Jordi Arrese – Wikipedia, wolna encyklopedia

Jordi Arrese
Państwo

 Hiszpania

Data i miejsce urodzenia

29 sierpnia 1964
Barcelona

Wzrost

175 cm

Gra

praworęczna, jednoręczny bekhend

Status profesjonalny

1982

Zakończenie kariery

1996

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

6

Najwyżej w rankingu

23 (4 listopada 1991)

Australian Open

2R (1990)

Roland Garros

3R (1985, 1987, 1990, 1993)

Wimbledon

1R (1991)

US Open

1R (1990, 1992)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

4

Najwyżej w rankingu

62 (14 sierpnia 1995)

Australian Open

1R (1990)

Roland Garros

2R (1987, 1995, 1996)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Hiszpania
Igrzyska olimpijskie
srebro Barcelona 1992 tenis ziemny
(gra pojedyncza)

Jordi Arrese i Castañé (ur. 29 sierpnia 1964 w Barcelonie) – hiszpański tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, srebrny medalista igrzysk olimpijskich z Barcelony (1992).

Kariera tenisowa[edytuj | edytuj kod]

Kariera zawodowa Arrese przypadła na lata 1982–1996.

W listopadzie 1991 roku zajmował najwyższą pozycję w rankingu światowym w karierze – 23.; w rankingu deblowym najwyżej był u schyłku kariery, na pozycji nr 62. w sierpniu 1995 roku. Wygrał łącznie 6 turniejów rangi ATP World Tour w grze pojedynczej i 4 w grze podwójnej. Specjalizował się w grze z głębi kortu, jego ulubioną nawierzchnią było podłoże ziemne.

W 1986 roku był w półfinale turnieju w Nicei. W 1987 roku w drodze do 3 rundy w wielkoszlemowym French Open wyeliminował czołowego gracza amerykańskiego, Brada Gilberta. W 1988 roku dotarł do półfinału prestiżowego turnieju w Hamburgu, rok później był w półfinale w Rzymie oraz po raz pierwszy w finale, w Madrycie. W lutym 1989 roku debiutował w reprezentacji w Pucharze Davisa w meczu (zwycięskim) z Meksykiem. Arrese wygrał jeden mecz w grze pojedynczej oraz jeden przegrał.

W 1990 roku Hiszpan wygrał pierwsze turnieje ATP World Tour – w San Remo i Pradze. Także dwa turnieje wygrał w kolejnym sezonie (Madryt i brazylijskie Búzios). Trzy dalsze finały – Genua, Hilversum i Ateny – zapewniły mu najwyższe miejsce w karierze w rankingu światowym.

W sezonie 1992 Arrese odniósł jeden z największych sukcesów w karierze. Dotarł do finału gry pojedynczej na igrzyskach olimpijskich w Barcelonie. W ostatnim meczu turnieju nie sprostał Szwajcarowi Marcowi Rossetowi przegrywając 6:7, 4:6, 6:3, 6:4, 6:8. W tym samym sezonie wygrał piąty turniej w karierze – w Atenach – oraz dotarł do finału w Hilversum. Po raz drugi i ostatni wystąpił także w reprezentacji w Pucharze Davisa – zdobył punkt w pojedynku o pozostanie w grupie światowej przeciwko Izraelowi.

W 1993 roku Hiszpan ponownie triumfował w Atenach. W kolejnych latach nie odnosił już większych sukcesów w grze pojedynczej, docierając nadal najdalej do ćwierćfinałów i półfinałów turniejów.

Nie zerwał kontaktów z tenisem po zakończeniu kariery, od 2003 roku był kapitanem reprezentacji w Pucharze Davisa. W 2004 roku poprowadził zespół do zdobycia trofeum, ale rok później, po znacznie mniej udanym sezonie (Hiszpanie przegrali w 1 rundzie kolejnej edycji rozgrywek, a dalsze prawo gry w grupie światowej uzyskali dopiero po zwycięskich barażach z Włochami) został zwolniony z funkcji kapitana przez krajową federację.

Finały w turniejach ATP World Tour[edytuj | edytuj kod]

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (6–6)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 17 września 1989 Madryt Ceglana Argentyna Martín Jaite 3:6, 2:6
Zwycięzca 1. 5 sierpnia 1990 San Remo Ceglana Hiszpania Juan Aguilera 6:2, 6:2
Zwycięzca 2. 12 sierpnia 1990 Praga Ceglana Szwecja Nicklas Kulti 7:6, 7:6
Zwycięzca 3. 5 maja 1991 Madryt Ceglana Urugwaj Marcelo Filippini 6:2, 6:4
Finalista 2. 23 czerwca 1991 Genua Ceglana Niemcy Carl-Uwe Steeb 3:6, 4:6
Finalista 3. 28 lipca 1991 Hilversum Ceglana Szwecja Magnus Gustafsson 7:5, 6:7(2), 6:2, 1:6, 0:6
Finalista 4. 6 października 1991 Ateny Ceglana Hiszpania Sergi Bruguera 5:7, 3:6
Zwycięzca 4. 3 listopada 1991 Búzios Ceglana Brazylia Jaime Oncins 1:6, 6:4, 6:0
Finalista 5. 26 lipca 1992 Hilversum Ceglana Czechosłowacja Karel Nováček 2:6, 3:6, 6:2, 5:7
Finalista 6. 8 sierpnia 1992 Barcelona Ceglana Szwajcaria Marc Rosset 6:7, 4:6, 6:3, 6:4, 6:8
Zwycięzca 5. 11 października 1992 Ateny Ceglana Hiszpania Sergi Bruguera 7:5, 3:0 krecz
Zwycięzca 6. 10 października 1993 Ateny Ceglana Hiszpania Alberto Berasategui 6:4, 3:6, 6:3

Gra podwójna (4–6)[edytuj | edytuj kod]

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Finalista 1. 16 czerwca 1985 Bolonia Ceglana Hiszpania Alberto Tous Włochy Paolo Canè
Włochy Simone Colombo
5:7, 4:6
Zwycięzca 1. 13 lipca 1986 Bordeaux Ceglana Hiszpania David de Miguel Stany Zjednoczone Ronald Agénor
Mansur Bahrami
7:5, 6:4
Zwycięzca 2. 13 sierpnia 1989 Praga Ceglana Austria Horst Skoff Czechosłowacja Petr Korda
Czechosłowacja Tomáš Šmíd
6:4, 6:4
Zwycięzca 3. 4 sierpnia 1991 San Marino Ceglana Hiszpania Carlos Costa Argentyna Christian Miniussi
Urugwaj Diego Pérez
6:3, 3:6, 6:3
Finalista 2. 29 sierpnia 1993 Umag Ceglana Hiszpania Francisco Roig Belgia Filip Dewulf
Belgia Tom Vanhoudt
4:6, 5:7
Finalista 3. 14 sierpnia 1994 San Marino Ceglana Włochy Renzo Furlan Wielka Brytania Neil Broad
Stany Zjednoczone Greg Van Emburgh
4:6, 5:7
Finalista 4. 18 września 1994 Bukareszt Ceglana Hiszpania José Antonio Conde Australia Wayne Arthurs
Australia Simon Youl
4:6, 4:6
Finalista 5. 18 czerwca 1995 Oporto Ceglana Hiszpania Àlex Corretja Hiszpania Tomás Carbonell
Hiszpania Francisco Roig
3:6, 6:7
Finalista 6. 6 sierpnia 1995 Kitzbühel Ceglana Australia Wayne Arthurs Stany Zjednoczone Francisco Montana
Stany Zjednoczone Greg Van Emburgh
7:6, 3:6, 6:7
Zwycięzca 4. 13 sierpnia 1995 San Marino Ceglana Australia Andrew Kratzmann Argentyna Pablo Albano
Włochy Federico Mordegan
7:6, 3:6, 6:2

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]