Języki atlantyckie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2022-08 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Języki atlantyckie (lub zachodnioatlantyckie) – grupa języków z rodziny nigero-kongijskiej, według niektórych klasyfikacji stanowiąca podgrupę języków atlantycko-kongijskich. Używane wzdłuż wybrzeża Oceanu Atlantyckiego od Senegalu po Liberię. W przypadku języka ful, znaczące skupiska wzdłuż Sahelu, od Senegalu po Nigerię i Kamerun. Język ful i język wolof z Senegalu to najpopularniejsze języki z tej grupy, każdym z nich posługuje się kilka milionów ludzi.