French
DeutschJanina Kasprzakowa – Wikipedia, wolna encyklopedia
| Data i miejsce urodzenia | 7 sierpnia 1920 |
|---|---|
| Data śmierci | 28 maja 1999 |
| Zawód, zajęcie | |
| Odznaczenia | |
  | |
Janina Kasprzakowa z domu Skrzypczak (ur. 7 sierpnia 1920 w Warce, zm. 28 maja 1999) – polska historyk, badacz dziejów ruchu robotniczego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w rodzinie Michała (1894–1966) i Heleny (1889–1970) Skrzypczaków[1]. Od 1952 była aspirantem w IKKN, od 1954 w INS przy KC PZPR. W 1956 przyjęta na IV rok studiów historycznych na Uniwersytecie Warszawskim, studia ukończyła w 1956. Doktorat obroniła 2 lutego 1964 w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR (praca pt. PPS-Lewica w latach 1906–1914; promotor: Feliks Tych)[2]. Pracowała w Zakładzie Historii Partii przy KC PZPR i w Zakładzie Historii Polskiego Ruchu Robotniczego w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR.
Autorka haseł w Słowniku biograficznym działaczy polskiego ruchu robotniczego[3].
Była żoną Aleksandra Kasprzaka (1925–2014)[1], członka AK (1941–1944, ps. Marek), po wojnie pracownika UBP dla m.st. Warszawy[4].
Została pochowana w grobie rodzinnym na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera G-0-16)[5].
Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]
- PPS-Lewica : 1906–1918. Materiały i dokumenty, t. 2: 1911–1914, oprac. Janina Kasprzakowa al., red. i wstęp Feliks Tych, Warszawa: „Książka i Wiedza”, 1962.
- Ideologia i polityka PPS-Lewicy w latach 1907–1914, Warszawa: „Książka i Wiedza” 1965.
- Henryk Walecki (Maksymilian Horwitz), Wybór pism, t. 1: 1905–1918, oprac. Jan Kancewicz, Janina Kasprzakowa, Warszawa: „Książka i Wiedza” 1967.
- Polski ruch robotniczy : zarys historii, t. 1–2, red. Antoni Czubiński, oprac. Janina Kasprzakowa et al., wyd. 2 popr. i rozsz., Warszawa: „Książka i Wiedza”, 1972–1974.
- Dějiny polského dělnického hnutí, zprac. Janina Kasprzaková, přel. Vlasta Boudyšová, Jan Jersák, Praha: Svoboda 1975.
- Cezaryna Wojnarowska, Warszawa: „Iskry”, 1978.
- Maria Koszutska, Warszawa: „Książka i Wiedza”, 1988.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Medal 10-lecia Polski Ludowej (24 stycznia 1955)[6]
- Srebrna Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1966)[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Napis na nagrobku [dostęp 2024-04-16].
- ↑ J. T., Rozprawy doktorskie pracowników Zakładu Historii Polski przy KC PZPR bronione w latach 1964–1966, „Z Pola Walki” 9 (1966), nr 4 (36), s. 254.
- ↑ Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego, t. 1: A-D, red. nacz. Feliks Tych, Warszawa: „Książka i Wiedza” 1978, s. 5
- ↑ Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2024-04-16].
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze [online], cmentarzekomunalne.com.pl [dostęp 2021-07-01] (pol.).
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 – Uchwała Rady Państwa z dnia 24 stycznia 1955 r. nr 0/221.
- ↑ Dziennik Urzędowy Rady Narodowej m.st. Warszawy, nr 30, 31 grudnia 1966, s. 3.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Rutkowski, Nauki historyczne w Polsce 1944–1970. Zagadnienia polityczne i organizacyjne, Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2007.
- Tomasz Wituch, Bogdan Stolarczyk, Studenci Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego 1945–2000, Wydawnictwo Arkadiusz Wingert i Przedsięwzięcie Galicja, Kraków 2010.