Johanna Niederhellmann – Wikipedia, wolna encyklopedia

Johanna Niederhellmann

Data i miejsce urodzenia	6 lutego 1891 Mönchengladbach
Data i miejsce śmierci	18 kwietnia 1956 Duisburg
Multimedia w Wikimedia Commons

Johanna Niederhellmann, inaczej Hanna (ur. 6 lutego 1891 w Mönchengladbach, zm. 18 kwietnia 1956 w Duisburgu) – niemiecka sufrażystka, SPD – kandydatka do parlamentu i bojowniczka ruchu oporu przeciwko narodowemu socjalizmowi.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Niederhellmann^[1][2] była nauczycielką w szkole prywatnej, w Duisburgu, w dzielnicy – Beeck. W 1933, we wrześniu została wydalona ze szkoły przez władze hitlerowskie.

Doświadczenia w czasie I wojny światowej sprawiły, że po 1918 wstąpiła do Niemieckiego Towarzystwa Pokoju. Została również członkiem Międzynarodowej Ligi Kobiet na rzecz Pokoju i Wolności oraz Niemieckiej Ligi Praw Człowieka. Wstąpiła do Związku zawodowego i w 1926 została członkiem niemieckiej partii politycznej – SPD. Prowadziła kampanię w lokalnym stowarzyszeniu, w Duisburgu wygłaszając wykłady, zwłaszcza na temat praw kobiet, dzięki czemu stała się znana poza granicami miasta^[1][2].

Zaraz po przejęciu władzy przez niemiecką partię nazistowską, w marcu 1933 przeprowadzono rewizje w domu Niederhellmann przy Schifferheimstraße 4 i skonfiskowano „niebezpieczne” publikacje, takie jak: Die Freiheit, Die Genossin i Die Weltbühne. Innym razem przeszukano ją i aresztowano na ulicy. We wrześniu, po zakazie wykonywania zawodu nauczycielki Niederhellmann przeprowadziła się do swoich rodziców na stare miasto, do dzielnicy, Ruhrort i mieszkała tam przy Carpstraße 18. To mieszkanie stało się nielegalnym miejscem spotkań dla podobnie myślących ludzi z ruchu oporu SPD. Do grupy należeli między innymi – Sebastian Dani^[3] i niemiecki polityk, Hermann Runge, którzy organizowali razem z innymi członkami dystrybucję nielegalnych materiałów edukacyjnych. Latem, 1934 w mieszkaniu rodziców Niederhellmann uregulowano „rozpowszechnianie nielegalnych materiałów”^[1][2]. Wybrane osoby rozdawały potajemnie zakazaną wiedzę.

Powstał też plan przekształcenia fabryki chleba – „Germania”, w dzielnicy Duisburga – Hamborn, w nielegalne socjaldemokratyczne centrum organizacyjne. Pomysł ten wyszedł od Johanny Niederhellmann, na którą mówiono – „Die Hanna“. Kiedy w 1935, w czerwcu centrum ruchu oporu odkryli gestapo Niederhellmann została aresztowana i poddana surowym torturom. W tak zwanym procesie fabrycznym chleba, w Duisburgu została skazana na trzy lata więzienia^[1][2].

Po II wojnie światowej Niederhellmann pomogła odbudować Socjaldemokratyczną Partię Niemiec, SPD. Niederhellmann od lipca 1945 została powołana do Tymczasowej Rady Obywatelskiej. Tego samego roku, we wrześniu odeszła z placówki i pracowała jako starosta na Ruhrorcie^[2].

W 1948, z powodów zdrowotnych wycofała się i zrezygnowała ze wszystkich urzędów i funkcji politycznych^[2].

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

W 2004 park w dzielnicy Ruhrort został nazwany imieniem Johanny Niederhellmann^[2] i znajduje się pomiędzy Ruhrorter Str., a Vinckeufer. Naprzeciwko domu z tysiącem okien.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]