Jean Flandrin – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jean Flandrin
Kardynał prezbiter
Kraj działania

Francja

Data urodzenia

po 1301

Data i miejsce śmierci

8 lipca 1415
Peniscola

Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania

1408–1415

Arcybiskup Auch
Okres sprawowania

1379–1390

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Kreacja kardynalska

17 października 1390
Klemens VII

Kościół tytularny

Ss. Ioannis et Pauli

Jean Flandrin (zm. 8 lipca 1415 w Peniscola) – francuski kardynał okresu wielkiej schizmy zachodniej, reprezentujący obediencję "awiniońską". Krewny kardynała Pierre Flandrin (1301-81).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Niewiele wiadomo o jego młodości. Uzyskał tytuł doktora prawa i został dziekanem kapituły katedralnej w Laon. W 1371 bezskutecznie wysuwano jego kandydaturę na biskupa Carpentras. Poparł antypapieża Klemensa VII w sporze z Urbanem VI. W styczniu 1379 Klemens VII mianował go arcybiskupem Arles, promocja ta jednak nie doszła do skutku, gdyż w maju tego samego rano został wybrany arcybiskupem Auch, którym pozostał aż do nominacji kardynalskiej. Konsekrowany na arcybiskupa Auch w grudniu 1379, cztery lata później opublikował statuty archidiecezji. 17 października 1390 Klemens VII mianował go kardynałem prezbiterem. W czerwcu 1391 przybył na dwór (anty)papieża w Awinionie i otrzymał tytuł Ss. Ioannis et Pauli. Uczestniczył w konklawe 1394, które wybrało antypapieża Benedykta XIII. Kiedy we wrześniu 1398 większość kardynałów "awiniońskich" zbuntowała się przeciw Benedyktowi XIII, jako jeden z nielicznych pozostał mu wierny. Biskup Sabiny od 13 czerwca 1405. Nie przyłączył się do Soboru w Pizie. Został dziekanem Św. Kolegium obediencji awiniońskiej po tym, jak dotychczasowy dziekan Gui de Malsec przystąpił do organizowania Soboru w Pizie w 1408. Pozostał wierny Benedyktowi XIII aż do śmierci. Zmarł w Peniscola.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]