Języki chińsko-tybetańskie – Wikipedia, wolna encyklopedia
Języki chińsko-tybetańskie (sino-tybetańskie[1]) – hipotetyczna rodzina językowa, do której należą języki używane na terenie Azji Wschodniej i Południowo-Wschodniej. Językami tymi posługuje się ponad miliard ludzi.
Uwaga: Ponieważ brakuje dowodów na pokrewieństwo (pochodzenie od wspólnego przodka) języków chińskich i tybetańskich, współczesne językoznawstwo coraz częściej odchodzi od hipotezy rodziny chińsko-tybetańskiej[2] na rzecz wyróżniania ligi językowej obejmującej dwie rodziny – chińską (sinicką) i tybeto-birmańską, które wskutek długiego obcowania ze sobą nabrały szeregu wspólnych cech (tonalność, monosylabiczność morfemów itp.)[3]. Nawet termin „języki tybetańsko-birmańskie” w nowszych badaniach używany jest nie jako określenie rodziny językowej, lecz tylko jako collectivum dla sześciu grup językowych, co oznacza, że nowsze ustalenia kwestionują genetyczną jedność języków tybeto-birmańskich[4].
Klasyfikacja języków
[edytuj | edytuj kod]1. Grupa sinicka
- archaiczny język chiński (guwen)
- klasyczny język chiński (wenyan)
- język średnio-chiński
- języki chińskie współczesne
- północne języki chińskie (języki mandaryńskie)
- południowe języki chińskie
2. Grupa bodyjska (tybetańska)
- tybetański
- klasyczny język tybetański
- współczesny język tybetański
- języki himalajskie
3. Grupa birmańska
- język si-sia
- język pai-lang
- język pyu (Birma)
- języki birmańskie
- język lolo
- język naga
4. Grupa baryjska
5. Grupa kareńska
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Zbigniew Gołąb, Adam Heinz, Kazimierz Polański: Słownik terminologii językoznawczej. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1968.
- ↑ Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 66, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
- ↑ M.J. Künstler, Języki chińskie, Warszawa 2000
- ↑ Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, s. 69, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).