French
DeutschInterContinental Warszawa – Wikipedia, wolna encyklopedia
 InterContinental Warszawa. Widoczne wcięcie pomiędzy piątą i dwudziestą kondygnacją | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Typ budynku | hotel |
| Styl architektoniczny | modernizm międzynarodowy[1] |
| Architekt | Tadeusz Spychała, Wojciech Popławski i Williband Fürst |
| Inwestor | UBM Realitätenentwicklung Aktiengesellschaft |
| Wysokość całkowita | 164 m[1] |
| Wysokość do dachu | 154 m[1] |
| Kondygnacje | 45 |
| Rozpoczęcie budowy | 2001 |
| Ukończenie budowy | 2003 |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°13′56″N 21°00′10″E/52,232222 21,002778 | |
| Strona internetowa | |
InterContinental Warszawa – pięciogwiazdkowy hotel znajdujący się przy ul. Emilii Plater 49 w Warszawie.
Opis[edytuj | edytuj kod]
Budynek charakteryzuje jednolita, smukła bryła, utrzymana w groszkowej tonacji kolorów. Kolor elewacji nawiązuje do sąsiedniego wieżowca, Warsaw Financial Center[2]. W hotelu urządzono 414 pokoi, w tym 76 apartamentów przeznaczonych do dłuższego pobytu[3]. Znajduje się tam również 14 sal konferencyjnych[4], dwie restauracje, bar oraz kawiarnia[3]. Na 43. i 44. piętrze (150 metrów nad ziemią) powstało centrum rekreacji z siłownią, salą do aerobiku, jacuzzi i basenem o wymiarach 6 × 14 metrów[5]. Jest to najwyżej położony basen w Polsce. Z okien centrum widać Wisłę, do czego nawiązuje jego angielska nazwa (RiverView Wellness Centre)[6].
Na podziemnych kondygnacjach znajduje się parking dla 175 samochodów[2].
Budynek został wzniesiony w latach 2001–2003[6] według projektu Tadeusza Spychały, Wojciecha Popławskiego i Willibanda Fürsta[1]. Konstrukcję żelbetową zaprojektowali Johann Meyer i Jerzy Błażeczek[6]. InterContinental powstał na niewielkiej działce, na której wcześniej znajdował się pierwszy w Polsce klub jazzowy Akwarium[7].
Przeciwko budowie wieżowca protestowali mieszkańcy sąsiadującego z nim bloku mieszkalnego, twierdząc że ograniczy im dostęp do światła słonecznego[7]. Doszło jednak do porozumienia z inwestorem, co miało wpływ na konstrukcję i wygląd budynku[7]. Pomiędzy piątą a dwudziestą kondygnacją zostało bowiem zaprojektowane wcięcie, które zapewnia odpowiednie nasłonecznienie mieszkań w sąsiednim bloku[8].
Całkowity koszt budowy wieżowca wyniósł 113 mln euro[7].
Warszawski InterContinental jest jednym z najwyższych pięciogwiazdkowych hoteli w Europie[7].
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- W 2016 hotel, jako jedyny w Polsce, otrzymał pięć gwiazdek (symboli budynku określających poziom usług) w czerwonym przewodniku Michelina „Main Cities of Europe"[9].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Jarosław Zieliński: Złota 44 i inne warszawskie niebotyki. Warszawa: EKBIN, 2015, s. 200. ISBN 978-83-940941-0-2.
- ↑ a b Jarosław Zieliński: Złota 44 i inne warszawskie niebotyki. Warszawa: EKBIN, 2015, s. 202. ISBN 978-83-940941-0-2.
- ↑ a b Nowoczesny hotel w centrum Warszawy. [w:] InterContinental Warszawa [on-line]. warszawa.intercontinental.com. [dostęp 2016-11-14].
- ↑ Konferencje. [w:] InterContinental Warszawa [on-line]. warszawa.intercontinental.com. [dostęp 2018-02-28].
- ↑ RiverView Wellness Centre. [w:] InterContinental Warszawa [on-line]. warszawa.intercontinental.com. [dostęp 2016-11-14].
- ↑ a b c Dariusz Bartoszewicz. W cieniu drapaczy chmur. Spacerownik. „Dodatek do 'Gazety Stołecznej'”, s. 10, 17 października 2016.
- ↑ a b c d e Jarosław Zieliński: Złota 44 i inne warszawskie niebotyki. Warszawa: EKBIN, 2015, s. 201. ISBN 978-83-940941-0-2.
- ↑ Dariusz Bartoszewicz. Jej warszawskie wysokości. „Gazeta Stołeczna”, s. 4, 20 marca 2015.
- ↑ Warszawski Intercontinental na pięć gwiazdek Michelina. rp.pl, 27 marca 2017. [dostęp 2017-12-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-27)].