Jan Huruk – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Huruk
Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1960
Orsku

Zawód, zajęcie

sportowiec

Odznaczenia
Brązowy Krzyż Zasługi

Jan Huruk (ur. 27 stycznia 1960 w Orsku) – polski lekkoatleta, długodystansowiec, specjalizujący się w biegu maratońskim. Uznany za najlepszego polskiego maratończyka stulecia 1919–2019 według Polskiego Związku Lekkiej Atletyki[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jeden z najlepszych zawodników w historii polskiego męskiego maratonu. Reprezentował barwy klubu Gryf Słupsk. Olimpijczyk z Barcelony (1992) – zajął tam 7. miejsce z czasem 2.14:32[2]. W 1991 zajął 4. miejsce na mistrzostwach świata w Tokio, z czasem 2.15:47. W tym samym roku z czasem był 3. podczas maratonu w Londynie, zawodów przeprowadzanych w ramach Pucharu Świata IAAF.

Trzykrotny mistrz kraju: w biegu na 10 000 m (1987), półmaratonie (1992) i biegu przełajowym 7 km (1990), a także halowy mistrz Polski w biegu na 3000 m (1988). W rankingu magazynu „Track & Field News” zajął 3. miejsce w 1991 i 5. w 1992.

Zaangażowany w działalność lokalną, w 2014 kandydował z ramienia Platformy Obywatelskiej do słupskiej rady miasta[3].

W 1997 został odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi[4].

Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Najlepsi lekkoatleci Polski 100-lecia 1919–2019. pzla.pl, 22 grudnia 2019. [dostęp 2020-01-02].
  2. Jan Huruk. sports-reference.com. [dostęp 2015-03-19]. (ang.).
  3. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2015-03-19].
  4. M.P. z 1998 r. nr 7, poz. 151
  5. a b c d Zbigniew Jonik: All-Time Lists / Tabele najlepszych w historii. zbjonik.republika.pl. [dostęp 2015-03-19].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]