French
DeutschJan Nagrabiecki – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 28 listopada 1920 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 30 stycznia 2011 |
| Alma Mater | Katolicki Uniwersytet Lubelski |
| Dziedzina sztuki | literatura |
| Ważne dzieła | |
| „Idąc na hasło. Zapiski partyzanta” | |
| Odznaczenia | |
 | |
Jan Nagrabiecki (ur. 28 listopada 1920 w Białymstoku, zm. 30 stycznia 2011 w Warszawie[1]) – polski poeta.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Syn Stanisława[2]. Żołnierz AK ps. „Wandal”. Debiutował w 1945 roku na łamach prasy. Absolwent KUL-u. Pracował w Ministerstwie Kultury i Sztuki, w latach 1964–1966 był naczelnym redaktorem pisma „Teatr Ludowy”.
Zmarł 30 stycznia 2011 w Warszawie, pochowany 9 lutego 2011 na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera B37-1-23)[3].
Twórczość[edytuj | edytuj kod]
- „Hejnał” (1947) – poezje
- „Rozważania wiosenne” (1952) – poezje
- „Strofy wiślane 1945–1956" (1957) – poezje
- „Gasnące linie” (1965) – poezje
- „Piąte imię wiatru” (1970) – poezje
- „Rozmowy horyzontów” (1972) – dwa poematy
- „Kamienne salta” (1974) – poezje
- „Chmura słoneczna” (1979) – poezje
- „Drzwi do ogrodu” (1986) – poezje
- „Anna German” (1988) – biografia
- „Idąc na hasło. Zapiski partyzanta” (1989)
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Srebrny Krzyż Zasługi (11 lipca 1955)[2]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nekrolog Jana Nagrabieckiego. Gazeta wyborcza - nekrologi, 05.02.2011. [dostęp 2011-02-10].
- ↑ a b M.P. z 1955 r. nr 91, poz. 1144 „w 10 rocznicę Polski Ludowej za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze