French
DeutschJosé Pedro Aguiar-Branco – Wikipedia, wolna encyklopedia
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 18 lipca 1957 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | polityk, prawnik |
| Alma Mater | |
| Stanowisko | minister sprawiedliwości (2004–2005), przewodniczący rady miejskiej Porto (2005–2009), minister obrony narodowej (2011–2015), przewodniczący Zgromadzenia Republiki (od 2024) |
| Partia | |
José Pedro Correia de Aguiar Branco (ur. 18 lipca 1957 w Porto) – portugalski polityk, prawnik i samorządowiec. W latach 2004–2005 minister sprawiedliwości, przewodniczący rady miejskiej Porto (2005–2009), od 2011 do 2015 minister obrony narodowej, od 2024 przewodniczący Zgromadzenia Republiki.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W 1980 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie w Coimbrze, po czym został w 1982 uzyskał uprawnienia adwokata. W latach 1988–1991 sprawował funkcję wiceprzewodniczącego związku młodych adwokatów (Associação Nacional de Jovens Advogados Portugueses), następnie był m.in. przewodniczącym rady okręgowej portugalskiej palestry (Ordem dos Advogados) w Porto (2002–2004). W 2003 założył kancelarię prawniczą José Pedro Aguiar-Branco & Associados z siedzibą w Porto[1].
W latach 1977–1984 zasiadał w radzie krajowej socjaldemokratycznej młodzieżowki (Juventude Social Democrata). Był również m.in. członkiem rady krajowej i komisji politycznej Partii Socjaldemokratycznej. W XVI rządzie konstytucyjnym kierowanym przez Pedra Santanę Lopesa sprawował funkcję ministra sprawiedliwości (2004–2005). Po przegranej PSD w wyborach w 2005 objął funkcję przewodniczącego rady miejskiej w Porto, na tym stanowisku pozostał do wyborów samorządowych w 2009. Sprawował mandat posła do Zgromadzenia Republiki X i XI kadencji z okręgu Porto (2005–2011[2]), był przewodniczącym klubu poselskiego PSD (2009–2010). W 2010 znalazł się wśród kandydatów na urząd przewodniczącego PSD, jednak ostatecznie wybory te wygrał Pedro Passos Coelho.
Po wyborach w 2011, w których José Pedro Aguiar-Branco uzyskał reelekcję do Zgromadzenia Republiki[2], objął stanowisko ministra obrony narodowej w nowym rządzie Pedra Passosa Coelho. W 2015 uzyskał mandat poselski na kolejną kadencję[3], następnie w październiku ponownie powołany na ministra obrony narodowej w mniejszościowym drugim gabinecie dotychczasowego premiera[4]. Zakończył urzędowanie wraz z całym rządem w listopadzie tego samego roku. W 2019 zrezygnował z zasiadania w parlamencie[5].
W 2024 został ponownie wybrany w skład Zgromadzenia Republiki[6]. 27 marca 2024 wybrany na urząd przewodniczącego portugalskiego parlamentu[7].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
José Pedro Aguiar-Branco jest żonaty, ma pięcioro dzieci.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ José Pedro Aguiar-Branco & Associados-Sociedade de Advogados RL. Quem somos. jpab.pai.pt. [dostęp 2014-07-25]. (port.).
- ↑ a b Profil na stronie Zgromadzenia Republiki. [dostęp 2014-07-25]. (port.).
- ↑ Confira a lista dos 226 deputados já com lugar garantido no Parlamento. sapo.pt, 5 października 2015. [dostęp 2015-10-13]. (port.).
- ↑ Presidente da República recebeu Primeiro-Ministro indigitado e deu acordo à constituição do XX Governo Constitucional. presidencia.pt, 27 października 2015. [dostęp 2015-11-22]. (port.).
- ↑ Deputado José Pedro Aguiar Branco formaliza saída do Parlamento. observador.pt, 20 stycznia 2019. [dostęp 2019-10-06]. (port.).
- ↑ Conheça a lista de deputados que vão compor o nosso Parlamento. noticiasaominuto.com, 11 marca 2024. [dostęp 2024-03-11]. (port.).
- ↑ Carolina Rico: À quarta é de vez: Aguiar-Branco é o novo presidente da Assembleia da República. sicnoticias.pt, 27 marca 2024. [dostęp 2024-03-27]. (port.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- José Pedro Aguiar Branco. dn.pt, 17 czerwca 2011. [dostęp 2014-07-25]. (port.).
- Novo Governo: Aguiar-Branco, o ministro do Porto. porto24.pt, 17 czerwca 2011. [dostęp 2014-07-25]. (port.).