Jan Pieter Schotte – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Pieter Schotte

Kardynał diakon
Parare viam Domino pacis
Kraj działania	Belgia
Data i miejsce urodzenia	29 kwietnia 1928 Beveren-Leie
Data i miejsce śmierci	10 stycznia 2005 Rzym
Miejsce pochówku	Campo Verano
Przewodniczący Biura Pracy Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	1989–2005
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	Zgromadzenie Niepokalanego Serca Maryi
Prezbiterat	3 sierpnia 1952
Nominacja biskupia	20 grudnia 1983
Sakra biskupia	6 stycznia 1984
Kreacja kardynalska	26 listopada 1994 Jan Paweł II
Kościół tytularny	S. Giuliano dei Fiamminghi
Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Pieter Schotte (ur. 29 kwietnia 1928 w Beveren-Leie, diecezja Brugia; zm. 10 stycznia 2005 w Rzymie) – belgijski duchowny katolicki, kardynał, wieloletni sekretarz generalny Światowego Synodu Biskupów.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1946 wstąpił do zgromadzenia zakonnego misjonarzy z Scheut (Zgromadzenie Niepokalanego Serca Maryi, CICM), kształcił się w zakonnych domach nauki oraz na uniwersytetach katolickich w Louvain i Waszyngtonie. Święcenia kapłańskie przyjął 3 sierpnia 1952. Pracował jako wykładowca na uniwersytecie w Louvain, był także wicerektorem kongregacji zakonnej w Belgii, później rektorem misyjnego seminarium zakonnego w Waszyngtonie. W latach 1967–1972 sekretarz generalny zakonu w Rzymie.

27 czerwca 1980 został mianowany sekretarzem Papieskiej Rady Iustitia et Pax; jako asystent grupy francuskojęzycznej brał udział w obradach VI sesji zwykłej Światowego Synodu Biskupów w Watykanie (1983). 20 grudnia 1983 został biskupem tytularnym Silli i wiceprezydentem Rady Iustitia et Pax. Sakry biskupiej udzielił mu 6 stycznia 1984 Jan Paweł II.

24 kwietnia 1985 został podniesiony do godności arcybiskupa tytularnego i mianowany sekretarzem generalnym Światowego Synodu Biskupów. W okresie pełnienia przez niego tej funkcji w Watykanie odbyło się siedem sesji Synodu, dwie zwykłe, jedna nadzwyczajna oraz cztery specjalne (dla poszczególnych kontynentów). W kwietniu 1989 został także przewodniczącym Biura Pracy Stolicy Apostolskiej, zajmującego się świeckimi pracownikami Watykanu.

Od 26 listopada 1994 był kardynałem, z tytułem diakona San Giuliano dei Fiamminghi. Wielokrotnie reprezentował papieża jako jego specjalny wysłannik na uroczystościach zagranicznych, m.in. konsekracji katedry w Irkucku (2000). Krótko przed śmiercią w grudniu 2004 był wysłannikiem papieża na waszyngtońskie obchody 150-lecia ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Maryi.

Kardynał, poliglota władający sześcioma językami, przez wiele lat był zaliczany do czołowych postaci w Watykanie. Po osiągnięciu wieku emerytalnego zrezygnował z funkcji sekretarza generalnego Światowego Synodu Biskupów w lutym 2004. Zmarł w rzymskiej klinice Gemelli po długiej chorobie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• sylwetka kardynała Schotte w internetowym słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
• Jan Pieter Schotte [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-05-26]  (ang.).