Józef Boguszewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Józef Boguszewski
Janusz,Lew
	podporucznik
Data i miejsce urodzenia	2 grudnia 1916 ; Cetlin
Data i miejsce śmierci	1 grudnia 1951 ; Warszawa
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Armia Krajowa; Narodowa Organizacja Wojskowa; Narodowe Siły Zbrojne; Narodowe Zjednoczenie Wojskowe
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa,; działania zbrojne podziemia antykomunistycznego w Polsce

Józef Boguszewski ps. Janusz, Lew (ur. 2 grudnia 1916 roku w Cetlinie, gmina Gozdowo, powiat Płock, zm. 1 grudnia 1951 roku) – dowódca oddziału Ruchu Oporu Armii Krajowej i Narodowego Zjednoczenia Wojskowego operującego w powiatach: Lipno, Mława, Płock, Płońsk, Rypin, Sierpc i Włocławek.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W kampanii wrześniowej w stopniu kaprala walczył w Nowogródzkiej Brygadzie Kawalerii, ciężko ranny w bitwie pod Lwowem. Był żołnierzem Polskiego Związku Powstańczego, od 1942 roku był komendantem placówki Armii Krajowej w Lelice. Żołnierz w oddziale Kedywu Stefana Bronarskiego. Od czerwca 1945 roku do czerwca 1950 należał do ROAK i NZW.

Ujęty 11 czerwca 1950, skazany przez Wojewódzki Sąd Rejonowy w Warszawie na karę śmierci, Bolesław Bierut nie skorzystał z prawa łaski.

Tadeusz Swat, „...Przed Bogiem i historią”. Księga ofiar komunistycznego reżimu w Polsce lat 1944–1956. Mazowsze. Warszawa 2003

podporucznik
Data i miejsce urodzenia	2 grudnia 1916 Cetlin
Data i miejsce śmierci	1 grudnia 1951 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Armia Krajowa Narodowa Organizacja Wojskowa Narodowe Siły Zbrojne Narodowe Zjednoczenie Wojskowe
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, działania zbrojne podziemia antykomunistycznego w Polsce