Józef Guterman – Wikipedia, wolna encyklopedia

Józef Guterman
pułkownik pułkownik
Data urodzenia

14 kwietnia 1912

Data śmierci

16 stycznia 1987

Przebieg służby
Siły zbrojne

ludowe Wojsko Polskie

Jednostki

2 Berliński Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca brygady i pułku

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” Brązowy Medal „Zasłużonym na Polu Chwały”

Józef Guterman (ur. 14 kwietnia 1912[1], zm. 16 stycznia 1987) – pułkownik ludowego Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Dawida[2]. Służył w 2 Berlińskim pułku piechoty, w stopniu podporucznika którym pełnił funkcję instruktora propagandy artystycznej od 30 września 1943 do 29 września 1944[2][3]. Był też nieetatowym korespondentem Żołnierza Wolności i Zwyciężymy[4]. Po zakończeniu II wojny światowej był oficerem ludowego Wojska Polskiego, w stopniu porucznika był oficerem Głównego Zarządu Informacji[5]. W 1946 był w stopniu majora. Później awansowany do stopnia pułkownika[6]. Przez wiele lat pełnił obowiązki redaktora naczelnego Przeglądu Kwatermistrzowskiego[4].

Zmarł 16 stycznia 1987[7]. Został pochowany na wojskowych Powązkach (kwatera B4-8-24)[8].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ZCK Warszawa
  2. a b c 2 Berliński Pułk Piechoty. Józef Guterman. stankiewicze.com. [dostęp 2016-12-11].
  3. Nagranie (1957). audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2016-12-11].
  4. a b Zmarli. „Stolica”. 17 (2040), s. 15, 1987. 
  5. Władysław Tkaczew: Organa informacji Wojska Polskiego w latach 1943-1956. Kontrwywiad wojskowy. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 2007, s. 35. ISBN 978-83-111-109-40.
  6. Nagranie (1963). audiovis.nac.gov.pl. [dostęp 2016-12-11].
  7. Józef Guterman. bj.uj.edu.pl. [dostęp 2016-12-11].
  8. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze [online], www.cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  9. M.P. z 1947 r. nr 51, poz. 339.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]