Hotel Červenohorské Sedlo – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hotel Červenohorské Sedlo
Ilustracja
Widok na Hotel Červenohorské Sedlo (2014 rok)
Państwo

 Czechy

Kraj

 ołomuniecki

Pasmo

Wysoki Jesionik
(cz. Hrubý Jeseník)
(Sudety)

Wysokość

1013 m n.p.m.

Data otwarcia

marzec 1993

Położenie na mapie Sudetów
Mapa konturowa Sudetów, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Hotel Červenohorské Sedlo”
Ziemia50°07′31,62″N 17°09′12,59″E/50,125450 17,153497
Strona internetowa

Hotel Červenohorské Sedlo (poprzednio OREA spol. s.r.o. Hotel Červenohorské Sedlo) – całoroczny hotel górski w paśmie górskim Wysokiego Jesionika (cz. Hrubý Jeseník), w północno-wschodnich Czechach, w Sudetach Wschodnich, w obrębie gminy Loučná nad Desnou. Położony na przełęczy Červenohorské sedlo, na wysokości 1013 m n.p.m., oddalony o około 2,5 km na południowy wschód od szczytu góry Červená hora, blisko drogi krajowej nr 44 Jesionik (cz. Jeseník) – Šumperk[1].

Historia hotelu[edytuj | edytuj kod]

Historia hotelu wiąże się z jego usytuowaniem, bo położony jest on na istniejącej od dawna, naturalnej trasie handlowej, łączącej Śląsk i Morawy[2]. W XIX wieku naturalnym przejściem na przełęczy zainteresowali się pierwsi turyści, którzy coraz liczniej przybywali na to miejsce[2]. Zaistniała wówczas potrzeba ich ulokowania. W 1876 roku powstał pierwszy zajazd (istniejący po przebudowach i modernizacji do dzisiaj (obiekt B)), który w 1903 roku został zakupiony przez powstałe w 1881 roku, w miejscowości Jesionik towarzystwo turystyczne o nazwie Morawsko-Śląskie Sudeckie Towarzystwo Górskie (niem. Mährisch-Schlesischer Sudetengebirgsverein (MSSGV)), w celu stworzenia ośrodka dla turystyki pieszej i narciarskiej[2].

Wraz z rozwojem turystyki i komunikacji samochodowej podjęto decyzję o rozbudowie bazy turystycznej na przynajmniej 150 miejsc[2]. W latach 1908–1910 zajazd przebudowano[2]. Powstały wówczas problemy własnościowe terenów na przełęczy, które były historycznie własnością archidiecezji wrocławskiej[2]. W momencie wybuchu I wojny światowej nowy biskup wrocławski Adolf Bertram, który zastąpił zmarłego w marcu 1914 roku kard. Georga Koppa, podpisał 17 listopada 1917 roku z MSSGV umowę, aby po zakończeniu wojny nie mogło dojść do ewentualnych zmian własnościowych[2]. Zapisanie kolejnej tamtejszej parceli na Maxa Schreibera, właściciela huty szkła w Rapotínie, pozwoliło na wybudowanie na przełęczy jeszcze jednego schroniska, które powstało w 1917 roku (obiekt A) pod nazwą Max Schreiber Schutzhaus[2]. W swojej ostatniej woli, Schreiber zastrzegł jednak, aby w nowym schronisku część pomieszczeń przeznaczona była dla strażaków[3]. Obie budowle po pewnym czasie połączono (obiekt A+B), a w 1929 roku zmodernizowano. Budynki należały wówczas do niemieckiej właścicielki Marie Mattner.

Podczas II wojny światowej wszystkie służyły niemieckiej armii, później do 1980 roku były w nich domy wypoczynkowe związków zawodowych[2]. Aż wreszcie ich stan techniczny oraz liczne przebudowy i naprawy spowodowały podjęcie decyzji o przebudowie jednego (obiekt B) do 60 miejsc noclegowych i wyburzeniu drugiego (obiekt A) oraz budowie na jego miejscu, nowego zasadniczego budynku przyszłego hotelu wraz z nowym budynkiem (obiekt C), dla zakwaterowania pracowników obsługi[2].

Podstawowy, czteropiętrowy, największy budynek kompleksu (obiekt A), w konstrukcji żelbetowej, szkieletowo-monolitycznej, został zaprojektowany przez inż. arch. Koska z brneńskiego Keramoprojektu jako hotel na 120 miejsc, którego budowę rozpoczęto w 1985, a który oddano do użytku w marcu 1993 roku pod nazwą OREA spol. s.r.o. Hotel (**) Červenohorské Sedlo[2]. Po zmianie nazwy obecnie działa on jako: hotel górski „Hotel Červenohorské Sedlo” na łącznie 180 miejsc noclegowych[2]. W 2000 roku przeprowadzono jego ostatnią modernizację.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Widok na wejście główne do Hotelu Červenohorské Sedlo (2018 rok)

Hotel Červenohorské Sedlo to najnowocześniejszy hotel górski (***), położony na jednej z wyższych drogowych (szosowych) przełęczy Wysokiego Jesionika. Jest największym obiektem tego typu na przełęczy o powierzchni około 15 000 m², o ciekawym, charakterystycznym, zielonym zadaszeniu, złożonym z trzech obiektów: zasadniczego, najwyższego budynku (A), najstarszego (B) i pomocniczego (C), wzajemnie ze sobą połączonych oraz obiektów technicznych (magazyny, garaże i centrum serwisowe).

Największy budynek (obiekt A) ma 120 miejsc noclegowych, głównie w pokojach dwuosobowych z pełnym węzłem sanitarnym (WC i prysznic). Dla bardziej wymagających turystów znajdują się tutaj 4 apartamenty: składające się z sypialni, salonu, łazienki i oddzielnego WC. Pokoje znajdują się na czterech piętrach, połączonych windą. Na parterze jest nowoczesna restauracja (czynna 7:30–22:00), o pojemności 180 miejsc[4] z przylegającym parkietem tanecznym i sceną do ewentualnych projekcji multimedialnych. W razie potrzeby można ją dostosować na salę kinową. Na parterze jest również pokój zabaw dla dzieci. Zaletą hotelu jest basen z podgrzewaną wodą[5]. W piwnicy znajduje się siłownia, trzy stoły do tenisa oraz sauna i gabinet masażu[6]. Ponadto bar z winiarnią na 35 miejsc. Przed hotelem znajduje się duży parking dla gości oraz trzy boiska do siatkówki lub tenisa ziemnego[1]. W hotelu istnieje możliwość wypożyczenia (za dodatkową opłatą) sprzętu sportowego i turystycznego. Hotel może obsłużyć pobyty zbiorowe firm, przygotować miejsca na konferencje, zjazdy oraz pobyty świąteczne i sylwestrowe.

Po przebudowie budynek (obiekt B) ma 60 miejsc noclegowych w pokojach z łazienkami, przystosowanych do pobytu w nich m.in. rodzin z dziećmi. Budynek (obiekt C), którego budowę zakończono w 1985 roku, służy głównie pracownikom hotelu. Hotel ma zainstalowany kocioł gazowy obsługujący w ogrzewanie cały kompleks. Wszystkie obiekty są podłączone do własnej oczyszczalni ścieków i mają własny zbiornik wody pitnej. Cały kompleks jest monitorowany przez służbę ochrony hotelu. Zakwaterowanie od godziny 15:00, wymeldowanie do godziny 10:00 w dniu opuszczenia hotelu. Hotel akceptuje pobyt turystów ze zwierzętami domowymi (psy i koty) oraz posiadane karty płatnicze. W hotelu obowiązuje zakaz palenia tytoniu, z wyjątkiem wyznaczonych specjalnych miejsc (palarni). Hotel znajduje się na wydzielonym obszarze objętym ochroną o nazwie Obszar Chronionego Krajobrazu Jesioniki (cz. Chráněná krajinná oblast (CHKO) Jeseníky), jest zatem punktem wypadowym dla miłośników przyrody i górskiej turystyki pieszej[1].

Wyposażenie hotelu[edytuj | edytuj kod]

Turystyka[edytuj | edytuj kod]

Zainteresowani pobytem w hotelu powinni się kierować od granicy polsko-czeskiej drogą nr 44 w kierunku na Šumperk[1]:

Blisko hotelu znajduje się przystanek autobusowy z połączeniem do Jesionika, Šumperka i Brna[1].

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Ze skrzyżowania turystycznego Červenohorské sedlo (bus), z podaną na tablicy informacyjnej wysokością 1013 m, znajdującego się blisko hotelu Klub Czeskich Turystów (cz. Klub Českých Turistů) wytyczył następujące szlaki turystyczne na trasach[1][10][11]:

Szlak czerwony Červenohorské sedlo (bus) – góra Červená horaźródło Vřesová studánka – przełęcz Sedlo pod Vřesovkou – Keprník–JV – Trojmezí – szczyt Keprník – przełęcz Sedlo pod Keprníkem – góra ŠerákMračná hora – góra ČernavaRamzová
Szlak czerwony Červenohorské sedlo (bus) – góra Velký Klínovec – przełęcz Hřebenová – szczyt Výrovka – przełęcz Sedlo pod Malým Jezerníkem – szczyt Malý Jezerník – góra Velký Jezerník – przełęcz Sedlo Velký Jezerník – schronisko Švýcárna – góra Pradziad – przełęcz U Barborky – góra Petrovy kamenyOvčárna – przełęcz Sedlo u Petrových kamenů – góra Vysoká hole – szczyt Vysoká hole–JZ – szczyt Kamzičník – góra Velký Máj – przełęcz Sedlo nad Malým kotlem – góra Jelení hřbetJelení studánka – przełęcz Sedlo pod Jelení studánkou – góra Jelenka – góra OstružnáRýmařov
Szlak niebieski Červenohorské sedlo (bus) – góra Velký Klínovec – góra Výrovka – Kamzík
Szlak żółty Červenohorské sedlo (bus) – góra Velký KlínJeřáb – źródło Mariin pramenFilipovice
Szlak żółty Červenohorské sedlo (bus)Kouty nad Desnoudolina potoku Hučivá Desná – przełęcz Sedlo pod Vřesovkou – Kamenne okno – góra Červená hora – Bílý sloup

Ścieżki dydaktyczne[edytuj | edytuj kod]

Wzdłuż czerwonego szlaku turystycznego Szlak czerwony utworzono ścieżkę dydaktyczną o nazwie (cz. NS S Koprníčkem na výlet Keprnickými horami) na trasie[1]:

Červenohorské sedlo – Ramzová (z 13 stanowiskami obserwacyjnymi)[12]

Szlaki rowerowe[edytuj | edytuj kod]

Blisko hotelu wyznaczono również dwa szlaki rowerowe na trasach[1]:

Červenohorské sedlo – góra Velký Klínovec – Jeřáb – góra Velký Klín – góra Malý Klín – góra Velký Jezerník – góra Malý Dědrezerwat przyrody Vysoký vodopád – przełęcz Videlské sedlo[13]
Červenohorské sedlo – góra Velký Klínovec – góra Výrovka – Kamzík – góra Velký Jezerník – przełęcz Sedlo Velký Jezerník – góra Malý Děd – schronisko Švýcárna – góra Pradziad – przełęcz U Barborky – góra Petrovy kameny – Ovčárna – przełęcz Hvězda[14]

Trasy narciarskie[edytuj | edytuj kod]

Blisko przełęczy Červenohorské sedlo znajduje się popularny ośrodek narciarski (cz. Ski reál Červenohorské sedlo)[15][16]. W okresach ośnieżenia, w okolicy hotelu istnieje możliwość korzystania z tras narciarskich zarówno zjazdowych, jak i biegowych[16].

Na stokach pobliskich gór zlokalizowano następujące trasy narciarstwa zjazdowego[15][16]:

Główne trasy narciarstwa zjazdowego z wyciągami ośrodka narciarskiego Červenohorské sedlo
Lp. Trasa i oznaczenie Długość trasy
m
Różnica wysokości
m
Rodzaj wyciągu Długość wyciągu
m
Stok góry
1 1 750 190 orczykowy 750 Velký Klínovec
2 1a 1250 290 4-krzesełkowy[17] 1050
3 2 900 180 orczykowy 750
4 2a 1350 290 4-krzesełkowy[17] 1050
5 3 420 90 orczykowy 450
6 3a 190 35 orczykowe 200 i 60
7 4 450 100 orczykowe 500 i 180 Červená hora
8 5 440 80 orczykowy 400

Ponadto wzdłuż szlaków turystycznych i rowerowych wytyczono szlaki narciarstwa biegowego[16], z wyznaczoną m.in. wzdłuż czerwonego szlaku turystycznego Szlak czerwony , trasą o nazwie tzw. (cz. Jesenická magistrála)[18][19].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Hotel Červenohorské Sedlo (mapa turystyczna) 1:12 000 [online], pl.mapy.cz [dostęp 2014-11-25].
  2. a b c d e f g h i j k l Hotel Červenohorské sedlo – Horský hotel, jesenik.org [zarchiwizowane 2014-11-25] (cz.).
  3. Growka ↓, s. 29.
  4. a b Hotel Červenohorské sedlo [online], booking.com [dostęp 2018-05-10] (pol.).
  5. a b Basen Červenohorské Sedlo, [w:] Hotel Červenohorské Sedlo [online], hotelchs.cz [dostęp 2020-12-15].
  6. a b Centrum Wellness Červenohorské Sedlo, [w:] Hotel Červenohorské Sedlo [online], hotelchs.cz [dostęp 2020-12-15].
  7. Hotel Červenohorské sedlo *** [online], cervenohorske-sedlo.hotel.cz [dostęp 2020-12-15] (pol. • ang.).
  8. Hotel Červenohorské sedlo *** [online], agoda.com [dostęp 2020-12-15].
  9. a b Červenohorské Sedlo – usługi, [w:] Hotel Červenohorské Sedlo [online], hotelchs.cz [dostęp 2020-12-15].
  10. Góry bliskie sercu. Hrebenovka [online], sudeckiedrogi.wordpress.com, 13 kwietnia 2012 [zarchiwizowane z adresu 2023-03-01].
  11. Góry bliskie sercu. Z Czervonohorskiego na Pradziad [online], sudeckiedrogi.wordpress.com, 4 sierpnia 2013 [zarchiwizowane z adresu 2016-05-09].
  12. Naučná stezka S Koprníčkem na výlet Keprnickými horami, sumperk.cz [zarchiwizowane 2015-12-08] (cz.).
  13. Trasy rowerowe – Z Czervenogórskiego Sedla do Videlskiego Sedla [online], czeskiegory.pl [zarchiwizowane z adresu 2021-12-09].
  14. Trasy rowerowe – Z Hvězdy na Czervenogórskie Sedlo [online], czeskiegory.pl [zarchiwizowane z adresu 2021-08-21].
  15. a b Ski areál Červenohorské sedlo (Vleky a lanovky) [online], cervenohorskesedlo.eu [dostęp 2019-02-21] (cz.).
  16. a b c d Hotel Červenohorské Sedlo (mapa tras narciarskich) 1:12 000 [online], pl.mapy.cz [dostęp 2014-11-25].
  17. a b Radim Polcer, Sedačková lanovka Červenohorské sedlo – Velký Klínovec, [w:] Lanové dráhy v Česke Republice [online], lanove-drahy.cz [zarchiwizowane z adresu 2018-08-13] (cz.).
  18. Narciarstwo. Trasy biegowe. Jesenická magistrála [online], jeseniky.net [zarchiwizowane z adresu 2022-12-10] (cz.).
  19. Běžkařské trasy přes Červenohorské sedlo [online], jeseniky.net [zarchiwizowane z adresu 2022-12-02] (cz.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]