Jerzy I Grecki – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jerzy I
Ilustracja
Jerzy I Grecki
ilustracja herbu
Faksymile
Król Grecji
Okres

od 30 marca 1863
do 18 marca 1913

Poprzednik

Otton I Wittelsbach

Następca

Konstantyn I

Dane biograficzne
Dynastia

Glücksburgowie

Data i miejsce urodzenia

24 grudnia 1845
Kopenhaga

Data i miejsce śmierci

18 marca 1913
Saloniki

Miejsce spoczynku

Cmentarz Królewski, Tatoi

Ojciec

Chrystian IX

Matka

Luiza Hessen-Kassel

Żona

Olga Konstantinowna Romanowa

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja) Order Słonia (Dania) Wielki Komandor Orderu Danebroga (Dania) Odznaka Honorowa Orderu Danebroga (Dania) Medal Pamiątkowy Złotych Godów Króla Chrystiana IX i Królowej Luizy (1892) Krzyż Wielki Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Złotego Runa (Hiszpania) Order Korony Wendyjskiej (Meklemburgia) Order Podwiązki (Wielka Brytania) Królewski Łańcuch Wiktorii (Wielka Brytania) Najwyższy Order Zwiastowania Najświętszej Marii Panny (Order Annuncjaty) Kawaler Krzyża Wielkiego Orderu Świętych Maurycego i Łazarza (Królestwo Włoch)

Jerzy I (gr. Γεώργιος Α΄, Βασιλεύς των Ελλήνων), urodzony jako prins Vilhelm af Slesvig-Holsten-Sønderborg-Glücksborg (ur. 24 grudnia 1845 w Kopenhadze, zm. 18 marca 1913 w Salonikach) – król Grecji w latach 1863–1913 z dynastii Glücksburgów, bocznej linii Oldenburgów. Syn króla DaniiChrystiana IX Glücksburga i Luizy Heskiej (z linii Hessen-Kassel).

Wyznaczony na króla przy poparciu Wielkiej Brytanii, Francji i Rosji, po zdetronizowaniu w 1862 Ottona I Wittelsbacha w wyniku puczu wojskowego. Miał wpływ na formowanie się greckiej demokracji przez nadanie jej konstytucji. Pomimo początkowej niepopularności stał się monarchą popularnym i lubianym. Został zamordowany w Salonikach przez Aleksandrosa Schinasa.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]
Król Jerzy, 1864

Gdy poprzedni król Otton I po wybuchu powstania musiał opuścić Grecję, zaczęto szukać nowego władcy dla tego kraju. Spotkawszy się z odmową licznych książąt, Grecy zwrócili się ku synowi przyszłego króla Danii, Chrystiana IX – Wilhelmowi, księciu Szlezwiku-Holsztynu-Sonderburga-Glücksburga. Ani Wilhelm, ani jego ojciec nie wydawali się zainteresowani tą propozycją, ale król Danii, Fryderyk VII, dziad stryjeczny Wilhelma miał powiedzieć: „Jeśli mu tego nie nakażesz, rozstrzelam cię”[potrzebny przypis].

W 1863 zrozpaczony osiemnastoletni książę wyjechał do Aten, by objąć tam panowanie jako Jerzy I. Nowy król otrzymał w spadku skromne królestwo z milionem żyjących w ubóstwie mieszkańców. Bieda była tak wielka, iż Francja, Anglia i Rosja złożyły się, by pożyczyć mu pieniądze na utrzymanie dworu.

Małżeństwo i rodzina

[edytuj | edytuj kod]

Jerzy I w 1867 roku poślubił wielką księżną Olgę Konstantynownę (1851–1926). Ośmioro dzieci pary to:

Rankiem 18 marca 1913 w Salonikach Jerzy I wyszedł z domu syna, eskortowany przez jednego tylko oficera, by jak zwykle wrócić pieszo do pałacu królewskiego. Tam został postrzelony przez anarchistę Aleksandrosa Schinasa (ngr. Αλέξανδρος Σχινάς). Umarł niecałe dwa tygodnie przed jubileuszem pięćdziesięciolecia panowania. Jego zabójca, aresztowany i torturowany, zginął 6 maja wypadając z okna komisariatu policji w budzących wątpliwości okolicznościach.

Litografia mordu na władcy

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d H. F. Grandjean: De Kgl. Danske Ridderordener. Personalhistorisk festskrift. Kopenhaga: 1903, s. 183.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • E.E.P. Isdall: Georg I - prins af Danmark, Hellernes konge og hans slægt. Kopenhaga: C.A. Reitzel, 1959

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]