Ignacy Maciejowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Sewer
Ilustracja
Imię i nazwisko

Ignacy Maciejowski

Data i miejsce urodzenia

27 lipca 1835
Kobierniki

Data i miejsce śmierci

22 września 1901
Kraków

Ignacy Maciejowski na obrazie Jacka Malczewskiego

Ignacy Maciejowski, ps. „Sewer”, „Gryf” (ur. 27 lipca 1835 w Kobiernikach, zm. 22 września 1901 w Krakowie) – polski powieściopisarz i nowelista, dramaturg i krytyk literacki okresu przejściowego między pozytywizmem a Młodą Polską. Przedstawiciel realizmu krytycznego w prozie modernistycznej.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn Franciszka, profesora prawa w warszawskiej Szkole Głównej[1].

Studiował w Instytucie Agronomicznym w Marymoncie pod Warszawą. Uczestniczył w powstaniu styczniowym, będąc związany z Ludwikiem Mierosławskim (m.in. pełnił funkcję komisarza województwa sandomierskiego). Po powstaniu więziony przez władze austriackie, następnie do 1868 przebywał na emigracji; wkrótce w obawie przed ponownym uwięzieniem wyjechał na 10 lat do Londynu. Po powrocie w 1878 początkowo zajmował się (bez większego powodzenia) pracą gospodarską. Od 1894 mieszkał w Krakowie, gdzie jego dom był ośrodkiem życia kulturalnego. W 1898 był redaktorem „Życia”, które w następnych latach odstąpił Stanisławowi Przybyszewskiemu.

W 1902 własne teksty poświęcili mu wdzięczni: M. Zdziechowski, M. Siedlecki, W. Reymont, T. Miciński, W. Tetmajer, K. Tetmajer, A. Lange, K.M. Górski, L. Rydel, W. Perzyński, S. Żeromski, J. Żuławski, S. Wyspiański, W. Feldman, A. Szymański i z portretem J. Malczewskiego, w szacie edytorskiej S. Wyspiańskiego wydali jako Epitaphium Ignacego Maciejowskiego Sewera.

Pisał powieści z kluczem, m.in. Bajecznie kolorową (1898), opowiadającą o małżeństwie Włodzimierza Tetmajera, czy Matkę (1898), historię rodziny znanego pisarza i poety Władysława Orkana. W krąg swoich zainteresowań Maciejowski włączał również realia współczesnej mu wsi, krakowskie środowisko artystyczne czy życie pionierów przemysłu w Galicji. Powieści te, mimo wysokiego poziomu artystycznego, nie zapisały się trwale w historii literatury polskiej. Z całego dorobku Sewera do klasyki weszła jedynie wielokrotnie wznawiana powieść Matka.

Zmarł w Krakowie, a został pochowany na cmentarzu parafialnym w Zaborowie[2].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]

Powieści (data pierwodruku w czasopismach):

  • 1882 – Zdobyte stanowisko
  • 1882 – Walka o byt
  • 1883 – Polka i Amerykanka
  • 1884–1885 – Zyzma
  • 1887 – Na szerokim świecie
  • 1889 – Słowa a czyny
  • 1891 – Dzielna kobieta
  • 1893 – Nafta
  • 1895 – Biedronie
  • 1897 – Matka
  • 1897 – Wśród pokus
  • 1898 – Bajecznie kolorowa
  • 1900 – Ponad siły

Nowele (data pierwodruku):

  • 1877 – Zielona latarka
  • 1878 – Łusia Burlak
  • 1881 – Głodowa pożyczka
  • 1881 – Przybłędy
  • 1883 – Franuś Walczak
  • 1889 – Konkury Wojtusia
  • 1889 – Wiosna
  • 1897 – W kleszczach[3]
  • 1897 – Magdusia[3]

Dramaty (data wystawienia):

  • 1876 – Pojedynek szlachetnych[4]
  • 1882 – Wielka polityka
  • 1888 – Dla świętej ziemi[5]
  • 1890 – Pan marszałek

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ś.p. Ignacy Maciejowski Czas 1901 nr 218 z 23 września s. 1.
  2. Pogrzeb ś. P Sewera-Maciejowskiego Czas 1901 nr 221 z 26 września s. 1.
  3. a b Ignacy Maciejowski, W kleszczach: nowela; Magdusia: obrazek malowany w słońcu, wyd. 1897 [online], polona.pl [dostęp 2018-06-15].
  4. Ignacy Maciejowski, Pojedynek szlachetnych, wyd. 1876 [online], tekst dramatu, polona.pl [dostęp 2018-06-15].
  5. Ignacy Maciejowski, Dla świętej ziemi: sztuka ludowa w 4 aktach, wyd. 1921 [online], tekst dramatu, polona.pl [dostęp 2018-06-15].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • S. Smak: Sewer Maciejowski – życie i twórczość. Opole: 1971.