Jacques Dupuis – Wikipedia, wolna encyklopedia

Ten artykuł od 2010-02 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Jacques Dupuis

Kraj działania	Belgia
Data urodzenia	5 grudnia 1923
Data i miejsce śmierci	28 grudnia 2004 Rzym
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	jezuici

Jacques Dupuis SJ (ur. 5 grudnia 1923 – zm. 28 grudnia 2004 w Rzymie) – belgijski jezuita i teolog.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Przez ponad czterdzieści lat pracował jako misjonarz w Indiach, gdzie był uważany za dość konserwatywnego teologa. Od wczesnych lat osiemdziesiątych wykładał na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie.

Był autorem wielu książek poświęconych miejscu Jezusa Chrystusa w historii zbawienia. Szczególną inspiracją i fundamentem były dla niego soborowa deklaracja Nostra aetate oraz doświadczenie wyniesione z zetknięcia z kulturą Wschodu.

W 1998 watykańska Kongregacja Nauki Wiary zgłosiła swoje zastrzeżenia do niektórych tez wysuniętych przez o. Dupuis, a dokładniej jego koncepcji chrystologicznych. W odpowiedzi zawiesił swoje wykłady na Uniwersytecie Gregoriańskim i poświęcił się próbom wykazania, że jego poglądy nie kłócą się z katolicką ortodoksją. Owocem tych wysiłków była m.in. książka Chrześcijaństwo i religie. Od konfrontacji do dialogu (2003).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

• Kongregacja Nauki Wiary,
• Anthony de Mello