontekście społecznym i politycznym.

Oprócz tego wyróżnić można wiele innych metod badawczych, uzależnionych od charakteru materiału źródłowego i zakresu jaki obejmują[1], m.in.: historia kina światowego, historia kinematografii narodowych, historie poszczególnych gatunków, analizy odbioru filmów na przestrzeni dziejów, itp.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Hasło: Historia filmu. W: Marek Hendrykowski: Słownik terminów filmowych. Poznań: Ars nova, 1994, s. 116-117.
  2. David Bordwell, Kristin Thompson: Film history. An introduction. New York: McGraw-Hill, 2003, s. 5-7. ISBN 978-0-07-038429-3.