Język gan – Wikipedia, wolna encyklopedia

贛語
Obszar

Chińska Republika Ludowa

Liczba mówiących

31 milionów

Pismo/alfabet

pismo chińskie

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6a żywy
Kody języka
ISO 639-1 zh
ISO 639-2 chi
ISO 639-3 gan
IETF gan
Glottolog ganc1239
Ethnologue gan
SIL gan
Występowanie
Ilustracja
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Wikipedia w języku gan
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język gan (chiń. upr. 赣语; chiń. trad. 贛語; pinyin Gànyǔ) – jeden z głównych języków chińskich używanych powszechnie w Chinach. Jest używany głównie w środkowej części prowincji Jiangxi[1], a także w prowincjach Hunan, Hubei, Anhui i Fujian. Nazwa języka pochodzi od skróconej nazwy prowincji Jiangxi, przez którą płynie rzeka Gan.

Do jego dialektów należy dialekt nanchang.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 66, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]