Jan Pindór – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Pindór

Ks. Jan Pindór
Data i miejsce urodzenia	5 grudnia 1852 Leszna Górna
Data i miejsce śmierci	29 grudnia 1924 Cieszyn
Wyznanie	Kościół Ewangelicko-Augsburski w RP

Jan Pindór (ur. 5 grudnia 1852 w Lesznej Górnej, zm. 29 grudnia 1924 w Cieszynie) – był polskim pastorem i teologiem ewangelicko-augsburskim, działaczem narodowym, tłumaczem oraz działaczem Społeczności Chrześcijańskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Jana, rolnika i wójta; bratem ks. Józefa Pindóra (1864–1919). Ukończył gimnazjum w Cieszynie w 1873, a następnie studia teologiczne w Wiedniu i Lipsku w 1876^[1].

Założył stowarzyszenie trzeźwości, zwane „Związek Postępu i Oświaty”. W 1893 w okresie trwania wystawy światowej w Chicago ewangelizował Polonię amerykańską^[1].

Był żonaty z Heleną; pozostawił syna Karola^[1].

Publikacje[edytuj | edytuj kod]

Przekłady[edytuj | edytuj kod]

1. Tomasz a Kempis, O naśladowaniu Chrystusa
2. Jan Ámos Komenský, Labirynt świata i raj serca
3. J.H. Merle d’Aubigne, Historya reformacyi szesnastego wieku

Dzieła własne[edytuj | edytuj kod]

• Wspomnienia z podróży do Ameryki, 1894 [1]
• Pamiętnik cz. 1, Czeski Cieszyn 1931

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Pindór Jan, ks., [w:] JanJ. Szturc JanJ., Ewangelicy w Polsce. Słownik biograficzny XVI–XX w., Bielsko-Biała: „Augustana”, 1998, s. 236, ISBN 83-85970-50-9, OCLC 835742676 .

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

• Dzieła Jana Pindóra w bibliotece Polona