John Pritchard (dyrygent) – Wikipedia, wolna encyklopedia

John Pritchard
Imię i nazwisko

John Michael Pritchard

Data i miejsce urodzenia

5 lutego 1921
Londyn

Pochodzenie

angielskie

Data i miejsce śmierci

5 grudnia 1989
Daly City

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

dyrygent

Odznaczenia
Komandor Orderu Imperium Brytyjskiego od 1936 (cywilny)

Sir John Michael Pritchard (ur. 5 lutego 1921 w Londynie, zm. 5 grudnia 1989 w Daly City w Kalifornii[1][2][3]) – brytyjski dyrygent.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Początkowo uczył się gry na fortepianie i altówce u swojego ojca, następnie studiował dyrygenturę we Włoszech[1][2]. Po wybuchu II wojny światowej wrócił do Wielkiej Brytanii i został zmobilizowany do wojska[2]. Od 1943 do 1951 roku prowadził Derby Orchestra[3]. W latach 1947–1950 był kolejno korepetytorem, kierownikiem chóru i asystentem dyrygenta Fritza Buscha na festiwalu operowym w Glyndebourne. W 1951 roku debiutował na tym festiwalu jako dyrygent i był związany z nim przez kolejne lata[1][2], od 1969 do 1977 roku był jego dyrektorem muzycznym[2][3]. W 1952 roku debiutował w Covent Garden Theatre[2]. Był pierwszym dyrygentem Royal Liverpool Philharmonic (1957–1963) i London Philharmonic Orchestra (1962–1966)[1][2][3]. W 1963 roku zadebiutował w Stanach Zjednoczonych, w późniejszych latach był gościnnym dyrygentem Lyric Opera of Chicago (1969) i San Francisco Opera (1970)[2]. Pełnił funkcję dyrektora muzycznego opery w Kolonii (1978–1988), Théâtre Royal de la Monnaie w Brukseli (1981–1989) i San Francisco Opera (1986–1989)[1][2]. Od 1982 roku był stałym dyrygentem BBC Symphony Orchestra[1][2][3].

Jako dyrygent prezentował różnorodny, szeroki repertuar[2]. Zainicjował serie koncertów muzyki współczesnej pt. Musica Viva, poprzedzonych słowną prezentacją utworów[1]. Dokonał nagrań płytowych oper włoskich i utworów kompozytorów brytyjskich[2]. Od 1962 roku komandor Orderu Imperium Brytyjskiego[2]. W 1983 roku otrzymał tytuł szlachecki[2][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 193. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. a b c d e f g h i j k l m n Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2874. ISBN 0-02-865530-3.
  3. a b c d e f The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 712. ISBN 0-674-37299-9.