Johnny Spillane – Wikipedia, wolna encyklopedia

Johnny Spillane
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1980
Steamboat Springs

Klub

Steamboat Springs WSC

Wzrost

183 cm

Debiut w PŚ

2.12 2000, Kuopio
(49. miejsce – sprint)

Pierwsze punkty w PŚ

3.12 2000, Kuopio
(22. miejsce – Gundersen)

Pierwsze podium w PŚ

6.12 2002, Trondheim (2. miejsce – sprint)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
srebro Vancouver 2010 Gundersen HS140
srebro Vancouver 2010 Gundersen HS106
srebro Vancouver 2010 Sztafeta
Mistrzostwa świata
złoto Val di Fiemme 2003 Sprint
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Saalfelden 1999 Sztafeta
srebro Štrbské Pleso 2000 Sztafeta
Letnie Grand Prix
brąz 3. miejsce
2004
Zakończenie kariery: 2013 rok

John "Johnny" Spillane (ur. 24 listopada 1980 w Steamboat Springs) – amerykański narciarz, specjalista kombinacji norweskiej, trzykrotny wicemistrz olimpijski, złoty medalista mistrzostw świata oraz dwukrotny medalista mistrzostw świata juniorów.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Johnny Spillane pojawił się w sezonie 1995/1996 Pucharu Świata B. W swoich startach wywalczył dwa punkty i w klasyfikacji generalnej zajął 83. miejsce. Kolejne występy zaliczył w lutym 1999 roku, kiedy wystartował na mistrzostwach juniorów w Saalfelden, zdobywając wraz z kolegami złoty medal w sztafecie. Kilkanaście dni później wziął udział w mistrzostwach świata w Ramsau, gdzie zajął między innymi 32. miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena, a drużynowo był dziesiąty. Podczas mistrzostw juniorów w Štrbskim Plesie w 2000 roku wraz z kolegami z reprezentacji wywalczył tym razem srebrny medal w sztafecie.

W Pucharze Świata zadebiutował 2 grudnia 2000 roku w fińskim Kuopio, gdzie zajął 49. miejsce w sprincie. W sezonie 2000/2001 wystartował jeszcze dwanaście razy, w większości przypadków zdobywając punkty. Najlepszy wynik osiągnął 9 marca 2001 roku w Oslo, gdzie był dwunasty w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej zajął 30. miejsce. Na mistrzostwach świata w Lahti był ósmy w drużynie, czternasty w sprincie, a w Gundersenie zajął 32. miejsce. Podobnie prezentował się w kolejnym sezonie. W lutym 2002 roku, podczas igrzysk olimpijskich w Salt Lake City indywidualnie zajął 32. pozycję zarówno w sprincie jak i Gundersenie. W konkursie drużynowym Amerykanie ze Spillane’em w składzie otarli się o podium, jednak ostatecznie zakończyli zawody na czwartej pozycji, przegrywając walkę o brązowy medal z Austriakami.

Przełom w karierze Amerykanina nastąpił w sezonie 2002/2003. Rywalizację zaczął od zajęcia 10. miejsca 29 listopada 2002 roku w Ruce. Już w drugim konkursie cyklu, 6 grudnia 2002 roku w Trondheim po raz pierwszy stanął na podium zawodów Pucharu Świata, zajmując drugie miejsce w sprincie. W dwóch następnych dniach Spillane jeszcze dwukrotnie stanął na podium, najpierw był trzeci w Gundersenie, a następnie trzeci w sprincie. W kolejnych startach pucharowych sześciokrotnie plasował się w czołowej dziesiątce, ale na podium już nie stanął. W klasyfikacji generalnej zajął siódme miejsce. Na mistrzostwach świata w Val di Fiemme w 2003 roku osiągnął jeden z największych sukcesów w swojej karierze. Po konkursie skoków do sprintu zajmował czwarte miejsce i do biegu przystąpił ze stratą 28 sekund do lidera. W biegu okazał się jednak najlepszy i sięgnął po złoty medal, wyprzedzając na mecie Niemca Ronny’ego Ackermanna i Austriaka Felixa Gottwalda o 1.3 sekundy. W konkursie drużynowym był piąty, a w Gundersenie zajął 27. miejsce. Sezon 2003/2004 był już słabszy, Spillane ani raz nie stanął na podium i w klasyfikacji generalnej zajął 20. pozycję.

W lecie 2004 roku brał udział w siódmej edycji Letniego Grand Prix w kombinacji norweskiej, w której zajął trzecie miejsce, za swym rodakiem Toddem Lodwickiem i Austriakiem Christophem Bielerem. Amerykanin w czterech konkursach indywidualnych raz zwyciężył (15 sierpnia w Oberstdorfie) i raz był trzeci (21 sierpnia w Bischofshofen). Przyzwoicie prezentował się także w sezonie 2004/2005. Sześciokrotnie meldował się w pierwszej dziesiątce, a 5 grudnia w Trondheim stanął na podium, zajmując trzecie miejsce w sprincie. Na mistrzostwach świata w Oberstdorfie w 2005 roku wraz z kolegami z reprezentacji zajął piąte miejsce, a indywidualnie był zgłoszony do sprintu, w którym nie wystartował.

W sezonach 2005/2006, 2006/2007, 2007/2008 i 2008/2009 nie odniósł większych sukcesów. W rywalizacji pucharowej łącznie tylko raz stanął na podium, 30 listopada 2007 roku w Ruce zajął drugie miejsce w Gundersenie. W 2006 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Turynie, gdzie był między innymi dziesiąty w sprincie i siódmy w drużynie. Startował także na mistrzostwach świata w Sapporo w 2007 roku oraz dwa lata później na mistrzostwach w Libercu, jednak również nie zdobył medalu. Indywidualnie plasował się poza czołową dziesiątką. W konkursach drużynowych był dziewiąty w Sapporo, a w Libercu Amerykanie nie ukończyli rywalizacji po tym, jak Bill Demong został zdyskwalifikowany z powodu zgubienia swojego numeru startowego[1].

Do formy wrócił w sezonie 2009/2010, który zakończył na dziewiątej pozycji. Ośmiokrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce zawodów, ale tylko raz stanął na podium – 3 stycznia 2010 roku w Oberhofie zwyciężył w Gundersenie. Był także czterokrotnie czwarty. igrzyska olimpijskie w Vancouver w 2010 roku były najbardziej udaną imprezą w jego karierze. Po konkursie skoków w Gundersenie na normalnej skoczni zajmował czwarte miejsce. Na trasie biegu odrobił 46 sekund straty do prowadzącego po skokach Janne Ryynänena z Finlandii. Walka o medale rozegrała się na końcowych metrach między Amerykaninem, Francuzem Jasonem Lamy-Chappuis, Alessandro Pittinem z Włoch oraz Toddem Lodwickiem. Zwyciężył Francuz, który o 0,4 sekundy Wyprzedził SpilLane’a i o 0,8 sekundy Pittina. Na dużej skoczni Spillane był drugi po skokach i tracił do prowadzącego Bernharda Grubera z Austrii 34 sekundy. Do mety Amerykanin dotarł przed Austriakiem, lecz na trasie biegowej jeszcze szybszy był Bill Demong. W związku z tym Spillane odebrał swój drugi srebrny medal tych igrzysk. Ponadto wspólnie z Demongiem, Brettem Camerotą i Toddem Lodwickiem wywalczył w zawodach drużynowych swój trzeci srebrny medal. Już po skokach Amerykanie zajmowali drugie miejsce i na trasę biegu wyruszyli ze stratą dwóch sekund do prowadzących Finów. W biegu wyprzedzili reprezentantów Finlandii, jednak dali się wyprzedzić Austriakom, którzy sięgnęli po złoty medal. Na mecie Amerykanie stracili do zwycięzców nieco ponad pięć sekund i o około czternaście wyprzedzili Niemców, którzy uplasowali się na trzeciej pozycji.

W sezonie 2010/2011 prezentował się słabo. Wystartował tylko w czterech konkursach, z czego tylko w dwóch zdobył punkty. Najlepszy wynik uzyskał 23 stycznia 2011 roku w Chaux-Neuve, gdzie był siedemnasty w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej dało mu to 48. lokatę. Na przełomie lutego i marca wziął udział w mistrzostwach świata w Oslo. Indywidualnie plasował się na przełomie drugiej i trzeciej dziesiątki, a w konkursach drużynowych Amerykanie z nim w składzie zajęli czwarte miejsce na normalnej skoczni oraz szóste na dużym obiekcie.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie [edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
32. 9 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Gundersen K-90/15 km 39:11,7 +5:53,8 Finlandia Samppa Lajunen
4. 14 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Sztafeta K-90/4x5 km[2] 48:42,2 +1:11,9  Finlandia
32. 21 lutego 2002 Stany Zjednoczone Salt Lake City Sprint K-120/7,5 km 16:40,1 +1:56,3 Finlandia Samppa Lajunen
30. 11 lutego 2006 Włochy Pragelato Gundersen HS106/15 km 39:44,6 +4:43,0 Niemcy Georg Hettich
7. 15 lutego 2006 Włochy Pragelato Sztafeta HS134/4x5 km[3] 49:52,6 +1:59,9  Austria
10. 21 lutego 2006 Włochy Pragelato Sprint HS134/7,5 km 18:29,0 +46,2 Austria Felix Gottwald
2. 14 lutego 2010 Kanada Vancouver Gundersen HS106/10 km 25:47,1 +0,4 Francja Jason Lamy Chappuis
2. 23 lutego 2010 Kanada Vancouver Sztafeta HS140/4x5 km[4] 49:31,6 +5,2  Austria
2. 25 lutego 2010 Kanada Vancouver Gundersen HS140/10 km 25:32,9 +4,0 Stany Zjednoczone Bill Demong

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
32. 20 lutego 1999 Austria Ramsau Gundersen K-90/15 km 37:04,8 ? Norwegia Bjarte Engen Vik
10. 25 lutego 1999 Austria Ramsau Sztafeta K-90/4x5 km[5] 49:34,2 ?  Finlandia
37. 27 lutego 1999 Austria Ramsau Sprint K-90/7,5 km 17:48,4 ? Norwegia Bjarte Engen Vik
32. 15 lutego 2001 Finlandia Lahti Gundersen K-90/15 km 39:26,7 ? Norwegia Bjarte Engen Vik
8. 20 lutego 2001 Finlandia Lahti Sztafeta K-90/4x5 km[2] 48:54,1 +3:11,4  Norwegia
14. 24 lutego 2001 Finlandia Lahti Sprint K-116/7,5 km 19:40,3 ? Niemcy Marko Baacke
24. 21 lutego 2003 Włochy Val di Fiemme Gundersen K-95/15 km 37:54,2 +5:17,2 Niemcy Ronny Ackermann
5. 24 lutego 2003 Włochy Val di Fiemme Sztafeta K-95/4x5 km[6] 47:23,9 +3:15,2  Austria
1. 28 lutego 2003 Włochy Val di Fiemme Sprint K-120/7,5 km 18:47,8 - -
5. 23 lutego 2005 Niemcy Oberstdorf Sztafeta HS137/4x5 km[3] 49:45,5 +1:29,9  Norwegia
DNS 27 lutego 2005 Niemcy Oberstdorf Sprint HS137/7,5 km 20:15,6 - Niemcy Ronny Ackermann
DNF 23 lutego 2007 Japonia Sapporo Sprint HS134/7,5 km 17:40,2 - Finlandia Hannu Manninen
4. 25 lutego 2007 Japonia Sapporo Sztafeta HS134/4x5 km[7] 49:14,9 +5:19,7  Finlandia
20. 3 marca 2007 Japonia Sapporo Gundersen HS100/15 km 38:35,6 +3:42,3 Niemcy Ronny Ackermann
24. 20 lutego 2009 Czechy Liberec Start masowy HS100/10 km 276,0 pkt -52,0 pkt Stany Zjednoczone Todd Lodwick
16. 22 lutego 2009 Czechy Liberec Gundersen HS100/10 km 24:22,3 +2:10,9 Stany Zjednoczone Todd Lodwick
19. 28 lutego 2009 Czechy Liberec Gundersen HS134/10 km 23:36,6 +1:57,2 Stany Zjednoczone Bill Demong
19. 26 lutego 2011 Norwegia Oslo Gundersen HS106/10 km 25:19,2 +1:32,3 Niemcy Eric Frenzel
4. 28 lutego 2011 Norwegia Oslo Sztafeta HS106/4x5 km[8] 48:07,8 +54,8  Austria
22. 2 marca 2011 Norwegia Oslo Gundersen HS134/10 km 25:31,6 +2:02,5 Francja Jason Lamy Chappuis
6. 4 marca 2011 Norwegia Oslo Sztafeta HS134/4x5 km[8] 47:12,3 +1:44,0  Austria

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Strata Zwycięzca
1. 4 lutego 1997 Austria Saalfelden am Steinernen Meer Sztafeta K-89/3x5 km[9] ? - -
2. 27 stycznia 2000 Słowacja Štrbské Pleso Sztafeta K-90/4x5 km[10] ? ?  Finlandia

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 6 grudnia 2002 Norwegia Trondheim Sprint K120/7,5 km 18:17.7 min 2. +3.3 s Niemcy Björn Kircheisen
2. 7 grudnia 2002 Norwegia Trondheim Gundersen K120/15 km 35:33.0 min 3. +1.4 s Niemcy Björn Kircheisen
3. 8 grudnia 2002 Norwegia Trondheim Sprint K120/7,5 km 18:45.5 min 3. +18.1 s Niemcy Björn Kircheisen
4. 5 grudnia 2004 Norwegia Trondheim Sprint HS131/7,5 km 17:39.6 min 3. +1.4 s Niemcy Ronny Ackermann
5. 30 listopada 2007 Finlandia Ruka Gundersen HS142/15 km 40:54.8 min 2. +13.4 s Niemcy Ronny Ackermann
6. 3 stycznia 2010 Niemcy Oberhof Sprint HS131/7,5 km 28:13.3 min 1. - -

Puchar Kontynentalny[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 5 marca 1999 Niemcy Klingenthal Sprint K80/7,5 km ? 1. - -
2. 7 marca 1999 Niemcy Klingenthal Gundersen K80/15 km ? 3. ? Norwegia Preben Fjære Brynemo
3. 9 grudnia 2000 Stany Zjednoczone Salt Lake City Gundersen K90/15 km ? 1. - -
4. 12 grudnia 2000 Stany Zjednoczone Salt Lake City Start masowy K120/10 km ? 3. ? Słowenia Andrej Jezeršek
5. 4 stycznia 2002 Niemcy Klingenthal Sprint K90/7,5 km ? 2. +1.0 s Norwegia Kenneth Braaten

Letnie Grand Prix[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Nr Data Miejscowość Konkurencja Wynik zwycięzcy Pozycja Strata Zwycięzca
1. 15 sierpnia 2004 Niemcy Oberstdorf Gundersen HS137/15 km 30:00.8 min 1. - -
2. 21 sierpnia 2004 Austria Bischofshofen Start masowy HS140/10 km 262,7 pkt 3. -3.0 pkt Stany Zjednoczone Todd Lodwick

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Sportowe Fakty.pl: Złoto w kombinacji dla Japończyków (pol.)
  2. ↑ a b Skład drużyny: Todd Lodwick, Matt Dayton, Johnny Spillane, Bill Demong
  3. ↑ a b Skład drużyny: Bill Demong, Carl Van Loan, Johnny Spillane, Todd Lodwick
  4. ↑ Skład drużyny: Brett Camerota, Todd Lodwick, Johnny Spillane, Bill Demong
  5. ↑ Skład drużyny: Carl Van Loan, Todd Lodwick, Johnny Spillane, Bill Demong
  6. ↑ Skład drużyny: Carl Van Loan, Jed Hinkley, Johnny Spillane, Todd Lodwick
  7. ↑ Skład drużyny: Bryan Fletcher, Johnny Spillane, Eric Camerota, Bill Demong
  8. ↑ a b Skład drużyny: Bill Demong, Bryan Fletcher, Johnny Spillane, Todd Lodwick
  9. ↑ Skład drużyny: Carl Van Loan, Johnny Spillane, Bill Demong
  10. ↑ Skład drużyny: Johnny Spillane, Bill Demong, Jed Hinkley, Carl Van Loan

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Mistrzowie świata w kombinacji norweskiej
Start masowy
Sprint
Skocznia duża/10 km
Skocznia normalna/10 km
Skocznia duża/15 km (18 km)
Mistrzowie świata juniorów w kombinacji norweskiej (drużynowo)
Mistrzowie Stanów Zjednoczonych w skokach narciarskich
Indywidualnie
Skocznia normalna
indywidualnie
Skocznia duża
indywidualnie
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Johnny_Spillane&oldid=71617145”