Jan I (książę Meklemburgii, XIII w.) – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan I
ilustracja herbu
książę Meklemburgii
Okres

od 1227
do 1264

Poprzednik

Henryk Borwin I

Następca

Henryk I Pielgrzym

Dane biograficzne
Dynastia

meklemburska

Data urodzenia

przed 1211

Data śmierci

1 sierpnia 1264

Ojciec

Henryk Borwin II

Matka

Krystyna szwedzka

Żona

Luitgarda z Hennebergu

Dzieci

Henryk I Pielgrzym, Albrecht I, Mikołaj III, Jan II, Poppon, Herman, Elżbieta

Podział Meklemburgii między Jana I i jego braci

Jan I (ur. przed 1211, zm. 1 sierpnia 1264) – książę Meklemburgii od 1227.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jan był synem Henryka Borwina II i Krystyny, córki króla Szwecji Swerkera II Młodszego.
Wstąpił na tron meklemburski po śmierci swego dziadka, Henryka Borwina I[a]. Początkowo rządy opiekuńcze sprawowała matka, jednak już w 1229 dokonany został podział Meklemburgii między Jana i jego młodszych braci: Jan otrzymał główną część, Henryk Borwin III(inne języki) otrzymał Rostock, Mikołaj(inne języki)Werle, a Przybysław(inne języki)Parchim. Zapoczątkowane zostały w ten sposób cztery linie dynastii meklemburskiej, a ponowne zjednoczenie kraju nastąpiło po wielu dziesiątkach lat[1]. Dzięki zwycięstwie w bitwie pod Bornhöved Meklemburgia w 1227 została uwolniona spod duńskiego zwierzchnictwa, odtąd jednak ubiegali się o nie książęta Saksonii-Lauenburg i hrabiowie Holsztynu. Nadał prawa miejskie Güstrow. Uzyskał część terytorium należących wcześniej do brata Przymysława, a także część terytorium hrabstwa Schwerinu.

Rodzina[edytuj | edytuj kod]

Żoną Jana była Luitgarda z Hennebergu. Z małżeństwa tego pochodziło siedmioro dzieci:

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Henryk Borwin I zmarł 28 stycznia 1227; Henryk Borwin II zmarł krótko wcześniej – 5 czerwca 1226

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]