French
DeutschJózef Bromirski – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 19 marca 1865 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 6 sierpnia 1925 |
| Przebieg służby | |
| Formacja | |
| Stanowiska | komendant |
| Odznaczenia | |
    | |
Józef Bromirski (ur. 19 marca 1865 w Chrystyczkowie koło Humania, zm. 6 sierpnia 1925 w Warszawie) – działacz niepodległościowy, ziemianin.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w rodzinie Piotra i Eweliny z Zaleskich. Absolwent II Gimnazjum Klasycznego w Kijowie i Uniwersytetu Kijowskiego[1]. W czasie pobierania nauki należał do różnych kół patriotycznych. W 1888 za działalność niepodległościową zesłany do Archangielska[1]. W 1890 wrócił do Kijowa i wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej. Od 1905 był członkiem Organizacji Bojowej PPS[1]. Zorganizował Związek Walki Czynnej na Ukrainie, Towarzystwo Politycznego Kresowe i Ligę Niepodległości Polski. Był zastępcą komisarza Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych na Ukrainie oraz komendantem Związku Walki Czynnej i Związku Strzeleckiego na Ukrainie. Od października 1914 kierował Polską Organizacją Wojskową na Ukrainie. Zorganizował okręgi POW: odeski, żytomierski, humański, białocerkiewski i saratowski. Po reorganizacji został komendantem naczelnym POW na Ukrainę i Rosję. W czerwcu 1919 przeniósł się do Warszawy. Pracował w Sztabie Generalnym WP jako specjalista do spraw ukraińskich[2].
Po wojnie pracował w Banku Komunalnym w Warszawie. Zmarł w Warszawie, został pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera X-1-19)[3]. Był żonaty z Julią z domu Limińską[2].
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 7587, za działalność w POW)[4]
- Krzyż Niepodległości z Mieczami – pośmiertnie (19 grudnia 1930, „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”)[5]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1922)[6]
- Krzyż Walecznych
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Polak (red.) 1993 ↓, s. 24.
- ↑ a b Polak (red.) 1993 ↓, s. 25.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: JÓZEF BROMIRSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-01-31].
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, nr 1 z 4 I 1923, s. 1-3.
- ↑ M.P. z 1930 r. nr 300, poz. 423.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 32.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.