Jan z Dobrej – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jan z Dobrej (także: Jan z Dobry, ur. ?, zm. 1 września 1447[1]) – polski lekarz, profesor Akademii Krakowskiej.

Pochodził z Mazowsza i miał się jakoby nazywać, według Jana Długosza, Oszkowski (de Oszkowice[1]). Razem z zaprzyjaźnionym dekretystą Jakubem Zaborowskim ufundował w Wiślicy i przekazał władzom miejskim szpital Świętego Ducha[1][2]. W 1447 r. przekazał swoje księgi Uniwersytetowi Krakowskiemu.

W 1419 r. rozpoczął studia na Uniwersytecie Krakowskim. W 1426 r. został bakałarzem, a w 1427 r. - magistrem sztuk wyzwolonych. Po 1433[3], a przed 1440 r. został doktorem medycyny. Był dziekanem Wydziału Lekarskiego, a także, jako pierwszy lekarz, sprawował funkcję rektora Akademii Krakowskiej i jako rektor wystosował list do papieża Feliksa V na sobór bazylejski. Nie ma pewności co do tego, czy przyjął święcenia kapłańskie, natomiast miał zainteresowania teologiczne. Miał bliskie stosunki z Jakubem z Paradyża. Był drugim znanym, oprócz Andrzeja Grzymały z Poznania, miłośnikiem kodeksów, których pokaźną liczbę ofiarował przed zgonem bibliotece Kolegium Większego[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Leszek Hajdukiewicz, Jan z Dobry, [w:] Internetowy Polski Słownik Biograficzny [online], Instytut Historii PAN/Filmoteka Narodowa – Instytut Audiowizualny [dostęp 2018-11-20].
  2. ↑ Andrzej Dziubiński, Historyczna ścieżka dydaktyczna "W średniowiecznej Wiślicy" w Nadnidziańskim Parku Krajobrazowym, Zarząd Nadnidziańskich i Świętokrzyskich Parków Krajobrazowych, Kielce, 1994, s. 25
  3. ↑ Maria Kowalczyk: Colligite fragmenta ne pereant. Kraków: Wydawnictwo Towarzystwa Naukowego „Societas Vistulana”, 2010, s. 375-398. ISBN 978-83-61033-40-0.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_z_Dobrej&oldid=63575011”