Innocenty VI – Wikipedia, wolna encyklopedia

Innocenty VI

Innocentius Sextus

Étienne Aubert
Papież Biskup Rzymu
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	1282 Monts (Limousin)
Data i miejsce śmierci	12 września 1362 Awinion
Miejsce pochówku	?↗
Papież
Okres sprawowania	18 grudnia 1352–12 września 1362
Biskup Clermont
Okres sprawowania	październik 1340–20 września 1342
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	23 stycznia 1338
Kreacja kardynalska	20 września 1342 Klemens VI
Kościół tytularny	Ss. Ioannis et Pauli (20 września 1342) biskup Ostia e Velltri (13 lutego 1352)
Pontyfikat	18 grudnia 1352
Multimedia w Wikimedia Commons

Innocenty VI (łac. Innocentius VI), właśc. Étienne Aubert (ur. w 1282 w Monts we Francji, zm. 12 września 1362 w Awinionie^[1]) – papież w okresie od 18 grudnia 1352 do 12 września 1362^[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo i młodość[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Monts, był profesorem prawa cywilnego oraz naczelnym sędzią w Tuluzie, gdzie swoją wiedzą oraz kompetencją zyskał sobie mocną pozycję pośród prawników^[1]. Pełnił funkcję biskupa Noyon i Clermont. W 1342 roku Klemens VI nadał mu godność kardynała prezbitera, a potem mianował go wielkim penitencjariuszem (1348) oraz kardynałem biskupem Ostii (1352)^[2].

Wybór na papieża[edytuj | edytuj kod]

Po śmierci Klemensa kardynałowie zebrani na dwudniowym konklawe w Awinionie zapragnęli zwiększenia roli Świętego Kolegium^[2]. W tym celu ułożyli i zaprzysięgli kapitulację, która zobowiązywała przyszłego papieża do liczenia się z nimi w wielu podstawowych kwestiach, a także niepowoływania nowych kardynałów, dopóki ich liczba nie spadnie do 16^[1]. Kardynałowie wybrali Stefana Auberta, który po uroczystości koronacyjnej przybrał imię Innocentego VI^[2].

Pontyfikat[edytuj | edytuj kod]

Piąty papież niewoli awiniońskiej ogłosił nieważność kapitulacji wyborczej, która podważa zakaz dokonywania transakcji podczas konklawe^[1]. Potępił posiadanie więcej, niż jednego beneficjum i duchownym nakazał wrócić do miejsc urzędowania^[1]. Zreformował kurię, zmniejszając niepotrzebne wydatki^[2]. Poparł przełożonych zakonów, którzy usiłowali przywrócić rygory zakonne^[1]. Zwalczał franciszkańskich spirytuałów, nakazując inkwizycji ich aresztowanie, a w niektórych przypadkach, nawet spalenie na stosie^[1].

Chciał wrócić do Rzymu, co jednak uniemożliwiała mu sytuacja w Państwie Kościelnym^[2]. By uregulować sytuację w Rzymie, wysłał tam swojego legata, hiszpańskiego kardynała Egidio Albornoza, który zmodernizował administrację i podporządkował papiestwu większość terenów^[1]. Papież zdjął także ekskomunikę z Coli di Rienzi i uczynił go senatorem licząc, że pomoże mu przeciwstawić się arystokracji^[1]. Plany te zakończyły się fiaskiem, gdyż di Rienzi zginął podczas ulicznych zamieszek 8 października 1354 roku^[1].

5 kwietnia 1355 roku kardynał, jednocześnie biskup Ostii koronował, za papieską zgodą, Karola IV na cesarza, króla Czech, który wcześniej w 1346 roku został wybrany na króla rzymskiego^[1]. Nowy cesarz po sejmach w Norymberdze i w Metzu ogłosił Złotą Bullę^[2]. Dokument ten regulował sprawę wyboru króla niemieckiego bez konieczności zatwierdzania go przez papieża^[2].

Na arenie międzynarodowej papież poniósł kilka klęsk: nie udało mu się zapobiec wznowienia wojny stuletniej pomiędzy Francją i Anglią, a także notorycznie był zmuszany do nakładania kar kościelnych na Piotra I Okrutnego, za rozwód z żoną^[1]. Innocenty VI w celu obrony miasta Awinion przed grupami zbójców, zbudował fortyfikacje^[1].

Śmierć[edytuj | edytuj kod]

Zmarł w Awinionie 12 września 1362^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Pope Innocent VI. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2013-02-26]. (ang.).