Innocenty V – Wikipedia, wolna encyklopedia

Błogosławiony
Innocenty V
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	1898; przez Leona XIII
Wspomnienie	22 czerwca

Innocenty V
Innocentius Quintus
	Piotr z Tarentaise (OP); Pierre de Tarentaise
	Papież; Biskup Rzymu
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	ok. 1224 ; Tarentaise
Data i miejsce śmierci	22 czerwca 1276 ; Rzym
Miejsce pochówku	bazylika św. Jana na Lateranie
	Papież
Okres sprawowania	21 stycznia 1276–22 czerwca 1276
	Arcybiskup Lyonu
Okres sprawowania	6 czerwca 1272–3 czerwca 1273
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Śluby zakonne	ok. 1241
Prezbiterat	przed 1262
Nominacja biskupia	6 czerwca 1272
Sakra biskupia	przed 9 sierpnia 1273
Kreacja kardynalska	3 czerwca 1273; Grzegorz X
Kościół tytularny	Biskup Ostia e Velletri
Pontyfikat	21 stycznia 1276
	Multimedia w Wikimedia Commons

Innocenty V (łac. Innocentius V, właśc. Piotr z Tarentaise OP; ur. ok. 1224 w Tarentaise, zm. 22 czerwca 1276 w Rzymie^[1]) – błogosławiony Kościoła katolickiego, papież w okresie od 21 stycznia do 22 czerwca 1276, dominikanin^[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Tarentaise, w gminie Val d’Isère i w 1240 roku wstąpił do zakonu dominikanów^[1]. Po ukończeniu teologii na Uniwersytecie Paryskim został tam wykładowcą^[2]. Był autorem komentarzy do Sentencji Piotra Lombarda, podręcznika etyki, komentarzy do listów św. Pawła oraz zbioru kazań^[1]. W latach 1272-73 był arcybiskupem Lyonu, a od 1273 kardynałem-biskupem Ostii^[2]. Był także wielkim penitencjariuszem i uczestniczył w Soborze w Lyonie w 1274^[1].

Na Stolicę Piotrową został wybrany 21 stycznia 1276, czyli w pierwszy dzień konklawe^[2], jako pierwszy papież z zakonu św. Dominika^[3]. Zaraz po wyborze, 2 marca, zatwierdził Karola Andegaweńskiego jako senatora rzymskiego^[1]. Poprosił też nowego króla Niemiec Rudolfa I, by odłożył swój przyjazd do Rzymu na koronację, do czasu rozstrzygnięcia sporu o Sycylię^[1]. Karol Andegaweński naciskał papieża, by ten wymógł na Michale Paleologu udział w nowej krucjacie i wprowadzeniu w życie zasad unii lyońskiej^[1]. Innocenty zmarł w czasie, gdy wysłał swoich legatów do cesarza bizantyńskiego, z twardymi warunkami porozumienia^[1].

Został beatyfikowany przez Leona XIII w 1898 roku, a jego wspomnienie liturgiczne przypada na 22 czerwca^[1].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 278-279. ISBN 83-06-02633-0.
↑ ^a ^b ^c ^d Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 102. ISBN 83-7006-437-X.
↑ JanJ. Wierusz-Kowalski JanJ., Poczet papieży, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985, s. 107, ISBN 83-03-01013-1 .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Innocenty V, papież. DEON. [dostęp 2012-12-30]. (pol.).
Pope Bl. Innocent V. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-12-30]. (ang.).
Poczet papieży. Warszawa: Demart, 2009. ISBN 978-83-7427-468-5.
Poczet papieży, Michał Gryczyński

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Innocenty V – dokumenty w bibliotece Polona

[Kelly-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ John N. D. Kelly: Encyklopedia papieży. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1997, s. 278-279. ISBN 83-06-02633-0.

[Wollpert-2] Rudolf Fischer-Wollpert: Leksykon papieży. Kraków: Znak, 1996, s. 102. ISBN 83-7006-437-X.

[3] JanJ. Wierusz-Kowalski JanJ., Poczet papieży, Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1985, s. 107, ISBN 83-03-01013-1 .

[4] Na powyższej liście każdy papież wyniesiony na ołtarze zostaje wpisany według pontyfikatu

[5] Kanonizowany bez zatwierdzenia cudu

[1]

[2]

[3]

[A]

[B]