Jan Muller – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Muller (ur. 15 października 1921 w Rotterdamie, zm. 5 października 1983) – palinolog holenderski.

Dane biograficzne[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 października 1921 w Rotterdamie. Pracował w instytucie agronomicznym (RIVRO) w Wageningen, a następnie w firmie Shell, stosując metody palinologiczne do poszukiwań ropy naftowej. Od 1967 pracował w zielniku w Lejdzie. W uznaniu wartości jego prac Uniwersytet Amsterdamski nadał mu w 1979 tytuł doktora honoris causa[1]. Zmarł po krótkiej chorobie 5 października 1983[2].

Osiągnięcia naukowe[edytuj | edytuj kod]

Być może najbardziej znaną pracą naukową Mullera jest przeglądowe zestawienie kopalnego pyłku okrytozalążkowych[3]. Do chwili obecnej (2023) jest to najbardziej autorytatywne źródło w odniesieniu do zasięgów stratygraficznych pyłku okrytonasiennych[4][5].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

Na jego cześć nazwano gatunek Paravuripollis mulleri Rao & Ramanujam (palma znana z neogeńskiego pyłku)[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Annick Le Thomas, Jan Muller (1921 -1983), „Sciences Géologiques, bulletins et mémoires”, 38 (1), 1985, s. 3–4 [dostęp 2023-09-11].
  2. C. Kalkman, L. Vogelenzang, In memoriam Dr. J. Muller, „Blumea”, 29, 1984, s. 313–318 (ang.).
  3. Jan Muller, Fossil pollen records of extant angiosperms, „The Botanical Review”, 47, 1981, s. 1–142, JSTOR4353978 (ang.).
  4. Siwert Nilsson, Jan Muller 1921–1983, „Grana”, 23 (2), 1984, s. 65–67, DOI10.1080/00173138409428879, ISSN 0017-3134 [dostęp 2023-09-11] (ang.).
  5. 1303 cytowania wedug Google Scholar, z czego 45 za lata 2022–2023 [sprawdzane 11 IX 2023].
  6. K.P. Rao, C.G.K. Ramanujam, Palynology of the Neogene Quilon beds of Kerala state in South India. I - Spores of pteridophytes and pollen of monocotyledons, „The Palaeobotanist”, 25 (1–3), 1976, s. 397–427 [dostęp 2023-09-11] (ang.).