Jan Pisuliński – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan Pisuliński
Ilustracja
Jan Pisuliński, Mrzeżyno 2010
Data i miejsce urodzenia

5 grudnia 1968
Rzeszów

Obywatelstwo

Polska

Tytuł szachowy

mistrz międzynarodowy (1994)

Ranking FIDE

2350

Ranking krajowy FIDE

niesklasyfikowany na liście aktywnych

Jan Krzysztof Pisuliński (ur. 5 grudnia 1968 w Rzeszowie) – polski historyk, specjalizujący się w historii powszechnej po 1918 roku; nauczyciel akademicki związany z Uniwersytetem Rzeszowskim; szachista, mistrz międzynarodowy od 1994 roku[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kariera naukowa[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1968 roku w Rzeszowie, z którym związał całe swoje życie rodzinne i zawodowe. Po ukończeniu kolejno szkoły podstawowej i średniej oraz pomyślnie zdanym egzaminie maturalnym podjął studia historyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie, które ukończył w 1992 roku zdobywając tytuł zawodowy magistra na podstawie pracy pt. Kwestia rozbrojenia morskiego w polskiej polityce zagranicznej w latach 1930-1939, napisanej pod kierunkiem dr hab. Ewy Orlof[2].

W tym samym roku został zatrudniony na swojej macierzystej uczelni na stanowisku asystenta w Zakładzie Historii Najnowszej Powszechnej w Instytucie Historii. W międzyczasie podjął staże naukowe w Instytucie Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (1994/1995) oraz Instytucie Historii Uniwersytetu Warszawskiego (1995/1996)[2]. W 2000 roku uzyskał stopień naukowy doktora na Wydziale Socjologiczno-Historycznym WSP w Rzeszowie na podstawie rozprawy nt. Kwestia ukraińska w polskiej polityce zagranicznej w latach 1918-1923, której promotorem była prof. Ewa Orlof[3]. Wraz z nowym tytułem naukowym otrzymał stanowisko adiunkta. W 2010 roku habilitował się na podstawie rozprawy: Przesiedlenie ludności ukraińskiej z Polski do USRR w latach 1944-1947. Od 2011 roku zatrudniony na stanowisku profesora nadzwyczajnego w Zakładzie Historii Najnowszej Instytutu Historii Uniwersytetu Rzeszowskiego, a od września 2012 roku jest kierownikiem tego zakładu[2]. Ponadto w latach 2000-2005 pracował w Biurze Edukacji Publicznej Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Rzeszowie[1].

Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół zagadnień związanych z tematyką relacji polsko-ukraińskie w XX wieku, dziejami dyplomacji polskiej w XX wieku oraz prawom człowieka. Jest autorem ponad 60 publikacji naukowych, w tym dwóch monografii[2]. Do jego najważniejszych publikacji należą[4]:

  • Akcja "Wisła", IPN, Warszawa 2003.
  • "Nie tylko Petlura. Kwestia ukraińska w polskiej polityce zagranicznej w latach 1918-1923", Wrocław 2004, ISBN 83-229-2460-7[5].
  • Przesiedlenie ludności ukraińskiej z Polski do USRR w latach 1944-1947, UR, Rzeszów 2009.

Kariera szachowa[edytuj | edytuj kod]

Jest dwukrotnym medalistą mistrzostw Polski juniorów: srebrnym (Poznań 1984, do 17 lat) oraz brązowym (Leszczyny 1989, do 23 lat). W 1984 r. zajął II miejsce (za Arturem Pieniążkiem) w turnieju juniorów w Warszawie. W 1986 r. podzielił III miejsce (za Stanisławem Kostyrą i Zbigniewem Księskim) w Rzeszowie. W 1987 r. zwyciężył w kołowym turnieju w Głogowie, a w 1988 r. podzielił II miejsce (za Aleksandrem Wojtkiewiczem) w otwartym turnieju w Warszawie oraz dwukrotnie zajął III miejsca w Słupsku (za m.in. Zbigniewem Szymczakiem) oraz w Dębicy (za Bogusławem Sygulskim oraz Ryszardem Skrobkiem).

W latach 1991–1998 w barwach Stilonu Gorzów Wlkp. sześciokrotnie zdobył tytuł drużynowego mistrza Polski.

Najwyższy ranking w karierze osiągnął 1 stycznia 1989 r., z wynikiem 2400 punktów dzielił wówczas 21-23. miejsce wśród polskich szachistów[6]. Od 1998 r. w turniejach klasyfikowanych przez Międzynarodową Federację Szachową startuje bardzo rzadko[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b Dr hab. Jan Krzysztof Pisuliński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [dostęp 2012-03-21].[martwy link]
  2. ↑ a b c d Biografia Jana Pisulińskiego na stronie Uniwersytetu Rzeszowskiego [on-line] [dostęp: 3.01.2014]
  3. ↑ Kwestia ukraińska w polskiej polityce zagranicznej w latach 1918-1923 w bazie „Prace badawcze” portalu Nauka Polska (OPI). [dostęp 2014-01-03].
  4. ↑ Dane na podstawie Biblioteki Narodowej w Warszawie, stan na XII 2013 roku
  5. ↑ Wybuch walk we Lwowie. [dostęp 2011-01-02].
  6. ↑ FIDE rating history :: Pisulinski, Jan
  7. ↑ Ergebnis von Eloabfrage: Pisulinski, Jan. [dostęp 2011-01-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-09-27)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Pisuliński&oldid=69921283”