Hugo de Jonge – Wikipedia, wolna encyklopedia

Hugo de Jonge
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 września 1977
Bruinisse

Zawód, zajęcie

polityk

Partia

Apel Chrześcijańsko-Demokratyczny

Multimedia w Wikimedia Commons

Hugo Mattheüs de Jonge (ur. 26 września 1977 w Bruinisse w Zelandii[1]) – holenderski polityk i samorządowiec, członek zarządu miasta w Rotterdamie, w latach 2017–2022 wicepremier oraz minister zdrowia, zabezpieczenia społecznego i sportu, od 2022 minister bez teki, od 2023 minister spraw wewnętrznych, w 2020 lider Apelu Chrześcijańsko-Demokratycznego (CDA).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia nauczyciel nauczania początkowego, absolwent Ichthus Hogeschool w Rotterdamie[2]. W latach 1999–2000 pracował w chrześcijańskiej szkole podstawowej w Tarwewijku, następnie do 2004 pełnił funkcję wicedyrektora placówki Da Costa School. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Apelu Chrześcijańsko-Demokratycznego. Był pracownikiem frakcji poselskiej partii w Tweede Kamer (2004–2006) i asystentem politycznym chadeckich członków rządu (2006–2008). Od 2008 do 2010 zatrudniony w resorcie edukacji, kultury i nauki[1].

W 2010 został powołany w skład zarządu miasta w Rotterdamie jako wethouder m.in. do spraw edukacji. W 2014 uzyskał mandat radnego miejskiego[1].

W październiku 2017 ogłoszono jego nominację na stanowiska wicepremiera oraz ministra zdrowia, zabezpieczenia społecznego i sportu w trzecim rządzie Marka Rutte[3]. Urzędowanie rozpoczął 26 października tegoż roku[4].

W lipcu 2020 został nowym liderem politycznym Apelu Chrześcijańsko-Demokratycznego[5]. Zrezygnował jednak z tej funkcji w grudniu tegoż roku[6]. Dotychczasowe stanowiska rządowe zajmował do stycznia 2022, w tymże miesiącu w kolejnym gabinecie dotychczasowego premiera powierzono mu funkcję ministra bez teki ds. mieszkalnictwa i planowania przestrzennego[7]. We wrześniu 2023 w tym samym rządzie został dodatkowo ministrem spraw wewnętrznych[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Profil na stronie parlement.com. [dostęp 2017-10-26]. (niderl.).
  2. ↑ Wethouder De Jonge. rotterdam.nl. [dostęp 2017-10-26]. (niderl.).
  3. ↑ Het is officieel: dit worden de nieuwe ministers en staatssecretarissen van Rutte III. rtlnieuws.nl, 20 października 2017. [dostęp 2017-10-26]. (niderl.).
  4. ↑ Kabinet-Rutte III. parlement.com. [dostęp 2017-10-26]. (niderl.).
  5. ↑ Hugo de Jonge wint nipt lijsttrekkersverkiezing CDA. nos.nl, 15 lipca 2020. [dostęp 2020-07-26]. (niderl.).
  6. ↑ De Jonge hield zijn twijfels voor zichzelf, en zette toen de knop om. ad.nl, 11 grudnia 2020. [dostęp 2020-12-16]. (niderl.).
  7. ↑ Kabinet-Rutte IV. parlement.com. [dostęp 2022-01-10]. (niderl.).
  8. ↑ Nieuwe taakverdeling ministers. rijksoverheid.nl, 4 września 2023. [dostęp 2023-09-07]. (niderl.).
Czwarty rząd Marka Ruttego (od 2022)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie

Trzeci rząd Marka Ruttego (2017–2022)
W dniu powstania
Późniejsi członkowie

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hugo_de_Jonge&oldid=71786313”