Jeorjos Papakonstandinu – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jeorjos Papakonstandinu
Γεώργιος Παπακωνσταντίνου
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

30 października 1961
Ateny

Minister finansów Grecji
Okres

od 7 października 2009
do 17 czerwca 2011

Przynależność polityczna

PASOK

Poprzednik

Janis Papatanasiu

Następca

Ewangelos Wenizelos

Jeorjos Papakonstandinu, gr. Γεώργιος Παπακωνσταντίνου (ur. 30 października 1961 w Atenach) – grecki polityk i ekonomista, od 2009 do 2011 minister finansów, następnie do 2012 minister środowiska, energii i zmiany klimatycznej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Z wykształcenia ekonomista, kształcił się m.in. w London School of Economics i na New York University. Doktoryzował się w dziedzinie ekonomii.

Przez dziesięć lat pracował w administracji Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju. Od 1998 był kolejno doradcą premiera Kostasa Simitisa, specjalnym sekretarzem w Ministerstwie Finansów i doradcą w Ministerstwie Gospodarki. W 2004 został doradcą przewodniczącego Panhelleńskiego Ruchu Socjalistycznego. W 2007 został wybrany w skład Parlamentu Hellenów[1].

W wyborach w czerwcu 2009 uzyskał mandat deputowanego do Parlamentu Europejskiego z ramienia PASOK-u. Przystąpił do grupy socjalistycznej, a także do Komisji Gospodarczej i Monetarnej[2].

Z Europarlamentu odszedł w październiku 2009, w związku z objęciem urzędu ministra finansów w nowo powołanym rządzie Jorgosa Papandreu[3]. W czerwcu 2011 został odwołany, objął w tym samym gabinecie stanowisko ministra środowiska. Utrzymał je także w utworzonym w listopadzie tego samego roku rządzie Lukasa Papadimosa, funkcję tę pełnił do maja 2012.

W 2013 po przeprowadzeniu parlamentarnego śledztwa został oskarżony o ukrycie i sfałszowanie treści tzw. listy Lagarde, przekazanej przez francuski rząd listy ponad 2 tys. greckich osób fizycznych, transferujących duże kwoty do banku HSBC w Szwajcarii, na której znajdowali się również członkowie rodziny polityka[4][5][6][7]. W toku śledztwa prokurator zastosował wobec niego dozór policji i poręczenie majątkowe[8]. W 2015 został skazany w tej sprawie na karę pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania[9].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]