French
DeutschJan Łakota – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 24 grudnia 1881 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1 września 1952 |
| Poseł na Sejm Ustawodawczy, Poseł na Sejm II kadencji II RP | |
| Przynależność polityczna | |
Jan Łakota (ur. 24 grudnia 1881 w Blanowicach, zm. 1 września 1952 w Zawierciu) – polski rolnik, radny, poseł na Sejm II Rzeczypospolitej.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Pawła oraz Magdaleny de domo Kotarskiej. Jego ojciec był właścicielem młyna wodnego w Blanowicach oraz części Blanowic. W wieku trzech lat stracił ojca, a jego ojczymem został Antoni Pałuchowski, wójt gminy Zawiercie[1].
Uczył się w szkole gminnej w Kromołowie oraz szkole elementarnej w Zawierciu. W 1899 roku rozpoczął praktykę w TAZ, ucząc się jednocześnie w czteroletniej szkole technicznej[1]. Podczas praktyk uczył się rytownictwa, opanował wówczas technikę wyrycia rysunku na płycie drewnianej oraz metalowej[2]. Następnie pracował w dziale farbiarskim i dziale apretury. W 1912 roku ożenił się z Wiktorią Kotelą, z którą miał siedmioro dzieci[1].
Przed I wojną światową dwukrotnie został wybrany na stanowisko delegata powiatowego w wyborach do Dumy. W 1914 roku wskutek zniszczenia gospodarstwa przez wojsko austro-węgierskie popadł z konflikt z władzami wojskowymi i został aresztowany na dwa tygodnie. W latach 1916–1919 był członkiem sejmiku powiatowego w Dąbrowie Górniczej oraz rady gminnej w Kromołowie. W 1918 roku został sekretarzem Okręgowego Towarzystwa Rolniczego Powiatu Będzińskiego; zakładał także kółka rolnicze (Blanowice) i spółki spożywcze (Blanowice, Skarżyce[3]). Był członkiem Związku Młynarzy Polskich[1].
W 1919 roku kandydował do Sejmu Ustawodawczego z ramienia Narodowego Zjednoczenia Ludowego. Jako poseł przystąpił do Stronnictwa Polskiego Zjednoczenia Ludowego, a następnie do końca kadencji Sejmu do Narodowego Zjednoczenia Ludowego. W Sejmie składał m.in. interpelacje w sprawie Zagłębia Dąbrowskiego[1]. Był ponadto wiceprezesem Sejmowej Komisji Administracyjnej[3].
Po utworzeniu w 1927 roku powiatu zawierciańskiego został radnym powiatu. Był członkiem Powiatowej Rady Szkolnej, a także Rady Wojewódzkiej oraz Izby Rolniczej w Kielcach, wchodził w skład zarządu Komunalnej Kasy Oszczędnościowej. Współfinansował budowę gmachu starostwa powiatowego w Zawierciu, podarował także drewno na budowę szkoły powszechnej w Blanowicach (1932)[1].
W 1928 roku po raz drugi został wybrany do Sejmu jako poseł BBWR. W trakcie kadencji Sejmu pracował w komisjach: administracyjnej i skarbowej[1].
Po wybuchu II wojny światowej, w 1939 roku współorganizował komitet niesienia pomocy dla uciekinierów[1]. Zimą 1943 roku został wysiedlony do obozu pracy we Frysztacie, a jego młyn przejął Niemiec rumuńskiego pochodzenia[4]. W maju 1945 roku wrócił do Zawiercia. Zmarł w 1952 roku; został pochowany na cmentarzu rzymskokatolickim w Zawierciu[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i Sławomir Gębka, Jadwiga Gębka, Poseł Jan Łakota [online], Dawne Zawiercie [dostęp 2022-08-05].
- ↑ Kazimierz Ciechanowicz, Prezydenci i radni Zawiercia, Zawiercie: Miejski Ośrodek Kultury „Centrum”, 2015, s. 55, ISBN 978-83-64173-32-5.
- ↑ a b Jerzy Abramski, Cmentarze Zagłębia Dąbrowskiego i ziemi zawierciańskiej, Zawiercie: Towarzystwo Miłośników Ziemi Zawierciańskiej, 1998, s. 64, ISBN 83-905651-2-9.
- ↑ Kazimierz Ciechanowicz, Prezydenci i radni Zawiercia, Zawiercie: Miejski Ośrodek Kultury „Centrum”, 2015, s. 56, ISBN 978-83-64173-32-5.