French
DeutschIwan Bambiza – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Pełne imię i nazwisko | Iwan Michajławicz Bambiza |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 8 października 1952 |
| Zastępca premiera Republiki Białorusi | |
| Okres | od 25 maja 2004 |
| Poprzednik | Raman Wnuczka |
| Minister ds. Wspólnoty Niepodległych Państw | |
| Okres | od 25 sierpnia 1995 |
| Deputowany do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR/Rady Najwyższej Republiki Białorusi XII kadencji | |
| Okres | od 1990 |
| Przewodniczący Rzeczyckiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego | |
| Okres | od ? (nie wcześniej niż 1987) |
| Przewodniczący Rzeczyckiej Rejonowej Rady Deputowanych Ludowych | |
| Okres | od ? (nie wcześniej niż 1987) |
| Odznaczenia | |
 | |
Iwan Michajławicz Bambiza (biał. Іван Міхайлавіч Бамбіза, ros. Иван Михайлович Бамбиза, Iwan Michajłowicz Bambiza; ur. 8 października 1952 w Laskowiczach) – białoruski polityk, w latach 2004–2010 zastępca premiera Białorusi.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 8 października 1952 roku we wsi Laskowicze, w rejonie petrykowskim obwodu homelskiego Białoruskiej SRR, ZSRR. W 1975 roku ukończył studia na Wydziale Mechanizacji Gospodarstwa Wiejskiego Białoruskiego Instytutu Mechanizacji Gospodarstwa Wiejskiego, a w 1989 roku w Mińskiej Wyższej Szkole Partyjnej[1].
W latach 1975–1985 był głównym inżynierem ds. hodowli żywego inwentarza w sowchozie im. Niekrasowa w rejonie homelskim, głównym inżynierem w sowchozie „Bryniewo” i dyrektorem sowchozu „Hołubicki” w rejonie petrykowskim. W latach 1985–1987 pełnił funkcję naczelnika wydziału gospodarki wiejskiej Pietrykowskiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego oraz przewodniczącego Rejonowego Zjednoczenia Przemysłu Rolnego. W latach 1987–1991 był przewodniczącym Rzeczyckiego Rejonowego Komitetu Wykonawczego i przewodniczącym Rzeczyckiej Rejonowej Rady Deputowanych Ludowych[1].
W 1990 roku został deputowanym ludowym do Rady Najwyższej Białoruskiej SRR XII kadencji z Wasilewickiego Okręgu Wyborczego Nr 228. Od 20 lipca 1990 roku wchodził w skład Komisji Konstytucyjnej[2]. Od 1991 do lutego 1994 roku był sekretarzem Planowej i Budżetowo-Finansowej Komisji Rady Najwyższej. 22 lutego 1994 roku został wiceprzewodniczącym Rady Najwyższej. W maju tego samego roku wszedł w skład Zarządu Narodowego Banku Republiki Białorusi. 25 sierpnia 1995 został wyznaczony przez prezydenta Alaksandra Łukaszenkę na stanowisko ministra ds. Wspólnoty Niepodległych Państw[3]. Stanowisko to zajmował do 1996 roku. W latach 1997–2004 był prezesem Białoruskiego Państwowego Koncernu Naftowego i Chemicznego „Biełnieftiechim” oraz przewodniczącym rady nadzorczej OAO „Biełagroprombank”[1].
25 maja 2004 roku prezydent Łukaszenka zwolnił Iwana Bambizę ze stanowiska w „Biełnieftiechimie” (jego miejsce zajął Branisłau Siwy) i wyznaczył go na stanowisko zastępcy premiera Republiki Białorusi (na miejsce Ramana Wnuczki), tym samym czyniąc go urzędnikiem państwowym wyższej klasy[1][4].
27 grudnia 2010 roku, zgodnie z art. 106 konstytucji, rząd premiera Siarhiej Sidorskiego, w którego skład wchodził Iwan Bambiza, podał się do dymisji[5]. Następnego dnia prezydent powołał nowy rząd, w którym Bambiza już się nie znalazł[6].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Iwan Bambiza jest żonaty, ma troje dzieci. Jeden z jego synów, Alaksandr, zginął w wieku 25 lat[1]. Bambiza posiada willę położoną w elitarnej mińskiej dzielnicy Drozdy, zamieszkanej przez przedstawicieli władzy i ludzi blisko związanych z Alaksandrem Łukaszenką[7].
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Order Ojczyzny III klasy – Za znaczny osobisty wkład w rozwój kompleksu naftochemicznego republiki (2 listopada 2002 r.)[8]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Бамбиза Иван Михайлович. who.bdg.by. [dostęp 2016-07-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-26)]. (ros.).
- ↑ Н. Дементей: Постановление Верховного Совета Республики Беларусь от 20 июля 1990 г. №166-XII. bankzakonov.com, 1990-07-20. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-03-27)]. (ros.).
- ↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 25 августа 1995 г. № 337. pravo.levonevsky.org, 1995-08-25. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-15)]. (ros.).
- ↑ А. Лукашенко: Указ Президента Республики Беларусь от 25 мая 2004 г. № 244. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2004-05-25. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-08)]. (ros.).
- ↑ Правительство Беларуси подало в отставку. BiełTA, 2010-12-27. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-07-06)]. (ros.).
- ↑ 28 декабря Президент Республики Беларусь рассмотрел кадровые вопросы. Prezydent Republiki Białorusi, 2010-12-28. [dostęp 2016-07-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-03-13)]. (ros.).
- ↑ Ягор Марціновіч: Ад Абельскай да Ярмошынай: уладальнікі катэджаў у Драздах, поўны спіс. Nasza Niwa, 2015-12-31. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-19)]. (biał.).
- ↑ А. Лукашэнка: Указ Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь ад 2 лістапада 2002 г. № 551. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2002-11-02. [dostęp 2019-07-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-13)]. (biał.).