Ibidem – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ibidem (łac. ibidem „tamże”, „w tym samym miejscu”; skracane do ibid., w pracach anglojęzycznych także ibid) – skrót używany w przypisach, cytatach lub tekstach źródłowych dla wskazania na ostatnio cytowaną pozycję. Inne znaczenie: „To pojęcie/zwrot jest również określone we wskazanym dokumencie”.

Dla znalezienia źródła „ibid.”, należy odszukać poprzednie cytowanie. Takie samo zastosowanie mają znaki „ditto” – 〃.

W przeciwieństwie do „op. cit.”, wyrażenia „ibidem” używa się zwykle odsyłając do tej samej strony cytowanego dzieła co poprzednio^[1]. Zwyczajowo oba te wyrażenia bądź skróty zapisuje się pismem prostym (antykwą), a nie pochyłym (kursywą)^[2].

Przykład[edytuj | edytuj kod]

⁶⁷ C. Ciamaria, Łacina dla początkujących, Wydawnictwo Książka i S-ka, Logików 1997, s. 23.

⁶⁸ Ibid.

Przypis nr 68 odsyła do tej samej książki i tej samej strony co przypis numer 67.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Mirosław Bańko: Op. cit. – ibidem. [w:] Poradnia Językowa PWN [on-line]. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002-01-22. [dostęp 2018-04-23]. (pol.).
↑ Mirosław Bańko: Łacińskie skróty w przypisach. [w:] Poradnia Językowa PWN [on-line]. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011-02-14. [dostęp 2018-04-23]. (pol.).

[1] Mirosław Bańko: Op. cit. – ibidem. [w:] Poradnia Językowa PWN [on-line]. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002-01-22. [dostęp 2018-04-23]. (pol.).

[2] Mirosław Bańko: Łacińskie skróty w przypisach. [w:] Poradnia Językowa PWN [on-line]. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011-02-14. [dostęp 2018-04-23]. (pol.).

[1]

[2]