Janusz Ziejewski – Wikipedia, wolna encyklopedia

Janusz Ziejewski
Ilustracja
Janusz Ziejewski na początku lat 60.
Data i miejsce urodzenia

25 marca 1906
Warszawa, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

26 listopada 1973
Warszawa, Polska

Zawód

aktor

Janusz Ziejewski (ur. 25 marca 1906 w Warszawie, zm. 26 listopada 1973 tamże) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Od 1927 występował na scenach teatrów Warszawy, Poznania i Krakowa. Uczestniczył w kampanii wrześniowej jako podporucznik artylerii. Podczas II wojny światowej był więźniem w oflagu II C Woldenberg[1], gdzie występował w przedstawieniach teatralnych.

Po powrocie do Polski występował na deskach krakowskich scen Teatru im. Juliusza Słowackiego (1945–1946) i Teatru Kameralnego TUR (1946–1948) oraz w sezonie 1948/1949 w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach. W 1949 przeniósł się do Warszawy i występował w stołecznych teatrach: Narodowym (1949–1950 i 1956 oraz 1958–1966), Domu Wojska Polskiego (1950–1955), Polskim (1956–1957), Klasycznym (1958) oraz Dramatycznym (1966–1973).

Występował również w Teatrze Telewizji, m.in. w spektaklach: Wyjątek i reguła Bertolta Brechta w reż. Konrada Swinarskiego (1955), Gracze Nikołaja Gogola w reż. Stanisława Bielińskiego (1959), Cyd Jana Andrzeja Morsztyna w reż. Ludwika René (1963), Burza Williama Szekspira w reż. Krystyny Skuszanki (1964), Stanisław i Bogumił Marii Dąbrowskiej w reż. Jerzego Krasowskiego (1965), Pan Tadeusz Adama Mickiewicza w reż. Adama Hanuszkiewicza (1966) oraz w Elektrze Eurypidesa w reż. Adama Hanuszkiewicza (1968), Makbecie Williama Szekspira w reż. Andrzeja Wajdy (1969), Epilogu norymberskim Jerzego Antczaka (1969), Pani Bovary Gustawa Flauberta w reż. Olgi Lipińskiej (1972), Kordianie i chamie według Leona Kruczkowskiego w reż. Jana Bratkowskiego (1972), a także w przedstawieniach Ruy Blas Victora Hugo w reż. Ludwika René jako Markiz de Santa Cruz (1973) i Lipcowe tarapaty Erskine Caldwella w reż. Daniela Bargiełowskiego jako Shep Barlow (1974).

W filmie zadebiutował w 1927 rolą marynarza w filmie Zew morza w reż. Henryka Szaro.

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy[2]
Rok Tytuł Rola Uwagi
1927 Zew morza wachtowy debiut filmowy
1928 Dzikuska
1931 Uwiedziona przyjaciel Jerzego
1933 Pod Twoją obronę porucznik, przyjaciel Polaskiego
1936 Barbara Radziwiłłówna Dowoyna
1949 Za wami pójdą inni gestapowiec
1950 Miasto nieujarzmione niemiecki szabrownik
1951 Pierwsze dni Damalt, szwagier Plewy
1953 Przygoda na Mariensztacie minister
Piątka z ulicy Barskiej świadek na procesie chłopców niewymieniony w napisach
Celuloza bandyta „Baron”
1954 Kariera pułkownik wywiadu angielskiego
Autobus odjeżdża 6.20 dyrektor wesołego miasteczka
1958 Ósmy dzień tygodnia mężczyzna przyglądający się z samochodu Agnieszce niewymieniony w napisach
1960 Krzyżacy Zyndram z Maszkowic
1961 Świadectwo urodzenia żandarm niemiecki prowadzący jeńca nowela 2 pt. „List z obozu”
1962 Rodzina Milcarków Paweł Milcarek, ojciec Barbary
Dom bez okien siłacz Żaczek
1964 Spotkanie ze szpiegiem szatniarz w kawiarni
1965 Sam pośród miasta mężczyzna wołający „Konrad” na ulicy niewymieniony w napisach
1968 Hrabina Cosel generał August Christopher Wackenbarth
1969 Jak rozpętałem drugą wojnę światową feldfebel w stalagu część 1 pt. „Ucieczka”
1970 Prawdzie w oczy majster Sołda
1975 Noce i dnie Walenty, karbowy w Serbinowie
Produkcje telewizyjne[2]
Rok Tytuł Rola Uwagi
1954 Karabiny matki Carrar Pedro spektakl telewizyjny
1955 Wyjątek i reguła Świadek spektakl telewizyjny
1957 Żołnierz królowej Madagaskaru kelner spektakl telewizyjny
Dwaj mężczyźni na drodze Wysoki spektakl telewizyjny
1958 Podróż Anny Boleyn spektakl telewizyjny
1959 Gracze spektakl telewizyjny
1960 Przygoda króla Artura Potwór spektakl telewizyjny
1961 W poszukiwaniu postaci scenicznych spektakl telewizyjny
1962 Matka Policjant I spektakl telewizyjny
1963 Urząd Pan Maliński spektakl telewizyjny
Romans Teresy Hennert spektakl telewizyjny
Kordian spektakl telewizyjny
Cyd Diego spektakl telewizyjny
1964 Burza Bosman spektakl telewizyjny
1965 Wystrzał oficer film telewizyjny
Stanisław i Bogumił Krzyżpień spektakl telewizyjny
Podziemny front dozorca serial telewizyjny, odcinek: 5 pt. „Nim nadejdzie świt”
1966 Wojna domowa woźny w klubie, gdzie odbywa się konkurs serial telewizyjny, odcinek: 13 pt. „Młode talenty”, niewymieniony w napisach
Skowronek La Hire spektakl telewizyjny
Pan Tadeusz spektakl telewizyjny
Jegor Bułyczow i inni spektakl telewizyjny
Dzikie palmy spektakl telewizyjny
1967 Tortura nadziei inkwizytor film telewizyjny
Stawka większa niż życie niemiecki pułkownik na linii frontu serial telewizyjny, odcinek: 1 pt. „Wiem, kim jesteś”, niewymieniony w napisach
1968 Spokojna noc spektakl telewizyjny
Notes Bezrobotny spektakl telewizyjny
Hrabina Cosel generał August Christopher Wackenbarth serial telewizyjny, odcinki: 1-3
Grube ryby Burczyński spektakl telewizyjny
Elektra spektakl telewizyjny
1969 Najlepszy kolega wędkarz film telewizyjny
Makbet Żołnierz spektakl telewizyjny
Gniewko, syn rybaka Krzyżan serial telewizyjny, odcinki: 4, 5
Epilog norymberski oskarżony Wilhelm Frick spektakl telewizyjny
1970 W imieniu prawa spektakl telewizyjny
Safona Menishos spektakl telewizyjny
Epilog norymberski oskarżony Wilhelm Frick film telewizyjny
Balladyna spektakl telewizyjny
1971 Paweł-Pawłusza Czapa spektakl telewizyjny
1972 Ruy Blas Markiz de Santa Cruz spektakl telewizyjny
Pani Bovary Notariusz spektakl telewizyjny
Kordian i cham spektakl telewizyjny
Biografia spektakl telewizyjny
1973 Ostatnia lekcja Puzio spektakl telewizyjny
1974 Lipcowe tarapaty Shep Barlow spektakl telewizyjny
1977 Noce i dnie Walenty, karbowy w Serbinowie serial telewizyjny, odcinki: 1, 5, 7, 10

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Janusz Ziejewski w bazie Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką. straty.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-24)]. straty.pl [dostęp z dnia: 2016-04-06]
  2. a b Janusz Ziejewski w bazie filmpolski.pl

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]