Jędrzej Czajkowski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jędrzej Czajkowski

admirał floty
Data i miejsce urodzenia	11 października 1947 Górzno
Przebieg służby
Lata służby	1965–2005
Siły zbrojne	Marynarka Wojenna (PRL)  Marynarka Wojenna
Jednostki	Sztab Marynarki Wojennej 9 Flotylla Obrony Wybrzeża ORP „Bielik”
Stanowiska	dowódca Centrum Operacji Morskich
Odznaczenia

Jędrzej Czajkowski (ur. 11 października 1947) – polski admirał floty i morski dyplomowany oficer pokładowy okrętów podwodnych. W okresie od 1965 do 2005 służył w Marynarce Wojennej. Karierę zakończył na stanowisku dowódcy Centrum Operacji Morskich.

Wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Jędrzej Czajkowski urodził się 11 października 1947 w Górznie. W latach 1965–1969 był słuchaczem na Wydziale Pokładowym w Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni. Po ukończeniu studiów otrzymał promocję oficerską i tytuł inżyniera nawigatora statku morskiego. Jest również absolwentem studiów II stopnia w Wyższej Szkole Marynarki Wojennej (1979) oraz Podyplomowych Studiów Operacyjno-Strategicznych w Akademii Sztabu Generalnego w Warszawie (1988). W latach 1985–1986 odbył kurs w Ośrodku Szkolenia Floty Bałtyckiej ZSRR.

Służba wojskowa[edytuj | edytuj kod]

Początkowo służył w zespołach okrętów podwodnych w Gdyni, od 1969 w 1 Brygadzie Okrętów Podwodnych, a po jej rozformowaniu w 1971 w dywizjonie Okrętów Podwodnych 3 Flotylli Okrętów. Był kolejno dowódcą działu broni podwodnej na ORP „Sokół” (1971–1973), zastępcą dowódcy okrętu na ORP „Kondor” (1973–1975) oraz zastępcą dowódcy i dowódcą okrętu na ORP „Bielik” (1975–1977). Następnie został starszym pomocnikiem szefa Wydziału Operacyjno-Szkoleniowego, a od 1980 Wydziału Płetwonurków w sztabie 3 Flotylli Okrętów. W 1985 wyznaczono go szefem sztabu – zastępcą dowódcy dywizjonu okrętów podwodnych. Od 1986 do 1991 służył w 9 Flotylli Obrony Wybrzeża na Helu, gdzie pełnił funkcje szefa sztabu – I zastępcy dowódcy oraz dowódcy jednostki. Później był zastępcą dowódcy Marynarki Wojennej ds. liniowych. Po reorganizacji Dowództwa Marynarki Wojennej w 1994 został szefem szkolenia – zastępcą dowódcy Marynarki Wojennej. W 1996 objął stanowisko szefa sztabu – I zastępcy dowódcy Marynarki Wojennej, a w 2000 zastępcy dowódcy Marynarki Wojennej. W latach 2003–2005 był dowódcą Centrum Operacji Morskich – zastępcą dowódcy Marynarki Wojennej, po czym 14 lutego 2005 odszedł do rezerwy. Jest żonaty, ma 2 dzieci. Interesuje się żeglarstwem i historią, jest zamiłowanym myśliwym.

Według burmistrza Helu Sylwestra Ostrowickiego oraz Dziennika Bałtyckiego w 1991 był jednym z uczestników afery paliwowej. Sprawa uległa przedawnieniu^[1].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Złoty Medal „Za Zasługi dla Obronności Kraju”

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2005. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2006, s. 50. ISSN 1734-2317.
• Strona internetowa Marynarki Wojennej Rzeczypospolitej Polskiej - https://www.wojsko-polskie.pl/marynarka-wojenna/
• Admirał floty Jędrzej Czajkowski. „Morza Statki i Okręty”. Nr 2/2005. X (50), s. 10, marzec–kwiecień 2005. Warszawa: Magnum X.