Johnny Hallyday – Wikipedia, wolna encyklopedia

Johnny Hallyday
Ilustracja
Johnny Hallyday (2003)
Imię i nazwisko

Jean-Philippe Léo Smet

Data i miejsce urodzenia

15 czerwca 1943
Paryż

Data i miejsce śmierci

5 grudnia 2017
Marnes-la-Coquette, Francja

Przyczyna śmierci

rak płuca

Gatunki

rock and roll

Zawód

wokalista

Aktywność

1960–2017

Wydawnictwo

Philips, Universal Music, Warner Music

Odznaczenia
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja) Oficer Orderu Korony (Belgia)
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Johnny Hallyday, właśc. Jean-Philippe Léo Smet[1][2] (ur. 15 czerwca 1943 w Paryżu, zm. 5 grudnia 2017 w Marnes-la-Coquette[3]) – francuski piosenkarz, kompozytor i aktor[4]. Od początku swojej kariery stał się ikoną francuskiej piosenki, niektórzy uważają go za francuski odpowiednik Elvisa Presleya. Wokalista wydał 18 platynowych albumów, występował przed 15 milionami ludzi i sprzedał ponad 100 milionów płyt[5].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się przy Cité Malesherbes w Paryżu jako syn Francuzki Huguette Clerc (1919–2007) i Belga Léona Smeta (który od 1961 miał obywatelstwo francuskie). Niedługo po jego narodzinach rodzice byli w separacji. Wychowywała go ciotka ze strony ojca Hélène Mar[5].

Pod wpływem twórczości Elvisa Presleya i rockandrollowej rewolucji lat 50. zasłynął w latach 60. jako francuski piosenkarz rockandrollowy. Swój pseudonim zaczerpnął od kuzyna i przyjaciela, Lee Hallidaya. Jego pierwszy album „Hello Johnny” został wydany w 1960 roku. Wystąpił w amerykańskim programie CBS The Ed Sullivan Show (1 lipca 1962) z Connie Francis, taśma została zarejestrowana w klubie nocnym Moulin Rouge w Paryżu.

Debiutował na dużym ekranie w dreszczowcu Widmo (Les Diaboliques, 1955) u boku Simone Signoret i Michela Serraulta. Wystąpił także w dramacie Paryskie opowieści (Les Parisiennes, 1962) z Catherine Deneuve, filmie muzycznym Gdzie jesteś, Johnny? (D'où viens-tu, Johnny?, 1964) z Sylvie Vartan, spaghetti westernie Specjaliści (Specialisti, Gli, 1969)[6], dreszczowcu fantasy Legenda zatraconego domu (Malpertuis, 1971) z Orsonem Wellesem, Mathieu Carrière, Sylvie Vartan i Jeanem-Pierre Cassel, sensacyjnej komedii romantycznej Claude’a Zidi Dubler (L'Animal, 1977) z Jeanem-Paulem Belmondo, Raquel Welch i Jane Birkin, dramacie kryminalnym Jeana-Luca Godarda Detektyw (Détective, 1985)[7] z Nathalie Baye, Emmanuelle Seigner i Julie Delpy, komedii Costy-Gavrasa Rada rodzinna (Conseil de famille, 1986) z Fanny Ardant, filmie Sci-Fi Terminus (1987)[8] z Karen Allen, Jürgenem Prochnow i Mathieu Carrière, dramacie wojennym Żelazny trójkąt (The Iron Triangle, 1989) z François Chau, serialu kryminalnym David Lansky (1989) jako tytułowy detektyw, komedii Dlaczego nie ja? (Pourquoi pas moi?, 1999) z Bruno Putzulu, dramacie Kochaj mnie (Love me, 2000) u boku Juliana Sandsa oraz czarnej komedii Skok życia (Crime Spree, 2003) z Gérardem Depardieu, Harveyem Keitelem i Stéphane Freissem.

W 2001 roku wokalista zaprosił do współpracy dwunastoletnią Clémence Saint-Preux, z którą nagrał notowany na 4. miejscu na liście Top 100 Singles we Francji oraz 3. pozycji w zestawieniu Ultratop 50 Singles w Belgii singel „On a tous besoin d’amour”[9].

W późniejszych latach swojej dobrze rozwijającej się kariery dał jeden ze swoich najlepszych koncertów „100% Johnny: Live à la Tour Eiffel” (2000), który przyciągnął 500 tysięcy osób i 9,5 milionów widzów telewizyjnych (koncert był transmitowany na żywo w telewizji francuskiej). W grudniu 2005 roku po raz 33 wszedł na 1. miejsce francuskiej listy singli z nagraniem „Mon Plus Beau Noël”, poświęconym swojej przybranej córce Jade. Płyta „Le Coeur d'un homme” wydana 12 listopada 2007 roku jest utrzymana w stylu bluesowym i zawiera piosenkę napisaną specjalnie dla Hallydaya przez Bono z zespołu U2 oraz duet z muzykiem bluesowym Taj Mahal.

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W dniu 12 kwietnia 1965 roku w Loconville ożenił się z francuską piosenkarką Sylvie Vartan, z którą ma syna Davida Michaela Benjamina (ur. 14 sierpnia 1966), również piosenkarza. Chociaż Hallyday i Vartan uchodzili we Francji za „złotą parę” ich pokolenia, rozwiedli się 4 listopada 1980. Rok później, 1 grudnia 1981 w Los Angeles poślubił modelkę Babeth Étienne – małżeństwo przetrwało dwa miesiące i dwa dni. Po spotkaniu w programie telewizyjnym z aktorką Nathalie Baye, przeżył z nią przygodę miłosną (1982-86), mają córkę Laurę Smet (ur. 15 listopada 1983 w Paryżu). Był dwukrotnie żonaty z Adeline Blondiau; od 9 lipca 1990 do 11 czerwca 1992 i od 9 kwietnia 1994 do maja 1995. W dniu 25 marca 1996 poślubił Laetitię Boudou[10]. W 2004 para zaadoptowała wietnamskie dziecko – dziewczynkę Jade. W 2007 zamieszkali razem w Szwajcarii koło Gstaad.

W czasie tourné w Polsce w 1966 za udział w bójce w restauracji krakowskiego hotelu „Cracovia” w nocy z piątku 24 czerwca na sobotę 25 czerwca. Został skazany przez tamtejszy sąd powiatowy na karę grzywny 20 tys. zł[11][12].

15 września 2009 w Los Angeles przeszedł pomyślnie operację raka jelita grubego[13][14][15].

Zmarł na raka płuc 5 grudnia 2017 w nocy po sześciu dniach po powrocie ze szpitala do swego domu w Marnes-la-Coquette w wieku 74 lat[3].

Dyskografia[edytuj | edytuj kod]

albumy studyjne[edytuj | edytuj kod]

  • Hello Johnny (1960, Vogue)
  • Nous les Gars, Nous les Filles (1961, Vogue)
  • Tête a Tête avec Johnny (1961, Vogue)
  • Salut les Copains! (1961, Philips)
  • Johnny Hallyday sings America's Rockin' Hits (1962, Philips)
  • Les Bras en Croix (1963, Philips)
  • Les Rocks les Plus Terribles (1964, Philips)
  • Halleluyah (1965, Philips)
  • Johnny Chante Hallyday (1965, Philips)
  • La Génération Perdue (1966, Philips)
  • Johnny 67 (1967, Philips)
  • Jeune Homme (1968, Philips)
  • Rêve et Amour (1968, Philips)
  • Rivière... Ouvre ton Lit (1969, Philips)
  • Vie (1970, Philips)
  • Flagrant Délit (1971, Philips)
  • Country-Folk-Rock (1972, Philips)
  • Insolitudes (1973, Philips)
  • Je t'Aime, Je t'Aime, Je t'Aime (1974, Philips)
  • Rock'n Slow (1974, Philips)
  • Rock a Memphis (1975, Philips)
  • La Terre Promise (1975, Philips)
  • Derrière l’Amour (1976, Philips)
  • Hamlet (1976, Philips)
  • C'est la Vie (1977, Philips)
  • Solitudes a Deux (1978, Philips)
  • Hollywood (1979, Philips)
  • À Partir de Maintenant... (1980, Philips)
  • En Pièces Détachées (1981, Philips)
  • Pas Facile (1981, Philips)
  • Quelque Part un Aigle (1982, Philips)
  • La Peur (1982, Philips)
  • Entre Violence et Violon (1983, Philips)
  • Hallyday 84: Nashville en Direct (1984, Philips)
  • En V.O. (1984, Philips)
  • Rock'n'Roll Attitude (1985, Philips)
  • Gang (1986, Philips)
  • Cadillac (1989, Philips)
  • Ça Ne Change Pas un Homme (1991, Philips)
  • Rough Town (1994, Philips)
  • Lorada (1995, Philips)
  • Ce Que Je Sais (1998, Philips)
  • Sang pour Sang (1999, Philips)
  • À la Vie, a la Mort (2002, Mercury)
  • Ma Vérité (2005, Mercury)
  • Le Coeur d'un homme (2007, Warner Music France)
  • Tour 66 : Stade de France 2009 (2009, Warner Music France)
  • Jamais seul (2011, Warner Music France)
  • L'Attente (2012, Warner Music France)
  • Rester vivant (2014, Warner Music France)
  • De l'amour (2015, Warner Music France)

albumy koncertowe[edytuj | edytuj kod]

  • Johnny et Ses Fans au Festival de Rock'n'Roll (1961, Vogue)
  • À l'Olympia (1962, Philips)
  • Olympia 64 (1964, Philips)
  • Olympia 67 (1967, Philips)
  • Au Palais des Sports (1967, Philips)
  • Que Je t'Aime (1969, Philips)
  • Live at the Palais des Sports (1971, Philips)
  • Palais des Sports (1976, Philips)
  • Pavillon de Paris (1979, Philips)
  • Live (1981, Universal Music)
  • Palais des Sports 1982 (1982, Universal Music)
  • Au Zénith (1984, Universal Music)
  • À Bercy (1987, Universal Music)
  • Dans la Chaleur de Bercy (1990, Universal Music)
  • Bercy 92 (1992, Universal Music)
  • Parc des Princes (1993, Universal Music)
  • À La Cigale (1994, Universal Music)
  • Lorada Tour (1995, Universal Music)
  • Destination Vegas (1996, Universal Music)
  • Johnny Allume le Feu: Stade de France 98 (1998, Universal Music)
  • 100% Johnny: Live a La Tour Eiffel (2000, Universal Music)
  • Olympia 2000 (2000, Universal Music)
  • Parc des Princes 2003 (2003, Universal Music)
  • Flashback Tour Live (2006, Warner Music)
  • La Cigale (2007, Warner Music)
  • On stage (2013, Warner Music)

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

  • 1955: Widmo (Les Diaboliques) jako student instytutu
  • 1962: Paryskie opowieści (Les Parisiennes) jako Jean Allard
  • 1964: Gdzie jesteś, Johnny? (D'où viens-tu, Johnny?) jako Johnny
  • 1969: Specjaliści (Specialisti, Gli) jako Hud / Brad
  • 1971: Legenda zatraconego domu (Malpertuis) jako marynarz
  • 1977: Dubler (L'Animal) jako gwiazdor
  • 1985: Detektyw (Détective) jako Jim Fox Warner
  • 1986: Rada rodzinna (Conseil de famille) jako ojciec
  • 1987: Terminus jako jednoręki
  • 1989: Żelazny trójkąt (The Iron Triangle) jako Jacques
  • 1989: David Lansky jako detektyw David Lansky
  • 1999: Dlaczego nie ja? (Pourquoi pas moi?) jako Jose
  • 2000: Kochaj mnie (Love me) jako Lennox
  • 2003: Skok życia (Crime Spree) jako Marcel
  • 2004: Purpurowe rzeki II: Aniołowie apokalipsy jako jednooki pustelnik
  • 2004: Komisarz Moulin – odc. Kidnapping
  • 2009: Różowa Pantera 2 jako Laurence Millikin
  • 2009: Zemsta jako Costello
  • 2011: Titeuf jako piosenkarz w pociągu
  • 2017: Facet do wymiany (Rock'n Roll) jako Johnny Hallyday

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ La biographie de Johnny Hallyday. Gala.fr. [dostęp 2017-07-01]. (fr.).
  2. ↑ Personalidade: Johnny Hallyday (França). InterFilmes.com. [dostęp 2017-07-01]. (port.).
  3. ↑ a b Johnny Hallyday, l’idole aux 110 millions de disques vendus, est mort, „Le Monde.fr”, 6 grudnia 2017, ISSN 1950-6244 [dostęp 2017-12-06] (fr.).
  4. ↑ Johnny Hallyday. AlloCiné. [dostęp 2017-07-01]. (fr.).
  5. ↑ a b John D. Buchanan: Johnny Hallyday Biography & History. AllMusic. [dostęp 2017-07-01]. (ang.).
  6. ↑ Johnny Hallyday. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-07-01]. (ang.).
  7. ↑ Johnny Hallyday. Listal. [dostęp 2017-07-01]. (ang.).
  8. ↑ Johnny Hallyday (15 de Junho de 1943). Filmow. [dostęp 2017-07-01]. (port.).
  9. ↑ Clémence & Johnny Hallyday – On a tous besoin d’amour (Chanson). Les charts. [dostęp 2016-01-06]. (fr.).
  10. ↑ Johnny Hallyday and wife Laeticia attend Saint Laurent show. „Daily Mail”, 29 czerwca 2015. [dostęp 2020-12-18]. (ang.).
  11. ↑ Stanisław Mancewicz: Przygody Johnny’ego Hallydaya w hotelu Cracovia. „Gazeta Wyborcza”, 25 marca 2011. [dostęp 2020-12-18]. (pol.).
  12. ↑ „Życie Warszawy”, 28 czerwca 1966
  13. ↑ Kevin Rawlinson (2017-03-08): French rock star Johnny Hallyday being treated for cancer. „The Guardian”. [dostęp 2017-07-01]. (ang.).
  14. ↑ Henry Samuel (2017-03-09): Veteran French crooner Johnny Hallyday admits to having cancer but denies it is life-threatening. „The Daily Telegraph”. [dostęp 2017-07-01]. (ang.).
  15. ↑ Johnny Hallyday : une très mauvaise nouvelle concernant son cancer!. Ohmymag. [dostęp 2017-07-01]. (fr.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Johnny_Hallyday&oldid=72430579”