Indynawir – Wikipedia, wolna encyklopedia

Indynawir
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	(2S)-1-[(2S,4R)-4-benzylo-2-hydroksy-5-[[(1S,2R)-2-hydroksy-2,3-dihydro-1H-inden-1-ylo]amino]-5-oksopentylo]-N-(1,1-dimetyloetylo)-4-(pirydyn-3-ylometylo)piperazyno-2-karboksyamid
	Inne nazwy i oznaczenia
farm.	Indinaviri sulfas
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	C36H47N5O4
Masa molowa	613,79 g/mol
	Identyfikacja
Numer CAS	150378-17-9; 157810-81-6 (siarczan)
PubChem	5362440
DrugBank	DB00224
SMILES
	CC(C)(C)NC(=O)C1CN(CCN1CC(CC(CC2=CC=CC=C2)C(=O)NC3C(CC4=CC=CC=C34)O)O)CC5=CN=CC=C5
InChI
	InChI=1S/C36H47N5O4/c1-36(2,3)39-35(45)31-24-40(22-26-12-9-15-37-21-26)16-17-41(31)23-29(42)19-28(18-25-10-5-4-6-11-25)34(44)38-33-30-14-8-7-13-27(30)20-32(33)43/h4-15,21,28-29,31-33,42-43H,16-20,22-24H2,1-3H3,(H,38,44)(H,39,45)/t28-,29+,31+,32-,33+/m1/s1
	InChIKey
	CBVCZFGXHXORBI-PXQQMZJSSA-N
Właściwości
	Rozpuszczalność w wodzie
	0,015 mg/l
Temperatura topnienia	167,5–168 °C
logP	2,9
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	siarczan, hydrat
	Substancja w tej postaci nie jest klasyfikowana; jako niebezpieczna według kryteriów GHS; (na podstawie podanej karty charakterystyki).
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	siarczan, hydrat
	Substancja w tej postaci nie jest klasyfikowana; jako niebezpieczna według europejskich kryteriów; (na podstawie podanej karty charakterystyki).
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Klasyfikacja medyczna
ATC	J05 AE02
Stosowanie w ciąży	kategoria C
Farmakokinetyka
Działanie	przeciwwirusowe
Okres półtrwania	1,4–2,2 h
Wiązanie z białkami; osocza i tkanek	60%
Metabolizm	wątrobowy
Wydalanie	83% z kałem, reszta z moczem
Uwagi terapeutyczne
Drogi podawania	doustnie
	Multimedia w Wikimedia Commons

Indynawir – inhibitor proteazy ludzkiego wirusa niedoboru odporności, analog peptydowy. Lek pozwala zwiększyć liczbę komórek CD4, odgrywających ważną rolę w utrzymaniu sprawności układu odpornościowego.

Farmakokinetyka[edytuj | edytuj kod]

Lek dobrze wchłania się z przewodu pokarmowego, w około 60% wiąże się z białkami osocza. Metabolizm indynawiru zachodzi w wątrobie. Biologiczny okres półtrwania wynosi 1,5–2 godzin.