John O’Connor – Wikipedia, wolna encyklopedia

John Joseph O`Connor

Kardynał prezbiter
There can be no love without justice Nie może być miłości bez sprawiedliwości
Kraj działania	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	15 stycznia 1920 Filadelfia
Data i miejsce śmierci	3 maja 2000 Nowy Jork
Miejsce pochówku	Katedra św. Patryka w Nowym Jorku
Arcybiskup Nowego Jorku
Okres sprawowania	1984-2000
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	15 grudnia 1945
Nominacja biskupia	24 kwietnia 1979
Sakra biskupia	27 maja 1979
Kreacja kardynalska	25 maja 1985 Jan Paweł II
Kościół tytularny	Ss. Ioannis et Pauli
Multimedia w Wikimedia Commons

Rear Admiral
Data i miejsce urodzenia	15 stycznia 1920 Filadelfia
Data śmierci	3 maja 2000
Przebieg służby
Lata służby	1952 - 1979
Główne wojny i bitwy	Wojna koreańska

John Joseph O’Connor (ur. 15 stycznia 1920 w Filadelfii, zm. 3 maja 2000 w Nowym Jorku) – amerykański duchowny katolicki, arcybiskup Nowego Jorku, kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 15 stycznia 1920 w Filadelfii, jako czwarte z pięciorga dzieci Thomasa J. O'Connora i Dorothy Magdalene (z domu Gomple) O'Connor^[1]. Rozpoczął naukę w katolickim liceum dla chłopców West Philadelphia^[2]. Następnie zapisał się do seminarium św. Karola Boromeusza w Filadelfii, studiując również na Uniwersytecie Villanova, Uniwersytecie Delaware, Katolickim Uniwersytecie Ameryki, uzyskując magisteria z etyki, psychologii klinicznej i nauk politycznych^[2]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 15 grudnia 1945 biskup pomocniczy Filadelfii, Hugh Lamb^[3].

Po święceniach pracował jako członek wydziału w szkole św. Jakuba w Filadelii i na Uniwersytecie Wirginii^[2]. W trakcie wojny koreańskiej dołączył do amerykańskiej Marynarki Wojennej, pełniąc funkcję najpierw kapelana, a następnie naczelnika kapelanów, służąc również podczas wojny wietnamskiej^[4]. Osiągnął stopień kontradmirała, a w 1979 roku przeszedł na wojskową emeryturę^[4][2]. 27 października 1966 papież Paweł VI obdarzył go godnością prałata honorowego Jego Świątobliwości^[2].

24 kwietnia 1979 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym ordynariatu polowego Stanów Zjednoczonych, ze stolicą tytularną Cursola^[3]. Sakry biskupiej udzielił mu 27 maja 1979 w bazylice św. Piotra na Watykanie osobiście papież^[3]. 6 maja 1983 został przeniesiony na urząd biskupa diecezji Scranton, a ingres do katedry św. Piotra odbył 29 czerwca 1983^[3]. 26 stycznia 1984 został mianowany arcybiskupem metropolitą Nowego Jorku i administratorem apostolskim ordynariatu polowego^[3]. Ingres do katedry św. Patryka odbył 19 marca 1984^[2][3]. Funkcję administratora apostolskiego ordynariatu polowego pełnił do 16 marca 1985, gdy administrację przejął arcybiskup koadiutor i wikariusz polowy, John Joseph Thomas Ryan^[2].

Na konsystorzu 25 maja 1985 został wyniesiony do godności kardynalskiej, otrzymując tytuł świętych Jana i Pawła na Celiusie^[3]. W 1995 ze względu na osiągnięcie wieku emerytalnego złożył rezygnację z urzędu, której Jan Paweł II nie przyjął, nakazując mu dalsze pełnienie funkcji^{[potrzebny przypis]}.

Zmarł 3 maja 2000 roku w swojej rezydencji w Nowym Jorku w wyniku zatrzymania akcji serca, będącą komplikacją nowotworu mózgu^[2]. Mszy świętej pogrzebowej w Katedrze Świętego Patryka przewodniczył sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej, kardynał Angelo Sodano, po czym został pochowany w krypcie katedry^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

• Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-14)].
• Catholic-Hierarchy