Ignatius Taschner – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ignatius Taschner

Ignatius Taschner ok. 1901 r.
Data i miejsce urodzenia	9 kwietnia 1871 Bad Kissingen
Data i miejsce śmierci	25 listopada 1913 Mitterndorf (Dachau)
Narodowość	Niemiec
Dziedzina sztuki	rzeźba, grafika, medalierstwo
Epoka	modernizm
Multimedia w Wikimedia Commons

Ignatius Taschner (ur. 9 kwietnia 1871 w Bad Kissingen, zm. 25 listopada 1913 w Mitterndorfie (Dachau)) – niemiecki rzeźbiarz, medalier i grafik^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1889 r. rozpoczął studia w Akademii Sztuki w Monachium, w 1900 r. uczestniczył w Wystawie Światowej w Paryżu oraz w konkursie na pomnik Goethego w Strasburgu. W 1903 r. Hans Poelzig powołał go na stanowisko docenta Akademii Sztuki i Rzemiosła Artystycznego we Wrocławiu, gdzie prowadził zajęcia z prac w metalu i tam powstała duża część jego dzieł jubilerskich. W latach 1907–1913 wykonał liczne rzeźby w Berlinie, m.in. 10 figur zdobiących Fontannę Bajek (Märchenbrunnen) w Volkspark Friedrichshain^[1].

Dzieła w Polsce[edytuj | edytuj kod]

• Źródełko Gustava Freytaga we Wrocławiu
• rzeźby na Wieży ciśnień Borek we Wrocławiu
• Studzienka Taschnera w Poznaniu

Przypisy[edytuj | edytuj kod]