Języki zachodnionilotyckie – Wikipedia, wolna encyklopedia

Języki zachodnionilotyckie – jeden z trzech zespołów języków nilotyckich, używanych od południowo-zachodniej Etiopii i Sudanu Południowego przez północno-wschodnią część Demokratycznej Republiki Konga i północną Ugandę, aż do południowo-zachodniej Kenii i północnej Tanzanii. Zalicza się tu 31 języków.

Klasyfikacja[edytuj | edytuj kod]

• podzespół językowy dinka-nuer – 7 języków
  • grupa dinka – 5 języków
    • Język dinka
      • Język dinka północno-wschodni
      • Język dinka północno-zachodni
      • Język dinka południowo-środkowy
      • Język dinka południowo-wschodni
      • Język dinka południowo-zachodni
  • grupa nuer – 2 języki
    • • Język nuer
      • Język reel (atuot)
• podzespół językowy luo – 24 języki
  • Języki luo północne – 18 języków
    • • Język anuak
    • Języki bor
      • Język belanda bor
    • Języki dżur
      • Język luwo
    • Języki maban-burun – 12 języków
      • Języki maban – 11 języków
      • Język burun
    • • Język szylluk
    • • Język thuri
    • • Język päri (lokoro)
  • Języki luo południowe – 6 języków
    • • Język adhola
    • Języki kuman
      • Język kumam
    • Języki luo-aczoli
      • Języki alur-aczoli – 3 języki
      • Język luo (luo właściwy)