Jelena Diemientjewa – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jelena Diemientjewa
Елена Дементьева
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Jelena Wiaczesławowna Diemientjewa

Państwo

 Rosja

Data i miejsce urodzenia

15 października 1981
Moskwa

Wzrost

180 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

25 sierpnia 1998

Zakończenie kariery

29 października 2010

Trener

Wiera Diementjewa

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

16 WTA, 3 ITF

Najwyżej w rankingu

3 (6 kwietnia 2009)

Australian Open

SF (2009)

Roland Garros

F (2004)

Wimbledon

SF (2008, 2009)

US Open

F (2004)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

6 WTA, 3 ITF

Najwyżej w rankingu

5 (14 kwietnia 2003)

Australian Open

3R (2005, 2006, 2007)

Roland Garros

3R (2004)

Wimbledon

SF (2003, 2009)

US Open

F (2002, 2005)

Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
srebro Sydney 2000 tenis ziemny
singel
złoto Pekin 2008 tenis ziemny
singel
Strona internetowa

Jelena Wiaczesławowna Diemientjewa, ros. Елена Вячеславовна Дементьева (ur. 15 października 1981 w Moskwie) – rosyjska tenisistka, mistrzyni olimpijska z Pekinu (2008) i wicemistrzyni z Sydney (2000), oba razy w grze pojedynczej, finalistka turniejów wielkoszlemowych French Open 2004 i US Open 2004, także w grze pojedynczej, finalistka US Open 2002 i US Open 2005 w grze podwójnej.

Od 1999 wielokrotnie reprezentowała Rosję w Pucharze Federacji, ale nie znalazła się w składzie zwycięskiej ekipy w 2004. Znacznie przyczyniła się do obrony Pucharu przez Rosję rok później, wygrywając w finale dwa mecze w grze pojedynczej, z Amélie Mauresmo i Mary Pierce, oraz grę podwójną w parze z Dinarą Safiną.

W 2009 roku została odznaczona Orderem Honoru, nadawanym za zasługi cywilne, przez prezydenta Rosji Dmitrija Miedwiediewa.

29 października 2010 w Dosze ogłosiła zakończenie kariery zawodowej.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

16 lipca 2011 w Moskwie poślubiła rosyjskiego hokeistę, Maksima Afinogienowa.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

1998-2000[edytuj | edytuj kod]

Zaczęła grę zawodową w 1998.

W 1999 zaczęła reprezentować Rosję drużynowo w Pucharze Federacji.

Znaczące rezultaty zaczęła odnosić w 2000. Awansowała wówczas jako pierwsza Rosjanka do półfinału wielkoszlemowego US Open 2000, gdzie przegrała z Lindsay Davenport. Miesiąc później dotarła do finału turnieju olimpijskiego w Sydney, 2000 w grze pojedynczej, gdzie uległa Venus Williams. Po raz pierwszy znalazła się w czołowej piętnastce rankingu WTA (nr 12 pod koniec roku), oraz otrzymała nagrodę tejże organizacji, przyznawanej zawodniczce, która w ciągu sezonu poczyniła największe postępy.

2001[edytuj | edytuj kod]

Utrzymała pozycję w czołowej 15 rankingu WTA w 2001, zastępując Annę Kurnikową jako najwyżej uplasowana zawodniczka kraju.

2002[edytuj | edytuj kod]

W tym roku zanotowała nieznaczny spadek w rankingu WTA na 19. pozycję.

2003[edytuj | edytuj kod]

W 2003 wygrała swoje pierwsze turnieje – na wyspie Amelia Island u brzegu Florydy, gdzie w półfinale pokonała liderkę rankingu WTA Justine Henin-Hardenne, a w finale – wiceliderkę, Lindsey Davenport.

Wygrała turnieje na wyspie Bali i w Szanghaju, gdzie w obu finałach jej rywalką była Chanda Rubin. Zakończyła sezon awansem do najlepszej dziesiątki rankingu WTA i występem w końcoworocznym turnieju WTA Finals.

2004[edytuj | edytuj kod]

Utrzymała miejsce w dziesiątce rankingu WTA, gdzie jej historycznie najwyższa pozycja w singlu to nr 4 – 25 października 2004, dzięki dwukrotnemu udziałowi w finałach wielkoszlemowych. Wiosną nie sprostała Anastazji Myskinie we French Open 2004, w pierwszym w historii finale w singlu z udziałem dwóch Rosjanek. Późnym latem, w kolejnym rosyjsko-rosyjskim finale US Open 2004, lepsza okazała Swietłana Kuzniecowa.

W obronie medalu olimpijskiego z Sydney, odpadła w Atenach, 2004 w singlu już w I rundzie z późniejszą brązową medalistką, Australijką Alicią Molik. Również w I rundzie odpadła w deblu w parze z Anastasiją Myskiną (która była tak bliska pokonania Belgijki Justine Henin w pamiętnym meczu o finał, a po załamaniu się podczas prowadzenia z Justine Henin, również przegrała z Alicią Molik, o brąz). W rankingu WTA uplasowała się na koniec roku na 6. pozycji.

2005[edytuj | edytuj kod]

Rok 2005 był wielkoszlemowo wyrównany dla Diemientiewej, bowiem dotarła do IV rundy w pierwszych trzech turniejach, a nawet do 1/2 finału w US Open 2005. Utrzymała się na 8. pozycji w rankingu WTA.

2006[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2006 rozpoczęła od ogromnej wpadki, odpadając w pierwszej rundzie Australian Open 2006 z Julią Schruff. W lutym wygrała swój pierwszy turniej kategorii I, Pacific Life Open w Tokio, pokonując w finale powracającą do tenisa wielokrotną mistrzynię tego turnieju, Martinę Hingis. Następnie doszła do ćwierćfinału turnieju w Antwerpii i do półfinału turnieju na wyspie Amelia Island.

Dotarła do finału kolejnego turnieju kategorii I, Pacific Life Open w Indian Wells, gdzie uległa Marii Szarapowej. W czwartej rundzie Sony Ericsson Open w Miami przegrała z Tatianą Golovin.

Natomiast, w sezonie na kortach ziemnych, do jej najlepszych wyników należały zaledwie półfinał w turnieju w Warszawie i ćwierćfinał w turnieju w Rzymie.

Lepiej spisała się w sezonie na kortach trawiastych. Dotarła do półfinału turnieju w ’s-Hertogenbosch, gdzie uległa Michaëlli Krajicek, oraz do ćwierćfinału Wimbledonu 2006, w którym przegrała ponownie z Mariją Szarapową.

Po dłuższej przerwie zagrała w sierpniu: doszła do ćwierćfinału turnieju w San Diego, po czym wygrała w turnieju w Los Angeles, eliminując po drodze Mariję Szarapową.

W turnieju w New Haven zagrała jedynie dwa mecze. Na US Open 2006 dotarła do ćwierćfinału, gdzie przegrała z Jeleną Janković. natomiast, w ćwierćfinale w turnieju w Luksemburgu uległa Agnieszce Radwańskiej (rewanż za ćwierćfinał J&S Cup 2006). Do jej ważniejszych osiągnięć w końcówce sezonu należy półfinał turnieju w Moskwie.

Diemientjewa ponownie (tradycyjnie) wzięła udział w WTA Tour Championships, gdzie jednak spotkała ją przykra niespodzianka, bowiem przegrała wszystkie mecze grupowe: z Mariją Szarapową, Swietłaną Kuzniecową i Kim Clijsters.

2007[edytuj | edytuj kod]

Jelena Diemientjewa podczas meczu z Martą Domachowską, Suzuki Warsaw Masters

W styczniu poprawiła wynik z ubiegłorocznego turnieju na Australian Open 2007, dochodząc tym razem do IV rundy (porażka z Nicole Vaidišovą).

Nie obroniła tytułu z Tokio, ulegając Martinie Hingis. W pierwszym meczu w Antwerpii skreczowała przeciwko Jelenie Lichowcewej.

Wkrótce, w czasie treningów odniosła kontuzję. Jak się okazało, było to złamanie żeber, które wykluczyło ją z gry na trzy miesiące. Wróciła na korty w maju w Warszawie, odpadła jednak w drugiej rundzie z Venus Williams. Trzy tygodnie później triumfowała w turnieju na kortach ziemnych w Stambule. W drugim secie finału, jej rywalka, Aravane Rezaï, zmuszona była poddać mecz z powodu kontuzji.

2008[edytuj | edytuj kod]

Rozstawiona z nr 11 na Australian Open dotarła w singlu do charakterystycznej dla siebie IV rundy (po raz czwarty, drugi z rzędu), przegrywając z rozstawioną z nr 5, późniejszą mistrzynią, Mariją Szarapową 2:6, 0:6. Po turnieju nadal plasowała się na 11. miejscu w rankingu WTA. Potem osiągnęła półfinał Open Gaz de France, gdzie odpadła po porażce z Węgierką Ágnes Szávay 3:6, 6:1, 5:7. W lutym wygrała Barclays Dubai Tennis Championships, eliminując po drodze, takie zawodniczki jak: Patty Schnyder, Alona Bondarenko, Ana Ivanović, Francesca Schiavone oraz Swietłana Kuzniecowa. W Sony Ericsson Open i Family Circle Cup dotarła odpowiednio do ćwierćfinału i półfinału turniejów. W Qatar Telecom German Open dotarła do finału, gdzie przegrała z inną Rosjanką Dinarą Safiną. Następnie wystąpiła w Stambule, osiągając kolejny finał, w którym musiała uznać wyższość Polki Agnieszki Radwańskiej. We French Open odpadła w ćwierćfinale, po kolejnej porażce z Safiną. Diemientjewa prowadziła w tym spotkaniu 6:4, 5:2 i miała piłkę meczową, jednakże przegrała 6:4, 6:7(5), 0:6. W czerwcu awansowała na 5. pozycję w rankingu WTA. Kolejnym turniejem, w którym wzięła udział był Ordina Open w ’s-Hertogenbosch. Rosjanka dotarła tam do półfinału, doznając następnej porażki z Dinarą Safiną. Rozstawiona z nr 5 na Wimbledonie osiągnęła najlepszy wynik w karierze. Rosjanka wyeliminowała z turnieju m.in. Szachar Pe’er i Nadieżdę Pietrową. W półfinale Jelena musiała uznać wyższość Amerykanki Venus Williams, z którą przegrała 1:6, 6:7(3).

Na Igrzyskach Olimpijskich w 2008 roku zdobyła złoto w singlu pokonując w finale rodaczkę Dinarę Safinę 3:6, 7:5, 6:3.

Wielkoszlemowe US Open okazało się kolejnym sukcesem Rosjanki, doszła bowiem aż do półfinału ulegając dopiero Serbce Jelenie Janković 4:6, 4:6. Powróciła dzięki temu na swoje najwyższe jak dotąd, czwarte miejsce w rankingu WTA.

2009[edytuj | edytuj kod]

Sezon 2009 rozpoczęła od dwóch wygranych turniejów. W Auckland, pokonując w finale Jelenę Wiesninę 6:4, 6:1, i w Sydney, gdzie wygrała ze swoją rodaczką Dinarą Safiną 6:3, 2:6, 6:1. W Australian Open została rozstawiona z nr 4 i w półfinale przegrała z Sereną Williams 3:6, 4:6. W Paryżu doszła do finału, lecz dość nieoczekiwanie przegrała z Amélie Mauresmo 6:7, 6:2, 4:6. Na turnieju French Open doszła do III rundy, gdzie przegrała z Samanthą Stosur 3:6, 6:4, 1:6. Na Wimbledonie doszła do drugiego półfinału w tym sezonie, gdzie przegrała z Sereną Williams 7:6, 5:7, 6:8. W sierpniu w Toronto wygrała swój 14 turniej w pokonując Mariję Szarapową 6:4, 6:3. Na US Open doszła do II rundy gdzie przegrała z rewelacją turnieju Melanie Oudin 7:5, 4:6, 3:6. Na turnieju kończącym sezon w Dosze nie wyszła z grupy. W pierwszym meczu wygrała z Venus Williams 3:6, 7:6, 6:2. W drugim meczu przegrała z Sereną Williams 2:6, 4:6, a w trzecim przegrała ze Swietłaną Kuzniecową 3:6, 2:6. Sezon 2009 skończyła na 5 miejscu w rankingu WTA.

2010[edytuj | edytuj kod]

Na turnieju w Sydney obroniła ubiegłoroczny tytuł pokonując w finale Serenę Williams 6:3, 6:2. W Australian Open doszła do II rundy przegrywając z powracającą na światowe korty Justine Henin 5:7, 6:7, po Australian Open spadła w rankingu na 8 miejsce. W Paryżu doszła do finału w którym wygrała z Lucie Šafářová 6:7, 6:1, 6:4. Po tym turnieju udała się do Dubaju, gdzie w III rundzie przy wyniku 4:6, 1:1 musiała poddać mecz Danieli Hantuchovej. W turnieju w Indian Wells doszła do ćwierćfinału, gdzie przegrała z Agnieszką Radwańską 4:6, 3:6. Na turnieju w Miami I rundę miała wolną, a w II przegrała z Justine Henin 3:6, 2:6.

29 października 2010 w Dosze, po ostatnim meczu fazy grupowej Sony Ericsson Championships 2010 (nie wyszła z grupy), ogłosiła zakończenie zawodowej kariery.

Finały turniejów WTA[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
1988

2008
Kategoria I
Kategoria II
Kategoria III
Kategoria IV
Kategoria V
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)

Gra pojedyncza 32 (16-16)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwniczka Wynik finału
Finalistka 1. 1 października 2000 Sydney Twarda Stany Zjednoczone Venus Williams 2:6, 4:6
Finalistka 2. 4 marca 2001 Acapulco Ceglana Południowa Afryka Amanda Coetzer 6:2, 1:6, 2:6
Finalistka 3. 7 października 2001 Moskwa Dywanowa (hala) Jelena Dokić 3:6, 3:6
Finalistka 4. 22 czerwca 2002 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Grecja Eleni Daniilidu 6:3, 2:6, 3:6
Zwyciężczyni 1. 14 kwietnia 2003 Amelia Island Twarda Stany Zjednoczone Lindsay Davenport 4:6, 7:5, 6:3
Zwyciężczyni 2. 8 września 2003 Bali Twarda Stany Zjednoczone Chanda Rubin 6:2, 6:1
Zwyciężczyni 3. 15 września 2003 Pekin Twarda Stany Zjednoczone Chanda Rubin 6:3, 7:6(6)
Finalistka 5. 4 kwietnia 2004 Miami Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams 1:6, 1:6
Finalistka 6. 3 czerwca 2004 French Open Ceglana Rosja Anastasija Myskina 1:6, 2:6
Finalistka 7. 11 września 2004 US Open Twarda Rosja Swietłana Kuzniecowa 3:6, 5:7
Zwyciężczyni 4. 27 września 2004 Hasselt Twarda (hala) Rosja Jelena Bowina 0:6, 6:0, 6:4
Finalistka 8. 17 października 2004 Moskwa Dywanowa (hala) Rosja Anastasija Myskina 5:7, 0:6
Finalistka 9. 17 kwietnia 2005 Charleston Ceglana Belgia Justine Henin-Hardenne 5:7, 4:6
Finalistka 10. 6 listopada 2005 Filadelfia Twarda (hala) Francja Amélie Mauresmo 5:7, 6:2, 5:7
Zwyciężczyni 5. 5 lutego 2006 Tokio Dywanowa (hala) Szwajcaria Martina Hingis 6:2, 6:0
Finalistka 11. 18 marca 2006 Indian Wells Twarda Rosja Marija Szarapowa 1:6, 2:6
Zwyciężczyni 6. 13 sierpnia 2006 Los Angeles Twarda Serbia Jelena Janković 6:3, 4:6, 6:4
Zwyciężczyni 7. 26 maja 2007 Stambuł Ceglana Francja Aravane Rezaï 7:6(5), 3:0 krecz
Zwyciężczyni 8. 14 października 2007 Moskwa Twarda (hala) Stany Zjednoczone Serena Williams 5:7, 6:1, 6:1
Zwyciężczyni 9. 1 marca 2008 Dubaj Twarda Rosja Swietłana Kuzniecowa 4:6, 6:3, 6:2
Finalistka 12. 11 maja 2008 Berlin Ceglana Rosja Dinara Safina 6:3, 2:6, 2:6
Finalistka 13. 24 maja 2008 Stambuł Ceglana Polska Agnieszka Radwańska 3:6, 2:6
Zwyciężczyni 10. 17 sierpnia 2008 Pekin Twarda Rosja Dinara Safina 3:6, 7:5, 6:3
Zwyciężczyni 11. 26 października 2008 Luksemburg Twarda (hala) Dania Caroline Wozniacki 2:6, 6:4, 7:6(4)
Zwyciężczyni 12. 10 stycznia 2009 Auckland Twarda Rosja Jelena Wiesnina 6:4, 6:1
Zwyciężczyni 13. 16 stycznia 2009 Sydney Twarda Rosja Dinara Safina 6:3, 2:6, 6:1
Finalistka 14. 15 lutego 2009 Paryż Twarda (hala) Francja Amélie Mauresmo 6:7(7), 6:2, 4:6
Zwyciężczyni 14. 23 sierpnia 2009 Toronto Twarda Rosja Marija Szarapowa 6:4, 6:3
Zwyciężczyni 15. 15 stycznia 2010 Sydney Twarda Stany Zjednoczone Serena Williams 6:3, 6:2
Zwyciężczyni 16. 14 lutego 2010 Paryż Twarda (hala) Czechy Lucie Šafářová 6:7(5), 6:1, 6:4
Finalistka 15. 28 lutego 2010 Kuala Lumpur Twarda Rosja Alisa Klejbanowa 3:6, 2:6
Finalistka 16. 2 października 2010 Tokio Twarda Dania Caroline Wozniacki 6:1, 2:6, 3:6

Gra podwójna 13 (6-7)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1. 7 października 2001 Moskwa Twarda (hala) Rosja Lina Krasnorucka Rosja Anna Kurnikowa
Szwajcaria Martina Hingis
7:6(1), 6:3
Finalistka 2. 4 lutego 2002 Paryż Twarda (hala) Słowacja Janette Husárová Francja Nathalie Dechy
Stany Zjednoczone Meilen Tu
walkower
Finalistka 3. 4 marca 2002 Indian Wells Twarda Słowacja Janette Husárová Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Rennae Stubbs
5:7, 0:6
Zwyciężczyni 1. 12 maja 2002 Berlin Ceglana Słowacja Janette Husárová Słowacja Daniela Hantuchová
Hiszpania Arantxa Sánchez Vicario
0:6, 7:6(3), 6:2
Zwyciężczyni 2. 4 sierpnia 2002 San Diego Twarda Słowacja Janette Husárová Słowacja Daniela Hantuchová
Japonia Ai Sugiyama
6:2, 6:4
Finalistka 4. 26 sierpnia 2002 US Open Twarda Słowacja Janette Husárová Hiszpania Virginia Ruano Pascual
Argentyna Paola Suárez
2:6, 1:6
Zwyciężczyni 3. 6 października 2002 Moskwa Dywanowa (hala) Słowacja Janette Husárová Jelena Dokić
Rosja Nadieżda Pietrowa
2:6, 6:3, 7:6(7)
Zwyciężczyni 4. 11 listopada 2002 Los Angeles Dywanowa (hala) Słowacja Janette Husárová Zimbabwe Cara Black
Rosja Jelena Lichowcewa
4:6, 6:4, 6:3
Zwyciężczyni 5. 21 czerwca 2003 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Rosja Lina Krasnorucka Francja Mary Pierce
Rosja Nadieżda Pietrowa
2:6, 6:3, 6:4
Finalistka 5. 15 stycznia 2005 Sydney Twarda Japonia Ai Sugiyama Australia Bryanne Stewart
Australia Samantha Stosur
walkower
Zwyciężczyni 6. 8 sierpnia 2005 Carson Twarda Włochy Flavia Pennetta Stany Zjednoczone Angela Haynes
Stany Zjednoczone Bethanie Mattek
6:2, 6:4
Finalistka 6. 10 września 2005 US Open Twarda Włochy Flavia Pennetta Stany Zjednoczone Lisa Raymond
Australia Samantha Stosur
2:6, 7:5, 3:6
Finalistka 7. 14 maja 2006 Berlin Ceglana Włochy Flavia Pennetta Yan Zi
Zheng Jie
2:6, 3:6

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych[edytuj | edytuj kod]

Gra podwójna (1)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Rok Turniej Nawierzchnia Partnerka Przeciwniczki Wynik finału
Finalistka 1998 Francja French Open Ceglana Rosja Nadieżda Pietrowa Belgia Kim Clijsters
Australia Jelena Dokić
4:6, 6:7

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]