Jacek Kucaba – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jacek Kucaba
Ilustracja
Jacek Kucaba (Malbork, 2012)
Data i miejsce urodzenia

25 lipca 1961
Zagórz

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Krakowie

Dziedzina sztuki

rzeźbiarstwo

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Brązowy Krzyż Zasługi Brązowy Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Jacek Kucaba (Kraków, 2013)

Jacek Andrzej Kucaba (ur. 25 lipca 1961 w Zagórzu) – polski rzeźbiarz, doktor habilitowany, profesor w zakresie sztuk plastycznych. W latach 2010–2014 prezes Związku Polskich Artystów Plastyków.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1980 zdał egzamin dojrzałości w II Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku[1]. W latach 1984–1990 studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W 1990 obronił dyplom w pracowni prof. Stefana Borzęckiego. Na tej samej uczelni w 2004 obronił pracę doktorską pt. „FILTR. Rzeźba w przestrzeni społecznej”. W 2011 na ASP uzyskał stopień doktora habilitowanego sztuk plastycznych w dyscyplinie artystycznej sztuki piękne, prezentując dzieło habilitacyjne pt. „Krzyknia. Emocja, która opisuje przestrzeń”. Postanowieniem prezydenta RP Andrzeja Dudy z 25 lutego 2019 otrzymał tytuł profesora w zakresie sztuk plastycznych[2].

W latach 2012–2015 był dyrektorem Instytutu Sztuki w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Tarnowie. Prowadzi Pracownię Rzeźby na Wydziale Malarstwa i Edukacji Artystycznej na ASP w Krakowie oraz Pracownię Rzeźby dla Wzornictwa i Grafiki projektowej w Instytucie Sztuki PWSZ w Tarnowie. Od 1991 prowadzi autorską pracownię artystyczną w Tarnowie. Jest założycielem grupy artystycznej Ruchome Święto, autorem realizowanych programów edukacji kulturalnej młodzieży „Szkoła latania” i „Targ słów”, a także ogólnopolskich i międzynarodowych projektów artystycznych „Pomniki Pojednania” i „Bałkany”. Od marca 2010 do października 2014 był prezesem Związku Polskich Artystów Plastyków.

Odznaczony Brązowym (2007)[3] i Złotym (2020)[4] Krzyżem Zasługi oraz Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2013)[5].

Niektóre realizacje[edytuj | edytuj kod]

Wyróżnienia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

  • wyróżnienie za projekt pomnika C. Goerdelera w międzynarodowym konkursie w Niemczech,
  • wyróżnienie za rzeźbę w brązie na XII Międzynarodowym Biennale Dantesca w Rawennie we Włoszech,
  • nagroda za projekt w Ogólnopolskim Konkursie na „Pomnik Ofiar Stalinizmu” w Tarnowie,
  • nagroda za projekt w Ogólnopolskim Konkursie na pomnik „Golgota XX wieku” w Bydgoszczy,
  • nagroda w ogólnopolskim konkursie na projekt rzeźbiarski pomnika Jana Pawła II w Zielonej Górze.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Księga pamiątkowa 1928–2008 II Liceum Ogólnokształcącego im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku wydana z okazji jubileuszu 80-lecia szkoły. Sanok: 2008, s. 289.
  2. M.P. z 2019 r. poz. 281.
  3. M.P. z 2008 r. nr 2, poz. 16.
  4. M.P. z 2020 r. poz. 1132.
  5. Lista laureatów medalu Zasłużony Kulturze – Gloria Artis [online], MKiDN [dostęp 2023-04-07].
  6. Pomnik Ignacego Daszyńskiego odsłonięty przy pl. Na Rozdrożu. warszawa.gosc.pl. [dostęp 2018-11-12]. (pol.).
  7. Bartosz Marciniak, Aleksander Strojny: Tarnów. Perła renesansu, Wydawnictwo Bezdroża, Kraków 2007, ISBN 978-83-60506-84-4, s. 74.
  8. Maria Fieldorf, Leszek Zachuta: Generał August Emil Fieldorf 1895–1953. Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2013, s. 39. ISBN 978-83-7629-453-7.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]