Jan Galicz-Suliński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Galicz-Suliński (zm. 1900 w Wilnie^[1][2]) – polski ksiądz katolicki, kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był wikarym w kościele św. Ducha w Wilnie^[1][2]. Jego kompozycje muzyczne cieszyły się dużą popularnością i były wykonywane w czasie nabożeństw kościelnych także poza Wilnem^[1]. Wydał Szkołę na organy, z dodatkiem nut na powszechniejsze śpiewy kościelne (Wilno 1861–1863)^[1][2]. Z powodu wybuchu powstania styczniowego i przeniesienia Galicza-Sulińskiego na parafię w Kluszczanach, tom 4 tego wydawnictwa ukazał się dopiero w 1873 roku we Włocławku^[1]. Jako proboszcz w Kluszczanach odremontował i rozbudował tamtejszy drewniany kościół św. Joachima^[1]. W kolejnych latach wrócił do Wilna, gdzie w 1879 roku wydał własnym sumptem broszurę Muzyka organowa, nowa metoda z nut literalnych z informacją użycia takowych, zbiór preludii ze wszystkich tonów, na ciche i głośne granie po kościołach podczas nabożeństwa^[1][2]. Opublikował także Pytania katechizmowe, na które każdy chrześcijanin katolik z łatwością odpowiedzieć powinien (Wilno 1885)^[1].

Został pochowany na wileńskim cmentarzu Na Rossie^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]